Θάνος Παπαδόπουλος

Δηλαδή:

- Οι Μονάρχες: βασιλιάδες, αυτοκράτορες, φαραώ, τσάροι, χαγάνοι κλπ. που εκπροσωπούσαν το κράτος.

- Το Ιερατείο: αρχιερείς, επίσκοποι, ηγούμενοι μοναστηριών κλπ. που εκπροσωπούσαν τους διάφορους θεούς.

- Πολέμαρχοι, στρατηγοί κλπ. που άρπαζαν τη γη, τον πλούτο και τους ανθρώπους με πολέμους και κατακτήσεις.

- Οι φεουδάρχες, τσιφλικάδες και άλλοι γαιοκτήμονες, οι οποίοι ταυτόχρονα ήταν ευγενείς και αυλικοί: δούκες, μαρκήσιοι, βαρόνοι κλπ.

Η πόλη-κράτος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Κίνα, στην κοιλάδα του κίτρινου ποταμού, στη Μεσοποταμία, στην Αίγυπτο, στην Ινδία και αλλού.

- Στην Κίνα, την εξουσία στην πόλη-κράτος κατέλαβε ο πολέμαρχος, επικεφαλής της φρουράς της πόλης και μ' αυτή του την ιδιότητα διαχειριζόταν και νεμόταν τη γη και τον πλούτο του κράτους και της πόλης. Στη συνέχεια μεταμορφώθηκε σε βασιλιά και ηγεμόνα και μετέτρεψε τη διαχείριση και τη νομή της γης, των ανθρώπων, του πλούτου της πόλης σε ιδιοκτησία του. Η Κίνα δεν είχε επίσημη θρησκεία εκτός από τη λατρεία των προγόνων, που τιμούσαν σε κοινές τελετές άρχοντες και λαός. Γι' αυτό η εξουσία ήταν εξαρχής κοσμική και όχι θρησκευτική (Θεός).

- Στη Μεσοποταμία, στην αρχή, η γη και ο,τι υπήρχε πάνω της ήταν ιδιοκτησία του θεού-προστάτη της πόλης-κράτους και γι' αυτό τη διαχείριση και τη νομή τους είχε ο αρχιερέας και το Ιερατείο. Σύντομα όμως ο πολέμαρχος και επικεφαλής της φρουράς κατέλαβε την εξουσία, μεταμορφώθηκε με την απειλή των όπλων σε ηγεμόνα της πόλης-κράτους και ως εκ τούτου σε απόλυτο ιδιοκτήτη της γης, του πλούτου και των ανθρώπων. Το Ιερατείο χρησίμευε για τη διοίκηση, τη διαχείριση και τη διπλωματία. Έτσι κράτησε στην ιδιοκτησία του ένα μέρος της γης, του πλούτου και των ανθρώπων. Ένα άλλο μέρος δόθηκε στους αξιωματικούς του στρατού.

- Στην Αίγυπτο, οι Φαραώ εθεωρούντο ζωντανοί θεοί. Ως εκ τούτου η γή, οι άνθρωποι και ο,τι άλλο υπήρχε ήταν ιδιοκτησία του Φαραώ. Αίγυπτος και Φαραώ ήταν το ίδιο πράγμα, έννοιες ταυτόσημες.

- Στην οθωμανική αυτοκρατορία, η γη, οι άνθρωποι και ο πλούτος ήταν ιδιοκτησία του Αλλάχ. Κατά συνέπεια ήταν και ιδιοκτησία του εκπροσώπου του στη Γη, του χαλίφη (σουλτάνου), που ήταν θρησκευτικός, πολιτικός, στρατιωτικός και δικαστικός ηγέτης. Συχνά κομμάτια γης (τσιφλίκια) με τους ανθρώπους τους τα δάνειζε στους ευνοούμενούς του στρατηγούς και αυλικούς (πασάδες, αγάδες, μπέηδες κλπ). Αλλά όταν αυτοί έχαναν την έννοια του χαλίφη (σουλτάνου) έχαναν μαζί με τη γη και τους ανθρώπους και τον πλούτο τους και το κεφάλι τους...

- Στη Ρωσία, μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα όλη η γη, οι άνθρωποι και ο πλούτος ανήκαν στον τσάρο, στους ευγενείς, στην ορθόδοξη εκκλησία και στους Βογιάρους (φεουδάρχες-τσιφλικάδες, γαιοκτήμονες).

Για πάνω από 100 αιώνες επικρατούσε σε όλη τη Γη σχεδόν αυτό το κοινωνικοοικονομικό καθεστώς. Ο πολιτισμός που δημιουργήθηκε βασίστηκε σ' αυτό το σύστημα και τον αποτελούσαν τα παλάτια των αρχόντων, οι ναοί των θεών, οι διακοσμήσεις, οι ζωγραφιές, τα αγάλματα και οι ύμνοι για τους θεούς και τους άρχοντες κυρίως και τους πολέμους τους. Στους πολέμους πρέπει να εντάξουμε και τους εμφυλίους πολέμους ανάμεσα σε ηγεμόνες, ιερατείο και φεουδάρχες. Έτσι διαμορφώθηκαν δύο είδη φεουδαρχίας: η κρατική και η ιδιωτική φεουδαρχία. Τελειότερο παράδειγμα κρατικής φεουδαρχίας είχαμε στην Κίνα, ενώ η Ευρώπη του Μεσαίωνα αντιπροσωπεύει την ιδιωτική φεουδαρχία κυρίως.

Σ' αυτό λοιπόν το οικονομικό-κοινωνικό σύστημα, που επέτρεπε ατομική ιδιοκτησία μόνο στο 1% του πληθυσμού: μονάρχες, ιερατείο, τσιφλικάδες κλπ., υπήρξε μονάχα μία ρωγμή, μια χαραματιά με φως: η Αθηναϊκή (ελληνική) και η Ρωμαϊκή Δημοκρατία και ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός. Στην Αθηναϊκή και στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία πολίτης ήταν αυτός που κατείχε ένα κομμάτι ελεύθερης γης που είχε κληρονομήσει από τους γονείς του. Το μέγεθος μάλιστα της ιδιοκτησίας καθόριζε και την τάξη πολιτών στην οποία ανήκε.

Στην ελληνική γλώσσα από τη λέξη πόλη παράγονται και οι λέξεις (έννοιες) πολιτεία, πολίτης, πολιτική, πολιτισμός κλπ. Τη Δημοκρατία κατέστρεψαν πρώτα οι αυτοκράτορες και μετά οι εισβολές των Γερμανών από τη Σκανδιναβία και των Μογγόλων από τις στέπες της Ασίας. Οι ιταλικές πόλεις επιδόθηκαν από νωρίς, από τον ύστερο Μεσαίωνα ακόμη, στο Μεγάλο Εμπόριο με τις ακτές της Μεσογείου, την ενδοχώρα της Ευρώπης και την Ασία, χάρη στις διευκολύνσεις του Βυζαντίου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αποχώρηση της Κίνας από τον Ινδικό Ωκεανό και τις ακτές του. Η ανακάλυψη και η αποίκηση της της Αφρικής, της Ασίας και της Αμερικής ενίσχυσε το μεγάλο εμπόριο, την κρατική πειρατεία, το κρατικό εμπόριο των δούλων και την καταλήστευση των τριών ηπείρων στο όνομα και για λογαριασμό των ηγεμόνων των κρατών της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ολλανδίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας κλπ. Ο κρατικός καπιταλισμός έκανε την εμφάνισή του πολύ πριν τον ιδιωτικό καπιταλισμό της βιομηχανικής επανάστασης και επέζησε έως και τον 20ό αιώνα στις δήθεν σοσιαλιστικές χώρες.

Η αποικιοκρατία, το μεγάλο εμπόριο και η πειρατεία έδωσαν την ευκαιρία σε εμπόρους, πειρατές, πολέμαρχους, δουλέμπορους και γενικά αποικιοκράτες να αποσπάσουν από τον μονάρχη το δικαίωμα να αποκτήσουν γη και ατομική ιδιοκτησία. Έτσι, σχεδόν διπλασιάστηκε στην Ευρώπη ο αριθμός των ανθρώπων που είχαν δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία και έφτασε σχεδόν στο 2% του πληθυσμού. Οι νέες γαιοκτησίες παρήγαγαν πια για την αγορά των πόλεων και όχι για εσωτερική κατανάλωση στο φέουδο ή στο τσιφλίκι. Ο πληθυσμός των πόλεων μεγάλωσε και πλούτισε. Οι θρησκευτικοί πόλεμοι που ακολούθησαν στην Ευρώπη ήταν οι προπομποί των μεγάλων επαναστάσεων, όπως:

1) Η Ολλανδική Επανάσταση (1568-1648) κατά του Φιλίππου Β' της Ισπανίας.
2) Η «Ένδοξη Επανάσταση (1688) στην Αγγλία κατά του καθολικού βασιλιά Ιάκωβου Β'.
3) Η Αμερικανική Επανάσταση (1775-1783) κατά του βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Γ'.
4) Η Γαλλική Επανάσταση (1789-1799) κατά του βασιλιά Λουδοβίκου 16ου που επηρέασε και επηρεάζει ακόμα όλη την Ευρώπη και τον Κόσμο.

Η Γαλλική Επανάσταση, σε συνδυασμό με τη βιομηχανική επανάσταση, υπήρξε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του κόσμου για 12.000 χρόνια, από την ίδρυση των πρώτων πόλεων-κρατών. Η Γαλλική Δημοκρατική Επανάσταση ήταν το ένα και μοναδικό ρήγμα στην ιστορία που δικαίωσε ύστερα από 2.000-2.500 χρόνια την Αθηναϊκή και Ρωμαϊκή Δημοκρατία:

- Έδωσε στο 98-99% του πληθυσμού της Γης το δικαίωμα να αποκτήσει ατομική ιδιοκτησία, δικαίωμα που στερήθηκαν για πάνω από εκατό (100) αιώνες.

- Μεταμόρφωσε τους δούλους, δουλοπάροικους, σκλάβους, υποτελείς, υπηκόους κλπ. των ηγεμόνων, των ευγενών, της Εκκλησίας, των φεουδαρχών και των γαιοκτημόνων σε πολίτες με δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.

- Κατάργησε τα προνόμια των ηγεμόνων, βασιλιάδων, αυτοκρατόρων, τσάρων, φαραώ, χαγάνων, ευγενών, αρχιερέων, επισκόπων, ηγουμένων μοναστηριών, φεουδαρχών, γαιοκτημόνων, τσιφλικάδων, στρατηγών, πολεμαρχών κλπ. που είχαν σε βάρος του λαού και των εργαζομένων.

Όλες οι επαναστάσεις που προηγήθηκαν της Γαλλικής Επανάστασης, δούλων, σκλάβων και δουλοπαροίκων δικαιώθηκαν και συγκεφαλαιώθηκαν από τη Γαλλική Επανάσταση. Όσες επαναστάσεις ακολούθησαν τη Γαλλική Επανάσταση ήταν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένες ή αποτυχημένες απομιμήσεις της. Ιδιαίτερα η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, η Κινεζική Επανάσταση, γιουγκοσλαβική επανάσταση και οι λοιπές δήθεν σοσιαλιστικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα ήταν θραύσματα ή καρικατούρες της Γαλλικής Δημοκρατικής Επανάστασης. Η Γαλλική Επανάσταση, εξάλλου, έβαλε τις βάσεις και υπήρξε το λίκνο της ανάπτυξης των σοσιαλιστικών ιδεών. Στον 20ο αιώνα, οι προσπάθειες για σοσιαλιστικές επαναστάσεις στις χώρες της Ευρασίας και της Αφρικής κατέληξαν σε μία οπισθοδρόμηση στον κρατικό καπιταλισμό που επικρατούσε πριν τη Γαλλική Επανάσταση και σε προσωπικές δικτατορίες που ήταν οι νέου τύπου μοναρχίες.

Η Γαλλική Επανάσταση δεν τελείωσε στον πλανήτη Γη. Συνεχίζεται δυόμισι αιώνες προσπαθώντας να κατακτήσει και τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως την Ασία και την Αφρική που αποτελούν το 70% του πληθυσμού της Γης. Ταυτόχρονα η Γαλλική Επανάσταση προσπαθεί να επεκτείνει τη δημοκρατία από το πολιτικό πεδίο και στο πεδίο της οικονομίας και της κοινωνίας και να μπει στο κύτταρο της οικονομίας, που είναι η επιχείρηση.

* Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας