Τάσος Καραμήτσος

Δεν το λέμε αυτό γιατί ήταν η εφημερίδα μας αυτή που το έφερε στη δημοσιότητα, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ένας δικός μας δημοσιογράφος έχει μια μεγάλη επαγγελματική επιτυχία. Το υπογραμμίζουμε γιατί πραγματικά τόσο απλοί πολίτες όσο και άνθρωποι που ασχολούνται με τις δουλειές και γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις... έμειναν άφωνοι από το μέγεθος του σκανδάλου.

Πώς γίνεται μία από τις πλέον ευυπόληπτες εταιρείες της χώρας να έχει κάνει μια τόσο μεγάλη απάτη, της τάξεως του 1 δισ. δολαρίων (τόσο περίπου «λείπει» από τον ισολογισμό της Folli Follie Ασίας το 2016 μόνο), και στην Αθήνα όλα να βαίνουν ομαλώς; Να μην ανοίγει μύτη, που λέμε;

Για να πάμε και στα πρόσωπα, ο κ. Δημήτρης Κουτσολιούτσος, ο οποίος περιγράφεται στο πόρισμα της ελεγκτικής εταιρείας ως ο κύριος υπεύθυνος της απάτης -ως εκ της θέσεώς του-, έστειλε ένα εξώδικο προς το «ΘΕΜΑ», με το οποίο διαμαρτύρεται γιατί «παραπλανητικώς τον εμπλέκουμε», λέει, με τον οικονομικό διευθυντή του που μίλαγε με κάποιο άλλο, άγνωστο σε αυτόν στέλεχος για τον περίφημο πλέον... Γιώργο Πουτσίδη, πρόσωπο φανταστικό, το οποίο έστελνε ψεύτικα εμβάσματα σε θυγατρικές του φερώνυμου ομίλου.

Με άλλα λόγια, ο κ. Κουτσολιούτσος ομολογεί αυτό που λένε εις την... απλή ελληνική «άλλα ’ντ’ άλλα της Παρασκευής το γάλα», ποιώντας την νήσσαν για την όλη υπόθεση. Δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για τις περίπου 150 σελίδες του πορίσματος της Alvarez & Marsal που περιγράφει κατά τρόπο ανατριχιαστικό ότι η εταιρεία του κ. Κουτσολιούτσου στην Ασία ήταν όλη μια καλοστημένη απάτη που, αντί για 1,5 δισ. δολάρια ίδια κεφάλαια, είχε 115 εκατ. αρνητικά κεφάλαια και αντί για 255 εκατ. δολάρια στο ταμείο είχε μόλις ένα 500άρικο.

Αλλά πάλι τον πείραξε ότι μπορεί κάποιος να κατάλαβε πως το πρωτοσέλιδο του δημοσιεύματός μας τον εμφανίζει να... στερείται ήθους και ηθικών αναστολών. Πω πω, βρε παιδί μου, πράγματα που κάναμε κι εμείς και δεν το καταλάβαμε! Τον εμφανίσαμε αήθη και κυνικό γιατί μπορεί κάποιος να νόμιζε ότι ο διάλογος με τον Γ. Πουτσίδη ήταν δικός του με τον γιο του, τον κ. Τζώρτζη Κουτσολιούτσο, ο οποίος επίσης δεν ήξερε τίποτα για το «έγκλημα».

Αλλά ας ξεπεράσουμε τι λέει ο κ. Κουτσολιούτσος, διότι κάθε κατηγορούμενος, και μάλιστα για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, έχει το δικαίωμα να υποστηρίζει ό,τι θέλει.

Το θέμα είναι ότι από την αποκάλυψη αυτής της τεραστίων διαστάσεων απάτης και έως σήμερα δεν υπήρξε καμία επίσημη αντίδραση. Ούτε από την κυβέρνηση, όπου επί των ημερών της συνέβησαν όλα αυτά -αν και είχαν ξεκινήσει πολλά χρόνια νωρίτερα-, ούτε καν από την αντιπολίτευση, που μάλλον το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό. Δεν ξέρω μήπως έχει καμιά καλή εταιρεία δημοσίων σχέσεων που όλοι μαζί καλοπερνάνε και επί ΣΥΡΙΖΑ και ετοιμάζονται και επί Ν.Δ.

Ούτε φυσικά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης αντέδρασε που είναι και υπεύθυνος για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία... πήρε τον χρόνο της για να καταλήξει στο ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη απάτη του αιώνα και έδωσε και πολύ χρόνο στη διοίκηση του κ. Κουτσολιούτσου να κινηθεί και να κινείται ακόμα και σήμερα σχετικώς άνετα. Τον Μάιο του 2018 αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο και φτάσαμε ακόμα και σήμερα να πηγαίνει στο γραφείο του σχεδόν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Κατόπιν τούτου, όποιος νομίζει ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει μια κανονική χώρα, μάλλον είναι ή πολύ αισιόδοξος ή αιθεροβάμων.