Τάσος Καραμήτσος

Ερχεται αργά αλλά σταθερά ο λογαριασμός του τρίτου μνημονίου στους πολίτες και είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση συνειδητοποιεί για τα καλά ότι χάνει με ραγδαίους ρυθμούς την ούτως ή άλλως ασθενική υποστήριξη που είχε τους τελευταίους μήνες από την κοινωνία.

Δεν υπάρχει πια καμία κοινωνική ομάδα που να μην αισθάνεται τις συνέπειες της κρίσης και την επιπλέον επιβάρυνση από τα τελευταία μέτρα: σάστισαν οι συνταξιούχοι από τις μειώσεις, τα ’χασαν οι μισθωτοί που άλλα άκουγαν τόσους μήνες και άλλα βλέπουν τώρα στο μηνιαίο εκκαθαριστικό τους και στην τσέπη τους, απελπίστηκαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες από την εφαρμογή του νέου συστήματος παρακρατήσεων.

Και φυσικά όλοι μαζί, όσοι δηλαδή μπορούν, κοιτάνε να αποφύγουν τους φόρους. Παλιότερα η φοροδιαφυγή ήταν... σπορ των κακομαθημένων Ελλήνων. Σήμερα το έχουν... ιδεολογικοποιήσει όλοι, κλείνοντας ο ένας το μάτι στον άλλον, με αποτέλεσμα να μην κόβουν (και να μη ζητάνε) απόδειξη ούτε για ένα ευρώ. Απλώς γιατί έχουν εντάξει την παράνομη υπόθεση της φοροαποφυγής στην επιβίωση της επιχείρησής τους ή και της ίδιας της ύπαρξής τους.

Οι συνέπειες της φορολογικής κατάρρευσης και της πλήρους επενδυτικής ακινησίας που φέρνει βαθύτερη ύφεση και άγρια φτώχεια, αλλά και τα κόκκινα δάνεια των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που θα τα πάρουν ξένα επιθετικά funds (τα λεγόμενα κοράκια) συνθέτουν μια εικόνα που στην κοινωνία θα τη χρεωθεί τώρα πια ο ΣΥΡΙΖΑ και μόνο, αλλά αυτό λίγο μας απασχολεί.
Το πρόβλημα πλέον με τη γενική κατάρρευση της οικονομίας θα βάλει, όπως πάει, την Ελλάδα στον προθάλαμο της εξόδου από την Ευρωζώνη και μάλιστα σε ορατό ορίζοντα -κατά τη γνώμη μου- δύο ετών το μέγιστο.

Συμβάλλει βέβαια αρκετά στη διαμόρφωση της εικόνας αυτής και η πολύ κακή εξέλιξη του Brexit, που επιδεινώνει τους ρυθμούς ανάπτυξης και το κλίμα γενικά της Ενωμένης Ευρώπης. Αξίζει να διαβάσετε το ρεπορτάζ με τις εκτιμήσεις των 58 think tanks για τη σημασία του Brexit στην Ε.Ε. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε εκτενώς στο πώς αντιμετωπίζει την τέλεια αυτή καταιγίδα η κυβέρνηση. Απλά συνέβαλε τα μέγιστα να δημιουργηθεί τους 18 μήνες που είναι στα πράγματα και φυσικά κάνει σχεδόν κάθε μέρα ό,τι μπορεί για να τη χειροτερέψει.

Ασχολείται με τα μικρά, μικρόψυχα, άσκοπα και ενίοτε ποινικώς κολάσιμα πράγματα και αφήνει την ουσία. Βασικά της φεύγει η χώρα ολόκληρη, με τρανό παράδειγμα την εκπαραθύρωση εν μια νυκτί της διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής  Σταθερότητας από τους δανειστές, που ελέγχει όλες τις συστημικές τράπεζες και αυτές σχεδόν το σύνολο της οικονομίας διά των κόκκινων ή και εξυπηρετούμενων δανείων.

Δεν γνωρίζω αν είναι σε θέση να μαζέψουν κάπως την κατάσταση, αλλά πλέον πολύ αμφιβάλλω με όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά. Πολύ απλά τώρα πια που χάνεται ο κόσμος γύρω μας, θα πρέπει να ξέρει αυτός που έχει την ευθύνη ότι γράφει Ιστορία με ολόμαυρα γράμματα. Και ό,τι γράφει στην Ιστορία δεν ξεγράφει.