Τάσος Καραμήτσος

Σαφώς λοιπόν στις ευρωεκλογές του Ιουνίου θα δοκιμαστεί η αντοχή της κυβέρνησης πρωτίστως, γιατί πρώτα απ’ όλα σε εκλογές κρίνεται το κόμμα που κυβερνά και έπειτα όλοι οι άλλοι, αλλά σε αυτή τη φάση που είμαστε έχω την εντύπωση ότι... αλλού θα έχουμε το θέμα.

Πάνω κάτω, αν τα γκάλοπ είναι σωστά, η Ν.Δ. θα μπορέσει να γράψει το +30% και έστω με κάποιες ενστάσεις, με μηνύματα και με αστερίσκους θα συνεχίσει την πορεία της. Δεν μοιάζει όμως ότι θα συμβεί το ίδιο και στα υπόλοιπα τρία κόμματα της Κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά.

Ειδικά στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ νομίζω ότι είναι εμφανές ότι ήδη έχουν αρχίσει, έστω δειλά, οι ζυμώσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια σταθερά πτωτική πορεία από την εκλογή Κασσελάκη και μετά, το 17% του Τσίπρα φαντάζει πια όνειρο για το άλλοτε κραταιό κόμμα της Πρώτης Φοράς Αριστερά, οι δημοσκόποι στο off the record μιλάνε για κάτι μεταξύ 8% και 11%, με βάση τη σημερινή εικόνα.

Το ΠΑΣΟΚ είναι ασφαλώς, κατά τις ίδιες πηγές, σε καλύτερη μοίρα, δηλαδή κάτι μεταξύ 12% και 14%, αλλά φυσικά είναι μακριά από το να έχει -ή να δείχνει ότι έχει- κάποια δυναμική. Γιατί δεν γίνεται να έχει κάποιες έστω σχετικά μικρές απώλειες η κυβέρνηση, να κατακρημνίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να παίρνει μόλις 2-3 μονάδες, κάτι πάει στραβά.

Και ναι μεν για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν εξηγήσεις για τη δημοσκοπική κατάρρευση, πρώτη και οφθαλμοφανής είναι ο ίδιος ο αρχηγός του, ο οποίος κυριολεκτικά «είναι αλλού» πολιτικά. Μοιάζει παντελώς ασύμβατος με τον «περιβάλλοντα χώρο του». Αλλά για το ΠΑΣΟΚ, ας μου επιτραπεί, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, αφού κανονικά, αν δούλευε στοιχειωδώς σωστά, έπρεπε να εισπράττει από παντού.

Τι φταίει ή τι τους φταίει θα πρέπει να το δουν οι ίδιοι, θεωρώ όμως ότι παίζει αρνητικό ρόλο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ξεκάθαρη γραμμή σε τίποτα σχεδόν όσον αφορά τα σημαντικά ζητήματα (νομοσχέδια) που βάζει στο τραπέζι η κυβέρνηση.

Για παράδειγμα, στην Παιδεία, στο θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων, μοιάζει να παίζει κρυφτό με την πραγματικότητα. Ενας νόμος είναι που προβλέπει ένα από τα πιο σφιχτά και αυστηρά πλαίσια λειτουργίας μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ευρώπη. Γράμματα ξέρουν όλοι στο ΠΑΣΟΚ, ας διαβάσουν τι ισχύει παντού και εφόσον δεν είναι ΚΚΕ ή ακροδεξιό κόμμα ας το ψηφίσουν. Ας ζητήσουν έστω και κάποιες διορθώσεις στη δημόσια διαβούλευση, αλλά δεν γίνεται... και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, που λέγανε παλιά. Ή θέλεις ως κόμμα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή όχι, μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Το ίδιο συμβαίνει και με τον γάμο και την υιοθεσία από τα ομόφυλα ζευγάρια, ας πει «ναι» ο κ. Ανδρουλάκης και ας πουν «όχι» όσοι βουλευτές του είναι αντίθετοι, εδώ το έκανε ο Μητσοτάκης που είναι κυβέρνηση.

Εξίσου περίεργο είναι να καταψηφίζεις έναν νόμο που «ζητάει» από τους ελεύθερους επαγγελματίες να πληρώνουν έστω κάτι λίγο φόρο ετησίως. Γενικά θεωρώ ότι η... τέχνη της αντιπολίτευσης για ένα κόμμα που θέλει να λέγεται κόμμα εξουσίας έχει αλλάξει, έχει γίνει πιο σύνθετη και απαιτητική από εκείνη ενός μικρού κόμματος που λέει «όχι» σε όλα και «πετάει πέτρες». Δεν είναι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι σαν το ΚΚΕ ή τον Βελόπουλο ή δεν πρέπει να είναι έτσι γιατί δεν θα τα πάρει κανείς στα σοβαρά ότι κάποτε μπορεί να γίνουν κόμματα εξουσίας. Ή μήπως δεν θα ξαναγίνουν ποτέ και έχουμε μείνει πίσω;

Σε κάθε περίπτωση, μοιάζει να περιμένουν όλοι... να γίνει ταμείο στην Κεντροαριστερά με τις κάλπες των ευρωεκλογών. Να βάλουν κάτω τα νούμερα και αν είναι έτσι όπως φαίνονται στις σημερινές δημοσκοπήσεις, δηλαδή η Ν.Δ. στο +30%, το ΠΑΣΟΚ στο 12%-14% και ο ΣΥΡΙΖΑ στο +/-10%, να ξεκινήσει μια κουβέντα στην Κεντροαριστερά για ένα «νέο πράγμα». Πώς θα προκύψει αυτό το «νέο» ή αν θα προκύψει τελικά, γιατί κι αυτό δεν είναι βέβαιο, δεν μπορεί εύκολα να το προβλέψει κανείς. Και σίγουρα, οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά θα εξαρτηθούν και από τη φθορά που θα υποστεί στις κάλπες του Ιουνίου η κυβερνώσα παράταξη.

Με δεδομένο όμως ότι το νωρίτερο που θα έχουμε εθνικές εκλογές θα είναι σε δύο με δυόμισι χρόνια από τώρα (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου), είναι πιο πιθανό να δρομολογηθούν εξελίξεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς τους επόμενους μήνες μετά τις ευρωεκλογές. Οταν δηλαδή θα γίνει το ταμείο.