Στέλιος Λουκίδης

Στη περίοδο της οικονομικής κρίσης ένα σημαντικό μέρος του ιατρικού δυναμικού της χώρας έφυγε στο εξωτερικό με σκοπό την εύρεση εργασίας και φυσικά τις καλύτερες οικονομικές απολαβές. Το brain drain της Ιατρικής ουσιαστικά έφτιαξε ένα γερασμένο σύστημα υγείας που πρακτικά φαινόταν να χάνει ένα δυναμικό που θα έφτιαχνε μια καινούργια αρχή. Στο παράλληλη όμως πορεία του brain drain ένα επίσης σημαντικό ποσοστό νεών γιατρών διάλεξε την Ελλάδα σαν το μέρος που θα έκανε ειδικότητα ενώ επίσης ένα ποσοστό από αυτούς αναγκάστηκε ή /και διάλεξε να εργαστεί μετά με τη σχέση της σύμβασης και τον όρο του επικουρικού γιατρού.

Ήταν επίσης σαφές ότι το ΕΣΥ δεχόταν αρνητικές κριτικές και στη πλειοψηφία των πολιτών μάλλον δεν είχε την εμπιστοσύνη που του άξιζε. Χρειαζόταν λοιπόν μια πανδημική κρίση και μια πίεση του συστήματος υγείας για να φανεί η δυναμική του δημόσιου συστήματος υγείας? Πιθανά ναι, μια και στη χώρα μας ειδικά, η πίεση πολλές φορές αναδεικνύει την αρετή της φυλής να ανταπεξέρχεται τις δυσκολίες. Νομίζω ότι κανείς δεν αμφισβητεί ότι μια συνολική ομαδική προσπάθεια [όλου του υγειονομικού προσωπικού] στην οποία δεν περίσσευε κανείς αποκατέστησε την εμπιστοσύνη του ΕΣΥ και έδειξε ότι η συνολική προσπάθεια είναι αυτή που οδηγεί σε αποτελέσματα.

Σε αυτή τη προσπάθεια το κύριο ιατρικό ρόλο είχαν οι ειδικευόμενοι και οι επικουρικοί ιατροί. Η νέα αυτή γενιά έδειξε πραγματικά ότι είναι αυτό που ονομάζουμε ‘’ Ελπίδα για το μέλλον’’. Μπήκε μπροστά, διάβασε και ενημερώθηκε, αφουγκράστηκε τις ανάγκες, κατήργησε τη λέξη ωράριο, αγνόησε τον όρο πλαφόν εφημεριών και έφτιαξε ένα εργασιακό περιβάλλον που σε διαφορετικές περιπτώσεις θα χαρακτηριζόταν μη ανεκτό. Δεν θα τους δείτε σε κανένα τηλεοπτικό παράθυρο, δεν θα ακούσετε από το στόμα τους θεωρίες και προβλέψεις παρά μόνο εργασιακή προσφορά προς τον συνάνθρωπο τους. Για αυτή τη νέα γενιά γιατρών η πανδημία ήταν μια πρόκλησή να αποδείξει την θέληση της για δημιουργία και προσφορά. Σε μια φάση λοιπόν που όλοι μετράνε απώλειες η ιατρική κοινότητα του ΕΣΥ μετράει το κέρδος της προσφοράς αυτής της γενιάς ιατρών. Αν θέλουμε λοιπόν να διατηρήσουμε αυτό το κέρδος, αν θέλουμε λοιπόν να χτίσουμε ένα νέο ΕΣΥ, αν θέλουμε να αφήσουμε στην άκρη το brain drain, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία για το μέλλον, ας τους δώσουμε την ευκαιρία να προσφέρουν στο σύστημα που αυτοί υπερασπίστηκαν. Τους αξίζει. Άλλωστε ουσιαστικά επιβεβαιώνουν το αρχαίο Σπαρτιάτικο ρητό ‘’ "Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες".