Στέφανος Τζανάκης

Περισσότερο μοιάζουν με αξονικές τομογραφίες όλων των κομμάτων – με την έννοια ότι κατέδειξαν τις τάσεις της συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος, προϊδεάζοντάς μας για το τι πρόκειται να συμβεί μεσοπρόθεσμα.

Τα συμπεράσματα είναι πολλαπλά: Πρώτον, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί μία συμπείρωση περίπου προεκλογικού τύπου, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον το φόβητρο μίας επανόδου του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί πριν από τις εθνικές εκλογές του Μαΐου.

Δεύτερον, το κυβερνών κόμμα συνεχίζει να έχει την δυνατότητα ανάκαμψης μετά από μεγάλες κρίσεις. Το γεγονός ότι οι θετικές γνώμες για την κυβέρνηση ανέβηκαν, δείχνει πολύ απλά ότι για την πλειονότητα της κοινής γνώμης η καταστροφή στη Θεσσαλία, όπως και οι μεγάλες φωτιές του καλοκαιριού έχουν πολιτικά ξεπεραστεί, όπως είχε συμβεί και με το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη.

Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την κάθοδο με ασανσέρ, ενώ το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει από τη σκάλα: οι δημοσκοπήσεις πιστοποίησαν ότι η εκλογή Κασσελάκη έγινε δυνατή χάρη στη μαζική κινητοποίηση δυναμικών μειοψηφιών, που δεν έχουν δεσμούς με την κοινωνία, επομένως δεν μπορούν να δημιουργηθούν ευρύτερες προσδοκίες γύρω από τον νέο πρόεδρο. Το γεγονός μάλιστα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον Κασσελάκη και δείχνει την έξοδο στην εσωκομματική αντιπολίτευση, μεγαλώνει το πρόβλημα και δημιουργεί συνθήκες για ακόμα μεγαλύτερη δημοσκοπική πτώση, με ορίζοντα τις ευρωεκλογές.

Αν μάλιστα ο Κασσελάκης χάσει τη μάχη των διαγραφών, όπως διαφαίνεται, τότε η όποια δυναμική του θα ρευστοποιηθεί, μιας και όσοι τον ψήφισαν, θέλουν ηγέτη – σωτήρα και όχι πρόεδρο. Αν επικρατήσει, τότε απλώς θα υπάρξει διάσπαση, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Προς το παρόν, οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι μοιράζονται κυρίως προς τα αριστερά – γι' αυτό και σημειώνουν άνοδο το ΚΚΕ, η Πλεύση Ελευθερίας και το ΜεΡΑ25, παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα με τα μεγαλύτερα δημοσκοπικά κέρδη, που αγγίζουν τις δύο μονάδες.

Τέταρτον, το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να έχει πρόβλημα και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά: Η Metron κατέγραψε κάποιες εισροές, αλλά και διαρροές προς τη Νέα Δημοκρατία – και το ίδιο συμβαίνει και σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση φυλλορροεί. Έτσι, η Χαριλάου Τρικούπη δεν μπορεί να ελπίζει σε μία «εκτίναξη» του ποσοστού της στις ευρωεκλογές, που θα την καθιστούσε αυτομάτως σε κυβερνητική δύναμη, αφού η δεύτερη θέση στην ευρωκάλπη θα έχει ως τότε προεξοφληθεί.

Πέμπτον, το ακροδεξιό κύμα που δημιούργησε την οκτακομματική Βουλή, υποχωρεί: Μόνον η Ελληνική Λύση εξακολουθεί να διατηρεί ένα αξιόλογο ποσοστό, ενώ οι «Σπαρτιάτες», μετά από την αποτυχία Κασιδιάρη στην Αθήνα έχουν να αντιμετωπίσουν τις δικαστικές – και κατά πάσα πιθανότητα, υπαρξιακές – συνέπειες των δηλώσεων περί greek mafia. Την ίδια στιγμή, οι έως τώρα εμφανίσει της «Νίκης» στη Βουλή δείχνουν ότι απέχει από το να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κλασικό πολιτικό κόμμα, αλλά μοιάζει περισσότερο με έναν σύλλογο θρησκευόμενων με δικαίωμα ψήφου στο κοινοβούλιο.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, στις ευρωεκλογές το ερώτημα που θα έχει να απαντήσει το εκλογικό σώμα δεν θα είναι ποιος θα είναι ο πρώτος, αλλά πόσο δεύτερος θα είναι ο δεύτερος. Ένα ερώτημα που προφανώς δεν μπορεί να απαντηθεί αυτή τη στιγμή – αλλά σε κάθε περίπτωση δεν δίνει ιδιαίτερα κίνητρα συμμετοχής...