Παν. Μπουσμπουρέλης

Για να είμαστε ρεαλιστές, όμως, η δεύτερη αξιολόγηση έχει πάρα πολλές δυσκολίες για να κλείσει, καθώς οι διαφορές που χωρίζουν κυβέρνηση και πιστωτές είναι ακόμα και τώρα σημαντικές.

Κερδίζει μάλιστα έδαφος το σενάριο που λέει ότι η αξιολόγηση δεν θα ολοκληρωθεί και η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ήδη την προσπάθεια να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα ποσά για να πληρώσει τα ομόλογα του καλοκαιριού. Θα ακούμε, δηλαδή, ότι προτεραιότητα είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης αλλά δεν θα κλείνει. Αυτό είναι το σενάριο που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του καθώς οι θεσμοί έχουν ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων.

Γιατί μπορεί να γίνει αυτό; Γιατί το κυβερνητικό στρατόπεδο μπορεί να επιλέξει στάση αναμονής εν όψει των εκλογικών αποτελεσμάτων στην Ευρώπη.
Εξάλλου, αυτά που ζητούν οι θεσμοί στην παρούσα φάση είναι ένα πολύ βαρύ μενού, στο οποίο προστίθεται και η άμεση πώληση του 27% της ΔΕΗ με πιθανή εκχώρηση και του μάνατζμεντ, κάτι που θεωρείται κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση.

Αν υλοποιηθεί αυτή η πολιτική επιλογή, κατά την άποψή μας, θα είναι λάθος. Θα είναι μια ζαριά πρωτοφανούς τυχοδιωκτισμού, θα εκθέσει τη χώρα και παράλληλα, με μαθηματική ακρίβεια, θα οδηγήσει τις τράπεζες στην τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση.

Η χώρα πρέπει να είναι περισσότερο από ποτέ οχυρωμένη και προστατευμένη απέναντι στις εξελίξεις. Παράλληλα, θα χαθεί οριστικά και το πακέτο ποσοτικής χαλάρωσης με τα ευεργετήματα που θα είχε για το σύνολο της οικονομίας. Και μάλιστα την ώρα που ενδεχομένως να ξεσπάσουν μεγάλες αναταράξεις στις ευρωπαϊκές αγορές από τον συνδυασμό των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Ισως η ελληνική πλευρά να τηρήσει στάση αναμονής περιμένοντας τις εξελίξεις κυρίως στη Γαλλία, όπου, αν κερδίσει η Μαρίν Λεπέν, θα αλλάξει ολόκληρος ο χάρτης της Ευρωζώνης.

Το ενδεχόμενο αυτό βέβαια δεν είναι το πιθανότερο, η πλευρά των ευρωπαϊστών, όμως, δείχνει αρκετά ευάλωτη με τα σκάνδαλα του μέχρι πρότινος φαβορί Φρανσουά Φιγιόν, ενώ για τον Εμανουέλ Μακρόν που αναδύεται ως η αξιόπιστη επιλογή είναι νωρίς ακόμη για να πει κανείς αν θα πάρει την παρτίδα.

Σε ό,τι αφορά τη Λεπέν, αναμένεται ότι θα τη στηρίξουν συντηρητικές μάζες, δημόσιοι υπάλληλοι, πιθανόν και κάποια τμήματα της Αριστεράς που αντιτάσσονται στη σημερινή Ευρωζώνη.

Αν η Λεπέν χάσει, η τάση του ευρώ ισχυροποιείται και η γερμανική πλευρά θα εμφανιστεί αυταρχικότερη και επιθετικότερη στις επιλογές της. Η καθοριστική αυτή εξέλιξη είναι μπροστά και δεν αποκλείεται η στιγμή που εξέφρασε ο Νίκος Ξυδάκης τις απόψεις του για τη δραχμή να μην ήταν και τόσο τυχαία...

Το πιθανότερο σενάριο όμως είναι αυτό του ευρώ. Και αυτό με τα σημερινά δεδομένα υπόσχεται μια ανηφόρα διαρκείας, όπου οι ανάσες θα είναι δύσκολες. Εξάλλου, έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, η έξοδος της χώρας στις αγορές θα είναι πολύ δύσκολη αν χάσουμε τώρα το QE. Αλλωστε και οι τιμές των ελληνικών ομολόγων που καταρρέουν προς τα εκεί δείχνουν.

Αρα, στην καλύτερη περίπτωση, στρώνεται ο δρόμος για ένα τέταρτο μνημόνιο, καθώς ακόμα και η όποια έξοδος στις αγορές θα πρέπει να υποστηρίζεται από τον ESM. Τέλος, το ρίσκο της εθνικής κρίσης με τον Τραμπ να ενισχύει με επίλεκτα όπλα τους Κούρδους της Συρίας αρχίζει να ανεβαίνει, γιατί οι Τούρκοι πιθανώς θα εκτονωθούν στο δικό μας μέτωπο και δεν αποκλείεται το Κυπριακό και το Αιγαίο να προσφερθούν ως πεδία...