Παν. Μπουσμπουρέλης

Κυρίως, όμως, τώρα μπαίνει η μεγάλη αβεβαιότητα και το ενδεχόμενο ενός πολιτικού θρίλερ που θα αναδείξει για μία ακόμη φορά τα διακυβεύματα που αποτελούν και τους καταλύτες των εξελίξεων. Ωστόσο, είναι ανεύθυνο, μετά την εμπειρία του περασμένου καλοκαιριού, να επιστρέψουν τα ίδια διλήμματα.

Μετά από 15 μήνες φτάνουμε και πάλι στα ίδια αδιέξοδα αλλά και σε επιδείνωση της οικονομίας, την οποία όλοι οι παραγωγικοί φορείς διαβλέπουν λόγω της δυναμικής που έχουν λάβει οι εξελίξεις. Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να φτιάξει μια συμφωνία που θα καλύπτει τα πολιτικά νώτα της, έχει δημιουργήσει ένα λογιστικό κατασκεύασμα που συναντά μεγάλες αντιδράσεις τόσο από όλους τους φορείς του εσωτερικού όσο και από τους πιστωτές.

Και αυτό διότι όλοι διαβλέπουν ότι δεν θα λειτουργήσει με τα δεδομένα που περιέχει. Οι ίδιοι οι επιχειρηματικοί φορείς των μικρομεσαίων, που στήριξαν από την αρχή την κυβερνητική προσπάθεια και μέχρι πριν από 2 μήνες συνέβαλαν καλοπροαίρετα στην αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, κατακρίνουν τα νομοσχέδια του πακέτου. Πιστεύει κανείς αλήθεια ότι θα στηριχθούν τα Ταμεία από την αύξηση των εισφορών κατά 40% όταν ο ένας στους δύο δεν πληρώνει; Ή μήπως αποτελούν λύση οι ρυθμίσεις των συντάξεων χηρείας με τα όρια ηλικίας ως ένδειξη κοινωνικής ευαισθησίας;

Την ίδια ώρα που χώρες όπως η Πολωνία κάνουν τα πάντα για να προσελκύσουν επενδύσεις, η ελληνική πλευρά έχει χάσει τη χρυσή ευκαιρία να προτείνει μεταρρυθμίσεις στη διαπραγμάτευση και έφτασε στο σημείο να αυξήσει τον ΦΠΑ στο 24%. Πρέπει όμως να πούμε ότι η περικοπή των συντάξεων δεν χρειάζεται πρόσθετα θεσμοθετημένα μέτρα για να γίνει μελλοντικά. Είναι προφανές ότι θα είναι το μέτρο που θα ληφθεί 12 μήνες από σήμερα εφόσον το πρόγραμμα πέσει έξω. Και, αντίστοιχα, αν οι φόροι δεν μπορέσουν να πληρωθούν, θα έχουμε τις περικοπές στο Δημόσιο.

Οικονομικός διευθυντής μεγάλης εταιρείας με ρώτησε ποιος ο λόγος να θέλουμε το πλεόνασμα του 3,5%. Αυτό δείχνει ότι αρχίζει να κερδίζει έδαφος η λογική του ΔΝΤ, που αν μη τι άλλο έχει συγκεντρώσει τις αντιδράσεις του συνόλου σχεδόν της οικονομικής κοινότητας για τις μέχρι τώρα επιλογές του. Ομως έτσι που πάμε, θα φτάσουμε στο σημείο να το δικαιώσουμε και από πάνω!

Η κυβέρνηση έκανε επί 15 μήνες μια προσπάθεια να τετραγωνίσει τον κύκλο και να φτιάξει ένα μνημόνιο με τη δική της αριθμητική που θα εξασφαλίσει την πορεία στην Ευρωζώνη. Τώρα φαίνεται πια ότι αυτό δεν βγαίνει και οι πιστωτές δεν πείθονται. Συγχρόνως χάθηκε τεράστιο έδαφος και η ζημία που προκλήθηκε είναι μεγάλη, καθώς η οικονομία δεν μπορεί να κρίνεται από ένα μέγεθος, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα, ενώ έχει πλείστες ενδείξεις επιδείνωσης.

Το χειρότερο είναι ότι οδηγούμαστε και πάλι σε καταστάσεις του 2015 με την απειλή να μπουν διακυβεύματα που τους τελευταίους μήνες θεωρούνταν λυμένα. Μπορεί να δούμε το πολιτικό παιχνίδι να συμπεριλαμβάνει και την παράμετρο του βρετανικού δημοψηφίσματος ως τελευταίο όπλο, όμως ζητήματα χρεοκοπίας ή Grexit θα είναι απαράδεκτο και ανεύθυνο να ξαναμπούν στο τραπέζι την ώρα που τόσοι παραγωγικοί πολίτες δίνουν τη μάχη της επιβίωσης. Στη ζωή, στην επιστήμη, στην οικονομία υπάρχουν αλήθειες και οι κύκλοι δεν τετραγωνίζονται. Ας αποφασίσουν, ας υπογράψουν ή ας πάνε στις κάλπες.