Νίκος Φελέκης

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν Κινέζος, φέτος θα ήταν η χρονιά του, αφού στο κινεζικό ωροσκόπιο είναι δράκος και το 2024 είναι η χρονιά του δράκου. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι Eλληνας και στην Ελλάδα δεν είναι ευχάριστο να είσαι δράκος.

Μπορεί να μην είναι «δράκος» ο Stefanos, δεν είναι όμως και «παπουτσωμένος γάτος», όπως ορισμένοι kasselistas θέλουν να τον παρομοιάζουν. Oλο απειλεί και απειλεί και πάντα σπάει τα μούτρα του. Τελευταίο του... κατόρθωμα, η κακοδιαχείριση των οικονομικών της Κουμουνδούρου. Προσπάθησε να τη φορτώσει στους δύο πρώην γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ, τον Πάνο Σκουρλέτη και τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, ίσως επειδή έφυγαν με τη Νέα Αριστερά, αλλά ο πραγματικός του στόχος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Oλοι γνωρίζουν ότι εδώ και 18 μήνες γραμματέας είναι η Ράνια Σβίγκου και όχι ο Τζανακόπουλος, ενώ ο Σκουρλέτης παρέδωσε στον Τζανακόπουλο πριν από 40 μήνες.

Επιπροσθέτως, το συνέδριο του περσινού Μαΐου ενέκρινε ομοφώνως τον οικονομικό απολογισμό της ηγεσίας. Επίσης, όλοι γνωρίζουν ότι τα οικονομικά τα διαχειριζόταν αποκλειστικά ο πρόεδρος σε συνεργασία με τον ταμία και τον γενικό διευθυντή του κόμματος. Αρα η βολή για «κακοδιαχείριση» ήταν κατά του Τσίπρα, ο οποίος δεν είναι απλώς έξαλλος με τα λεγόμενα και τα υπονοούμενα του διαδόχου του, αλλά συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού βαφτίζουν με κάθε είδους υβριστικό επίθετο τον Stefanos για την «αθλιότητα που διέπραξε σε βάρος του Αλέξη, ο οποίος άφησε το κόμμα χωρίς χρέη σε τράπεζες, Ταμεία, Εφορία και εργαζομένους».

Από την πλευρά Κασσελάκη λέγεται ότι η τρύπα των 3 εκατ. ευρώ, στην οποία αναφέρονται, δεν οφείλεται σε κάποια υπεξαίρεση ή άλλο ποινικό αδίκημα, ούτε στη μειωμένη χρηματική επιχορήγηση του κράτους, αλλά στην άνω του 1 εκατ. ευρώ τρύπα που υπάρχει στα μίντια του ΣΥΡΙΖΑ («Αυγή» και Στο Κόκκινο) και στις οφειλές (1,8 εκατ.) σε προμηθευτές, οι οποίες ήταν αποτέλεσμα των έξι εκλογικών αναμετρήσεων (δύο βουλευτικές, δύο αυτοδιοικητικές, δύο εσωκομματικές) που έγιναν φέτος από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Μάλιστα, κατόπιν απαιτήσεως, όπως λέγεται, και του Τσίπρα, αναμένεται να υπάρξει διευκρίνιση από τον Stefanos για να λυθεί, αν μπορεί, η παρεξήγηση. Ανεξαρτήτως του τι ισχύει, το βρισίδι για τον Κασσελάκη και το περιβάλλον του πάει σύννεφο. Σχεδόν το σύνολο των βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε απόγνωση, αφενός «για το κατάντημα να αντιμετωπίζεται το κόμμα ως εισηγμένη στο Χρηματιστήριο επιχείρηση», αφετέρου για τη νοοτροπία του Κασσελάκη, ο οποίος «δεν θεωρεί ότι είναι πολιτικός αρχηγός, αλλά βασικός μέτοχος σε ανώνυμη εταιρεία».

Μπορεί την «κακοδιαχείριση» και τον «δανεισμό» να τα μπαλώσει ο Stefanos, όμως το ρήγμα με τον Τσίπρα, ό,τι και να κάνει, δεν πρόκειται να κλείσει. Η προσπάθεια πολιτικής πατροκτονίας μπορεί να μην αρέσει στον Αλέξη, είναι όμως κάτι που στο πλαίσιο του πολιτικού παιγνίου μπορεί να το κατανοήσει. Εκείνο που δεν μπορεί με τίποτε να δεχτεί, λένε συνεργάτες του, είναι η «βρομιά» και η «απόπειρα σπίλωσης» της θητείας και του ονόματός του. Και δεν αρκούν οι ιδιωτικές συγγνώμες, λένε, αλλά χρειάζεται δημόσια παραδοχή «για την αθλιότητα» ακόμη κι αν δεν τη διέπραξε ο ίδιος ο Κασσελάκης, αλλά κύκλοι του.

Οι σχέσεις με τον Τσίπρα είναι το πρώτο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει το 2024 ο επικεφαλής της Κουμουνδούρου. Το δεύτερο είναι το συνέδριο που είναι προγραμματισμένο να γίνει στα τέλη Φεβρουαρίου, λίγο προτού μπει στο Κέντρο Εκπαίδευσης προκειμένου να λήξει η εκκρεμότητα με τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Προβλήματα ιδιαίτερα με το συνέδριο δεν θα έχει, αφού μετά την αποχώρηση των στελεχών της Νέας Αριστεράς οι εναπομείναντες στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι αυτό θα είναι «ευχολόγιο» θέσεων και «φιέστα» του αρχηγού εν όψει των ευρωεκλογών.

Πάντως το γεγονός ότι θα αλλάξουν οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό και τη μεσαία τάξη, με ταυτόχρονη αναγνώριση των λαθών που έγιναν, θα είναι άλλο ένα καρφί στη διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και όχι κατά του (υπουργού Οικονομικών) Ευκλείδη Τσακαλώτου, όπως θεωρούν οι οπαδοί της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και οι kasselistas.

Το τρίτο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο «δράκος» στο κινέζικο ωροσκόπιο είναι η δημοσκοπική εικόνα του ίδιου και του κόμματός του. Συνεχώς υποχωρεί στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Τη δεύτερη θέση φαίνεται να την έχει καπαρώσει ο Νίκος Ανδρουλάκης, ενώ νιώθει καυτή την ανάσα του Δημήτρη Κουτσούμπα. Αν δεν καταφέρει να αλλάξει την εικόνα και ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει τη μάχη της Κεντροαριστεράς από το ΠΑΣΟΚ και τη μάχη της Αριστεράς από το ΚΚΕ, τότε το 2024 δεν θα είναι τόσο καλό -για να το πούμε κομψά- όσο ήταν το 2023.

Με ένα κόμμα τριτοτέταρτο, με τη δημοφιλία του να ξεπερνά μόνο τον Δημήτρη Νατσιό της Νίκης και τον Βασίλη Στίγκα των Σπαρτιατών, με οικονομικά προβλήματα και αφαίρεση του αριστερού του πνεύμονα (βλέπε Νέα Αριστερά), ο Stefanos θα χρειαστεί να λάβει μεγαλύτερη βοήθεια από το... Αγιο Πνεύμα, το οποίο εν είδει περιστεράς θα συναντήσει στον Βόσπορο, ανήμερα τα Φώτα, όπου και θα παραστεί στην πατριαρχική λειτουργία.
syriza

Οι ευρωεκλογές

Και ερχόμαστε έτσι στο τέταρτο πρόβλημα, που είναι και το μεγαλύτερο για τον Κασσελάκη, τις ευρωεκλογές. Τα πάντα όλα, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Αλέφαντος, θα κριθούν στις 9 Ιουνίου. Αν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερο από αυτό των βουλευτικών εκλογών (17,8%), τότε ο Κασσελάκης θα αμφισβητηθεί. Αν όμως είναι όσο του δίνουν χωρίς αναγωγή οι δημοσκοπήσεις (10%-12%) και δεν συμφωνήσει να αποχωρήσει, τότε θα εκδιωχθεί. Μπορεί βεβαίως να φτιάξει, όπερ και το πιθανότερο, ένα προσωπικό κόμμα, όμως επικεφαλής του κόμματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν θα μπορεί, με τη σύμφωνη γνώμη ή και την εντολή Τσίπρα, να παραμείνει. Το ξέρουν και αυτός και οι kasselistas του. Και για κάθε ενδεχόμενο προετοιμάζονται. Εξάλλου, αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη Νέα Αριστερά, μέσω αυτής της πιθανής εξέλιξης ερμηνεύουν τη συμπεριφορά του Κασσελάκη και τις επιθέσεις του στον Τσίπρα.

Κάποιοι μάλιστα φτάνουν και σε ακραία όρια, ακόμη και παραλογισμούς. Λένε δηλαδή ότι μέσω των δανείων ο Κασσελάκης θα επιχειρήσει να εγγράψει υποθήκες όχι για την «Αυγή» και τον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο, αλλά για το επταώροφο κτίριο της Κουμουνδούρου. Ανοησίες. Το γεγονός όμως ότι λέγονται και ζυμώνονται τέτοια ανυπόστατα σενάρια δείχνει αφενός το μέγεθος του προβλήματος και αφετέρου περιγράφει τα παρακμιακά φαινόμενα που επικρατούν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η Κουμουνδούρου δεν αποτελεί πλέον αντίπαλο για τη Ν.Δ., αλλά διαγκωνίζεται με το ΠΑΣΟΚ.

Δεν διεκδικεί την κυβέρνηση, αλλά να μη χάσει από το ΠΑΣΟΚ τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό είναι και το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ στην εποχή του Κασσελάκη. Επιπροσθέτως, αγωνιά για το ποσοστό που θα πάρει η Νέα Αριστερά. Αν είναι μεγαλύτερο από 2%-3% ή ακόμη χειρότερα, για τον ΣΥΡΙΖΑ, καταφέρει να πιάσει το όριο της απευθείας εκλογής (4,76%) ευρωβουλευτή, τότε, δεδομένης και της χαλαρότητας της ψήφου, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε την πιθανότητα το κόμμα του Κασσελάκη να φλερτάρει με μονοψήφιο ποσοστό. Αντί για ανάκαμψη, να έχουμε εξαέρωση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το πολιτικό και κοινοβουλευτικό μέλλον ακόμη και του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Η Νέα Αριστερά

Αντίθετα με τον Κασσελάκη, τον Τσίπρα και τους υπολοίπους στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Χαρίτσης, η Αχτσιόγλου, ο Τσακαλώτος, ο Φίλης και τα άλλα στελέχη και βουλευτές της Νέας Αριστεράς δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Το άγχος τους είναι μόνο οι ευρωεκλογές. Αν θα καταφέρουν να εκλέξουν έναν ευρωβουλευτή. Τα όνειρα για πιθανώς δύο ευρωβουλευτές συνετρίβησαν υπό το βάρος των δημοσκοπήσεων. Μπορεί να είναι ακόμη νωρίς για να διαγνωστεί με ακρίβεια η εκλογική τους επιρροή, όμως πλέον δεν πετάνε στα σύννεφα. Ξέρουν ότι δεν αρκεί να έχουν φτιάξει Κοινοβουλευτική Ομάδα για να κερδίσουν το στοίχημα της πολιτικής και εκλογικής καθιέρωσης. Ισως αυτός είναι ο λόγος που μία από τις επόμενες ημέρες (μεταξύ 2-5 Ιανουαρίου) θα συγκροτήσουν Κεντρική Επιτροπή με τουλάχιστον 150 μέλη, στην οποία θα συμμετάσχουν πρώην βουλευτές, πρώην υπουργοί και πρώην μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η ιδιότυπη Κεντρική Επιτροπή θα ορίσει ένα 25μελές Πολιτικό Κέντρο το οποίο εκτός από τον καθημερινό συντονισμό θα προετοιμάσει και την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η οποία θα γίνει εντός του Φεβρουαρίου και θα δώσει το πράσινο φως για την ίδρυση του κόμματος της Νέας Αριστεράς. Το συνέδριο, εκτός δραματικού απροόπτου, θα γίνει μετά τις ευρωεκλογές και πιθανότατα στα τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου. Εξυπακούεται πως επικεφαλής του 25μελούς Πολιτικού Κέντρου και του κόμματος, το οποίο μέλλει να ιδρυθεί, θα είναι ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Αριστεράς, ο Αλέξης Χαρίτσης. Κάποιοι προβληματισμοί που υπήρχαν για διαρχία δεν ευδοκίμησαν, καθώς θα δημιουργούσαν σύγχυση, που μόνο κακό θα έκανε στην προσπάθεια της Νέας Αριστεράς να πλασαριστεί με αξιώσεις στο πολιτικό και κοινοβουλευτικό παιχνίδι.

Το πρώτο πρόβλημα της Νέας Αριστεράς είναι σίγουρα η ίδρυση του κόμματος. Οσο καθυστερεί τόσο θα δυσκολεύουν οι συνεννοήσεις με προσωπικότητες και συλλογικότητες του προοδευτικού χώρου. Και όσο δεν προχωράνε οι συνεννοήσεις, δεν υπάρχει εκπροσώπηση στις τοπικές κοινωνίες και απλώς υπάρχει κοινοβουλευτική παρουσία, οι δημοσκοπήσεις δεν θα είναι καλές για τους «διασπαστές» του ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο δεν θα είναι καλές τόσο θα μεγαλώνει η απογοήτευση και θα καθίσταται έτι δυσχερής η συνεργασία με στελέχη από τη σοσιαλδημοκρατία και τους Πράσινους, όπως με τον ευρωβουλευτή Πέτρο Κόκκαλη, που τελικά μπορεί να συμμετάσχει στις ευρωεκλογές με δικό του Πράσινο Κόμμα και όχι σε συνεργασία με τη Νέα Αριστερά του Αλέξη Χαρίτση, όπως ήταν η επιθυμία αμφοτέρων.

Το κόμμα είναι το ένα πρόβλημα, οι συμμαχίες το δεύτερο, οι δημοσκοπήσεις το τρίτο. Αν και οι επόμενες δημοσκοπήσεις δείξουν ότι η Νέα Αριστερά βρίσκεται κάτω από το 3%, το όριο διεκδίκησης έδρας στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν αρκετά για τον Χαρίτση και τους συντρόφους του. Βεβαίως, θα έχουν άλλα τρία χρόνια για να μπορέσουν -εκμεταλλευόμενοι και πιθανές δυσάρεστες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ- να διεκδικήσουν να βρίσκονται στην επόμενη Βουλή. Αν όμως δεν περάσουν το τεστ της Ευρωβουλής, θα χρειαστεί να αλλάξουν θέσεις, προτεραιότητες και προσεγγίσεις για να μπορέσουν να παραμείνουν στο πολιτικό παιχνίδι με αξιώσεις.

Στις ευρωεκλογές κρίνονται λοιπόν τα πάντα και για τη Νέα Αριστερά. Εκεί θα δούμε αν είχαν δίκιο που έφυγαν ή το δίκιο το είχε ο Τσίπρας, που τους έλεγε να παραμείνουν στο κόμμα. Να δώσουν στον Κασσελάκη μια ευκαιρία μέχρι τις ευρωεκλογές. Και αν αποτύχει, να τον αλλάξουν και να επιχειρηθεί ευρύτερη αναδιοργάνωση του χώρου της Προοδευτικής Παράταξης.

Ασε που παραμονεύει και ο Ανδρουλάκης. Αν το ΠΑΣΟΚ έρθει δεύτερο κόμμα και το ποσοστό του στις ευρωεκλογές φτάσει ή και ξεπεράσει το 17,8% που πήρε ο Τσίπρας στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, τότε το αίμα στην Κουμουνδούρου και στο κέντρο της Αθήνας (στην Κάνιγγος ή στην αρχή της Πειραιώς), όπου θα είναι τα γραφεία της Νέας Αριστεράς, θα ρέει ποτάμι. Οι δε της Χαριλάου Τρικούπη θα περνούν από αυστηρό face control όσους βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσουν να μετακομίσουν.

Αν ο Κασσελάκης δεν πάει καλά και πάει καλά ο Ανδρουλάκης, πιθανότητα σοβαρών εξελίξεων στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, όπως ελπίζουν ο Τσίπρας και τινές άλλοι, δεν υπάρχει. Για να υπάρξει θα πρέπει να πάνε χάλια και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Στην περίπτωση αυτή, οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι ο Μητσοτάκης και η Δεξιά, συμπεριλαμβανομένης και της ακραίας της εκδοχής. Και κατά συνέπεια ο Τσίπρας, όσοι μη kasselistas παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο Χαρίτσης και οι λοιποί Νεοαριστεροί θα πρέπει να σταματήσουν «να μισούν τον διπρόσωπο (σ.σ.: τον Κασσελάκη) που είναι αγαθός στα λόγια αλλά εχθρικός στις πράξεις», που έλεγε ο Φωκυλίδης, και να σκεφτούν πώς μπορεί το 2024 να τους αγαπήσουν, έστω και από ανάγκη, κάποιοι από τους χαμένους ψηφοφόρους τους.