Νίκος Φελέκης

Εάν όμως αποδώσουν οι πιέσεις που της ασκούνται από την αριστερή πτέρυγα της Κουμουνδούρου και αποφασίσει να ηγηθεί της εσωκομματικής αντιπολίτευσης τότε η διάσπαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Είναι η μόνη, όπως παραδέχονται όλοι, που μπορεί να εκφράσει το 44% που έλαβε στις εσωκομματικές αρχιερεσίες. Εάν η Έφη αποφασίσει να συγκρουστεί με τον Στέφανο τότε οι εξελίξεις θα τρέξουν πολύ γρήγορα. Ίσως και ενωρίτερον του συνεδρίου, το οποίο δεν πρόκειται να γίνει τον Νοέμβριο, όπως έχει αποφασίσει η Κεντρική Επιτροπή. Η πλευρά Κασσελάκη δεν θέλει να γίνει πριν τον Φεβρουάριο αν και θα προτιμούσε να γίνει μετά τις ευρωεκλογές.

Εφόσον η Αχτσιόγλου θελήσει να τεθεί επικεφαλής των δυσαρεστημένων -από την εκλογή Κασσελάκη- βουλευτών, στελεχών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ τότε η Βουλή μπορεί να αποκτήσει και ένατο κόμμα με τουλάχιστον δέκα βουλευτές και έναν πιθανώς και δύο ευρωβουλευτές. Και το κυριότερο θα έχει ορίζοντα ενδεχομένως και 40 μηνών για να δοκιμαστεί στο πολιτικό παιχνίδι και τους ψηφοφόρους και όχι ενός μήνα, όπως είχε η ομάδα Λαφαζάνη το καλοκαίρι του 2015 όταν και αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε περίπτωση που οδηγηθούμε σε διάσπαση δεν θα φύγουν περισσότεροι από δέκα βουλευτές, όσους δηλαδή χρειάζεται για δημιουργηθεί, με βάση τον κανονισμό της Βουλής, κοινοβουλευτική ομάδα. Ακόμη κι αν θέλουν να φύγουν κι άλλοι θα τους υποδειχθεί να παραμείνουν αφενός για να φθείρουν το κόμμα του Κασσελάκη και αφετέρου, που είναι και το σπουδαιότερο, γιατί δεν θέλουν να κατηγορηθούν πως κάνουν το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση. Σημειώνουμε πως το ΠΑΣΟΚ έχει 32 βουλευτές και ο ΣΥΡΙΖΑ 48. Αν αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ 17 βουλευτές αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται αυτομάτως το ΠΑΣΟΚ. Οι 16 βουλευτές που έριξαν λευκό στην πρόταση Κασσελάκη για το προεδρείο της Κ.Ο. είναι ο οριακός αριθμός για την κοινοβουλευτική ισορροπία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Και κατά ορισμένους ήταν και μήνυμα των διαφωνούντων στον Κασσελάκη για το τι μπορεί να του κάνουν.

Πάντως, ακόμη κι αν η Αχτσιόγλου επιλέξει την ουδετερότητα ή και την ενσωμάτωση στη νέα πλειοψηφία, που ανέλαβαν να συγκροτήσουν για τον Κασσελάκη οι Παύλος Πολλάκης και Νίκος Παππάς, η διάσπαση δεν πρόκειται να αποφευχθεί. Θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την κάθοδο στις ευρωεκλογές κόμματος το οποίο θα έχει ξεπεταχτεί από τα σπλάχνα της Κουμουνδούρου. Μια τέτοια εξέλιξη ενδεχομένως να εξυπηρετεί τα σχέδια της πλευράς Κασσελάκη αφού και καθαρίζει με τα αριστερά «βαρίδια», όπως θέλει ο ναύαρχος Αποστολάκης, αλλά και θέτει οριστικά εκτός παιχνιδιού την Αχτσιόγλου και την ομάδα των «6+6» (Ηλιόπουλος, Τζανακόπουλος, Χαρίτσης κ.α.), όπως θέλουν οι Παππάς και Πολλάκης.

Εκ παραλλήλου, αυτή η εξέλιξη δεν εξυπηρετεί και όσους θα ήθελαν να υπάρξει μια νέα σύνθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν θα στηρίζεται στις ιδεολογοπολιτικές αντιθέσεις του μαρξιστικού και κομμουνιστικού παρελθόντος, αλλά στις νέες διαιρετικές τομές που επικρατούν σήμερα στην κοινωνία με τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, την εξέλιξη της τεχνολογίας, την κλιματική κρίση, τα μεταναστευτικά ρεύματα, την εργασιακή αποδιάρθρωση, την άνοδο της ακροδεξιάς, τις νέες ασύμμετρες απειλές (πανδημίες, κυβερνοπόλεμος, κ.α.), την υποβάθμιση της Ευρώπης και τη μετατόπιση του κέντρου ελέγχουν των διεθνών εξελίξεων από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ωκεανό. Εφόσον υπάρξει διάσπαση θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να τελεσφορήσουν οι παρασκηνιακές ενωτικές προσπάθειες στελεχών της ΡΕΝΕ, όπως ο Αντώνης Κοτσακάς, αλλά και να αναλάβει γραμματέας του κόμματος, εκλεγόμενος από το συνέδριο, ο Διονύσης Τεμπονέρας, ελπίζοντας ότι μετά από την (βασίμως πιθανολογούμενη) αποδοκιμασία του Κασσελάκη στις ευρωεκλογές θα έλθει η σειρά του για να αναλάβει τη διάσωση του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν υπάρξει διάσπαση το νέο κόμμα, ενόψει και των ευρωεκλογών, θα επιχειρήσει να συνομιλήσει και με άλλες συλλογικότητες προκειμένου να υπάρξει ένας φορέας στον οποίον θα συνυπάρχουν η ριζοσπαστική αριστερά, οι Πράσινοι και η αριστερή σοσιαλδημοκρατία.

Προείκασμα για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον ήταν και η ψηφοφορία για το προεδρείο της κοινοβουλευτικής ομάδας. Το ενδιαφέρον είναι ότι στα 16 λευκά ψηφοδέλτια περιλαμβάνονται και δύο μη αναμενόμενα. Η Όλγα Γεροβασίλη και η Κατερίνα Νοτοπούλου ήθελαν να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους πρωτίστως για την αναβάθμιση του Παύλου Πολλάκη και δευτερευόντως για την απομάκρυνση, με σκαιό και αντικαταστατικό τρόπο, του Θανάση Θεοχαρόπουλου από τη θέση του Διευθυντού της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Η πρώτη εικάζεται ότι εκφράζει και τη δυσαρέσκεια Τσίπρα και η δεύτερη του Νίκου Παππά καθώς και οι δύο θεωρούν πως η ταύτιση του Κασσελάκη με τον Πολλάκη είναι καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνον επειδή δίνει επιχειρήματα στην κυβέρνηση για να απαξιώσει τη νέα ηγεσία και συλλήβδην την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και γιατί πριμοδοτεί το ΠΑΣΟΚ αφού η τοξικότητα της συμπεριφοράς και του λόγου του Πολλάκη ενισχύει τα αντισύριζα αισθήματα του κεντρώου κόσμου.

Με την αριστερά απέναντι και με το Κέντρο να μοιράζεται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι απορίας άξιο που μπορεί να ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ για ανάκαμψη. Το πιθανότερο είναι το ποσοστό της Κουμουνδούρου να συρρικνωθεί. Κάτι που έδειξαν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις. Αντί για άνοδο έχουμε μείωση, με το ΚΚΕ αρκετά κερδισμένο και το ΠΑΣΟΚ να «τσιμπάει» έστω και λίγο. Εξυπακούεται πως το κλίμα που δημιουργούν τα δημοσκοπικά ευρήματα δρα υπονομευτικά για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Εφόσον δεν υπάρχει στον ορίζοντα κυβερνητική προοπτική θα επιταχυνθούν οι κεντρόφυγες τάσεις. Οι μεν πούροι αριστεροί δεν θα έχουν κανέναν λόγο να μείνουν σε ένα κόμμα που ευτελίζει τα «εικονίσματά» της, τις αξίες, την ηθική και τις παραδόσεις της αριστεράς, όπως αυτοί τα εννοούν. Οι δε πασοκογενείς και όσοι έχουν στην κορυφή των προτιμήσεων τους την κυβερνησιμότητα δεν θα έχουν, επίσης, κανένα λόγο να μείνουν σε ένα κόμμα που αδυνατεί να τους καταστήσει μετόχους των ωφελημάτων της εξουσίας. Το «χωρίς κέρδος κέρατα» είναι αυτό που κυριαρχεί στους προβληματισμούς μεγάλης μερίδας στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που θα βαρύνει στις αποφάσεις τους.

Αποφάσεις που θα γίνουν γνωστές αμέσως μετά και τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Και ο λόγος είναι επειδή κανείς δεν θέλει να χρεωθεί τα άσχημα για την Κουμουνδούρου αποτελέσματα στους δήμους και πρωτίστως στις περιφέρειες. Μπορεί οι επιλογές για την αυτοδιοίκηση να μην είναι του Κασσελάκη όμως τα αποτελέσματα σε μεγάλες περιφέρειες και δήμους -για παράδειγμα στην Αττική και το δήμο Αθηναίων- είναι χειρότερα και από τις βουλευτικές εκλογές. Η πτώση κατά περίπου πέντε μονάδες από το ποσοστό των εκλογών ήταν μη αναμενόμενη και προκαλεί ημικρανία καθώς συνοδεύεται με ισχυρή άνοδο του ΚΚΕ, αλλά και βελτίωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Κατά συνέπεια είναι λογικό να υποστηρίξει κάποιος ότι η εκλογή Κασσελάκη ουδεμία δυναμική προσέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως λογικό είναι να επιβαρύνει έτι περαιτέρω την ψυχολογία των μελών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύοντας τις τάσεις αποσυσπείρωσης, αποχώρησης και απεγγραφής από τους κομματικούς καταλόγους.

Σημειώνουμε πως και τα τρία αυτά φαινόμενα είναι γνωστά, και με ονοματεπώνυμο, στη κεντρική διοίκηση του κόμματος και στις νομαρχιακές επιτροπές. Αναμένεται δε να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις μετά και τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, ενώ δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε και την περίπτωση να υπάρξουν συντεταγμένες και μαζικές αποχωρήσεις στελεχών εάν δεν υπάρξει στην Κεντρική Επιτροπή συμφωνία για το συνέδριο. «Αν το συνέδριο δεν γίνει μέχρι
31 Δεκεμβρίου

πρωτοχρονιά θα κάνουμε χώρια», μάς είπε χαρακτηριστικά κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο προτρέπει όλους όσοι συνομιλούν μαζί τους για τις εξελίξεις να διαβάσουν το άρθρο ενός ιστορικού στελέχους της αριστεράς, του Σωτήρη Βαλντέν, ο οποίος υποστηρίζει πως «ο Κασσελάκης είναι ούφο και δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει τον Μητσοτάκη».

Επιπροσθέτως, κι αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό για την αξιωματική αντιπολίτευση -που αρχίζει και προβληματίζει και τους υποστηρικτές του Στεφάνου της Ελλάδος, όπως θα ήθελε να τον αποκαλούν, προφανώς στα πρότυπα των βασιλικών διαδόχων Παύλου και Νικολάου- ο διάδοχος του Τσίπρα υπολείπεται σε δημοτικότητα όχι μόνον του Μητσοτάκη, αλλά και των Κουτσούμπα και Βελόπουλου. Μοιράζεται την τέταρτη θέση με τον Νίκο Ανδρουλάκη, κάτι που αφενός είναι αρνητικό και για τους δύο προέδρους και αφετέρου ενισχύει τις φωνές όσων τάσσονται υπέρ της αναδιοργάνωσης της Προοδευτικής Παράταξης μέσω της όσμωσης των δύο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και των συλλογικοτήτων της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Επίσης, ανησυχητικό για την Κουμουνδούρου είναι και το γεγονός ότι ποιοτικά στοιχεία ερευνών δείχνουν ότι μόνον το 7% των πολιτών θεωρεί τον Κασσελάκη αριστερό. Το 14% τον θεωρεί κεντροδεξιό, το 17% κεντροαριστερό, το 17% κεντρώο, 22% αδυνατεί να τον κατατάξει πολιτικά κάπου και οι υπόλοιποι του αποδίδουν κάποιον άλλο χαρακτηρισμό, μεταξύ των οποίων και ορισμένοι που δεν είναι και ιδιαίτερα κολακευτικοί για τον president Stefanos. Την εντύπωση της πολιτικής πεταλούδας ενισχύει και ο ίδιος ο Κασσελάκης όταν αφενός δηλώνει ότι το 2009 ψήφισε τον Γιώργο Παπανδρέου και το 2016 υποστήριζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αφετέρου, σύμφωνα με τα λεγόμενα παραγόντων εκείθεν του Ατλαντικού, δεν ήταν στους υποστηρικτές του Μπάϊντεν, όπως ο ίδιος διατείνεται, αλλά στα εκλογικά κατάστιχα των Ρεπουμπλικάνων!

Κάποιος θα έλεγε ότι αυτό μπορεί να αποτελεί και πλεονέκτημα για τον Κασσελάκη αφού εμφανίζεται ως «πασπαρτού». Πάντως, με τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά του δεν μπορεί να «ξεκλειδώσει» την αριστερά και είναι λάθος του να λέει συνεχώς ότι είμαι η νέα αριστερά, η πατριωτική αριστερά και άλλα τέτοια εύηχα. Περισσότερο διώχνει παρά συγκρατεί κόσμο στον ΣΥΡΙΖΑ. Και οπωσδήποτε με τον Πολλάκη, τον ελαφρύ πολιτικό λόγο και τις ινσταγκραμικές συμπεριφορές δεν μπορεί να κερδίσει το κέντρο και τις δύο του εκφράσεις, την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά. Απομένει το τικ τοκ, το ίνσταγκραμ, ο ψηφιακός κόσμος και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Στα κοινά αυτά δεν είναι όμως μόνος του, παίζουν πολλοί. Εκλογικά είναι μειοψηφία. Και επιπροσθέτως, ο κόσμος του Διαδικτύου είναι ασταθής αφού το επικοινωνιακό λούστρο χάνεται με την ίδια ευκολία που εμφανίζεται. Ακόμη κι αν η κοινωνία έχει αλλάξει πίστα και οι πολιτικοί αμφισβητούνται εντούτοις η πολιτική παραμένει κυρίαρχη στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων και την επίλυση των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων.

Το πρώτο εκλογικό κρας τεστ του Κασσελάκη δεν θα είναι όμως, όπως ο ίδιος θέλει, οι βουλευτικές εκλογές, αλλά οι ευρωεκλογές. Εκεί θα φανεί αν θα συνεχίσει ή θα αναλάβει κάποιος άλλος τη βάρδια του. Αν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτω από 18% οι ίδιοι οι υποστηρικτές του θα του δείξουν την πόρτα της εξόδου. Στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα είπε ότι θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας. Προφανώς, επειδή συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος μέχρι τις ευρωεκλογές δεν φτάνει για να δημιουργήσει το πολιτικό του άβαταρ ή να γίνει, όπως ονειρεύεται, μπάτμαν για να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη χώρα. Όμως -είτε μπάτμαν γίνει είτε άβαταρ- αφεντικό στην Κουμουνδούρου δεν θα μείνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέξει λιγότερους από τέσσερεις ευρωβουλευτές. Το ξέρει. Και του έχει διαμηνυθεί. Ακόμη και ο Τσίπρας, για να πείσει ορισμένους συντρόφους του να δώσουν τράτο στον Κασσελάκη για να δουν τι ψάρια μπορεί να πιάσει, θέτει ως όριο τις ευρωεκλογές.

Βέβαια, μετά την αναβάθμιση Πολλάκη σε «αντ’ αυτού» του Κασσελάκη είναι αρκετοί αυτοί που λένε ότι και ο Τσίπρας αρχίζει και βουρλίζεται. «Μπορεί ο Αλέξης, στην τελετή παράδοσης παραλαβής, να μη υπέδειξε στον διάδοχό του πρόσωπα για τη νέα ηγετική ομάδα όμως ο Στέφανος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είχε ενημερωθεί, από κατάλληλα χείλη, πως ο Πολλάκης δεν είναι ο ενδεδειγμένος για να διαδεχθεί τον Φλαμπουράρη», διατείνεται συνομιλητής του τέως πρωθυπουργού. Εξάλλου, ο Τσίπρας όταν έλεγε «παραμερίζω για να περάσει το νέο κύμα» δεν εννοούσε τον Πολλάκη, την Τζάκρη, τον ναυάρχο Αποστολάκη και τον ξάδελφο του Γιώργο, που «κάνει καριέρα με το όνομα της οικογένειας», όπως λέει κάποιος άσπονδος φίλος του. Ούτε περίμενε από τον άνθρωπο που «φύτεψε» στον ΣΥΡΙΖΑ να ισχυριστεί πως για την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ φταίει η εικόνα του κόμματος, για την οποίαν ευθύνη έχει και ο Τσίπρας. Ίσως γι’ αυτό πήρε των ομματιών του και πάει στο Στρασβούργο. Προτιμά την παρέα του Γιώργου Παπανδρέου και της Ντόρας Μπακογιάννη στο Συμβούλιο της Ευρώπης παρά να του υποδεικνύει τις κοινοβουλευτικές του υποχρεώσεις οίκαδε ο εξάδελφος του. Πάντως, αν πιστέψουμε ανθρώπους που έχουν συνομιλήσει με τον Κασσελάκη, προϊόντος του χρόνου κι άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων και οι Παππάς και Πολλάκης, θα δουν να μεταβάλλεται η γνώμη του Στέφανου γι’ αυτούς και τη χρησιμότητά τους στο «πρότζεκτ» -όπως θεωρεί την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε Δημοκρατικό Κόμμα- που με την ανάληψη της ηγεσίας ανέλαβε να υλοποιήσει…