Μπάμπης Κούτρας

Φοβάμαι, όμως, ότι με την ασκούμενη οικονομική πολιτική ο κ. Στουρνάρας σύντομα ίσως υποχρεωθεί να αναγνωρίσει αυτό που όλοι οι Ελληνες πολίτες -και σίγουρα οι συνεπέστεροι εξ αυτών- αισθάνονται και το οποίο είναι ότι οι φόροι και ο θάνατος έχουν δυστυχώς γίνει πλέον συνώνυμα για την ελληνική οικονομία. Γιατί ποιος αμφιβάλλει ότι η ασταμάτητη επιδρομή που υφίστανται οι συνεπείς φορολογούμενοι στη χώρα μας φέρνει πιο κοντά τον θάνατο για χιλιάδες επιχειρήσεις, αλλά και για εκατομμύρια νοικοκυριά;

Πώς αλήθεια να επενδύσουν οι Ελληνες και πολύ περισσότερο οι ξένοι επιχειρηματίες όταν στη χώρα μας έχουμε τόσο υψηλούς φορολογικούς συντελεστές και τόσο πολύπλοκους μηχανισμούς (τέλη, έκτακτες και μη εισφορές και δεν συμμαζεύεται) αφαίμαξης του τζίρου των επιχειρήσεων και των εισοδημάτων όσων ακόμη έχουν δουλειά και δουλειά πληρωμένη;

Μπορεί ο κ. Στουρνάρας, με τη συνηγορία του κ. Γιώργου Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ, να ισχυρίζεται ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχει υπερφορολόγηση», αλλά και οι δύο αξιότιμοι καθηγητές των Οικονομικών κάνουν, νομίζω, ένα τεράστιο λάθος. Ποιο είναι αυτό;

Υπολογίζουν τα συνολικά φορολογικά έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου και τα συγκρίνουν ως ποσοστό με τα αντίστοιχα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Δεν λαμβάνουν, όμως, υπόψη τους τον άνισο τρόπο με τον οποίο επιβαρύνονται οι πολίτες στη χώρα μας, οι οποίοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα κορόιδα, που είναι οι συνεπείς και όσοι ούτως ή άλλως δεν μπορούν να ξεφύγουν από την τσιμπίδα της Εφορίας, και οι «έξυπνοι» που τα καταφέρνουν και μένουν στο φορολογικό απυρόβλητο.

Είναι εντυπωσιακό αλλά η πολιτική φαντασία της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης εξαντλείται στα φορολογικά θέματα. Αν και όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη ενός μόνιμου, σταθερού φορολογικού συστήματος για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, το μόνο που συζητούν καθημερινά όλα τα κόμματα είναι οι αλλαγές στη φορολογία στην κατεύθυνση της οικονομικής αφαίμαξης του πολίτη με οιονδήποτε τρόπο. Με άμεσους ή έμμεσους φόρους, με χαράτσι στα ακίνητα, στο αυτοκίνητο, στη βενζίνη, στα τέλη κυκλοφορίας, στα χαμηλά εισοδήματα, στα μεσαία (ό,τι απέμεινε απ’ αυτά) ή στα υψηλά. Οι μανδαρίνοι του υπουργείου Οικονομικών εφευρίσκουν κάθε εβδομάδα νέα φορολογικά μέτρα και ο αρμόδιος τομεάρχης της αξιωματικής αντιπολίτευσης μας εξηγεί ότι πρέπει να αυξηθεί κι άλλο η φορολογία, δήθεν στα υψηλά εισοδήματα, χωρίς να μας διευκρινίζει ποια είναι τελικά τα «υψηλά εισοδήματα».

Νομίζω πως ματαιοπονούν και οι δύο. Οσους φόρους και να μαζέψουν, όσο κι αν στύψουν τον ελληνικό λαό, το πρόβλημα της οικονομίας δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί. Οποιο κομμάτι και να πάρεις από μια πίτα που συνεχώς μικραίνει, πότε δεν θα φτάνει όχι για να βγεις από τη σημερινή κρίση, αλλά ούτε για να καλύψεις στοιχειωδώς τις ανάγκες σου. Σημασία έχει να μεγαλώσεις την πίτα και σ’ αυτή την κατεύθυνση δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση. Ούτε από την κυβέρνηση, που αν την είχε θα την εφάρμοζε, αλλά ούτε και από την αντιπολίτευση, η οποία υποτίθεται έρχεται με το σφρίγος του νέου και τη δυναμική της εξουσίας.

Οι καβγάδες για το ευρώ, το χρέος, τα δάνεια της τρόικας, τη διαχείριση της εξουσίας είναι στάχτη στα μάτια του πολίτη. Οποια λύση και να επιλεγεί, τελικά δεν πρόκειται να μας βγάλει από το τούνελ της κρίσης. Οσο δεν υπάρχει ριζική αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης στη χώρα δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Με ευρώ ή χωρίς ευρώ, με χρέος ή χωρίς χρέος, με τρόικα ή χωρίς τρόικα, αν η χώρα δεν βρει ένα συγκεκριμένο μοντέλο ανάπτυξης, αν δεν προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές και δεν αλλάξουμε μυαλά, δεν πρόκειται να πάμε πουθενά.

Η υψηλή φοροδιαφυγή που εξακολουθεί να παρατηρείται στη χώρα μας, κυρίως από τους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν μπορεί να αποτελεί το μόνιμο άλλοθι για τον κ. Στουρνάρα σήμερα ή τον κ. Σταθάκη αύριο προκειμένου να δικαιολογούν τη μετατροπή των συνεπών σε φορολογικά υποζύγια διαρκείας. Δεν είναι μόνο λόγοι δικαιοσύνης που επιβάλλουν να αλλάξει αυτή η δυσμενής σχέση, αλλά λόγοι επιβίωσης που επιβάλλουν την αλλαγή. Οσο γρηγορότερα το καταλάβουν και οι μεν και οι δε τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς -που θα αποτρέψουν, έτσι, την εκκόλαψη όλο και περισσότερων αγανακτισμένων-, αλλά κυρίως για μας που θα πάρουμε μια ανάσα και τα παιδιά μας που μπορεί να ελπίσουν επιτέλους σε κάτι.

Οσους φόρους και να μαζέψουν, όσο κι αν στύψουν τον ελληνικό λαό, το πρόβλημα της οικονομίας δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί. Οποιο κομμάτι και να πάρεις από μια πίτα που συνεχώς μικραίνει, πότε δεν θα φτάνει όχι για να βγεις από τη σημερινή κρίση, αλλά και για να καλύψεις στοιχειωδώς της ανάγκες σου. Σημασία έχει να μεγαλώσεις την πίτα και σ’ αυτή την κατεύθυνση δεν υπάρχει ούτε μία πρόταση