Μπάμπης Κούτρας

Είναι απορίας άξιον πώς ένας πολιτικός με τις ικανότητες και τη διαδρομή του Τσίπρα («πιάνει πουλιά στον αέρα», είχε πει ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος) μπορεί να κάνει τόσα πολλά χοντρά πολιτικά λάθη και κάθε φορά να καλείται να διορθώσει το προηγούμενο με ένα ακόμη χειρότερο.

Νομίζω όμως ότι αυτό που διέπραξε προχθές είναι το προτελευταίο (το τελευταίο θα είναι η επιδίωξή του να επιστρέψει στη θέση του προέδρου ενός κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλου). Οχι γιατί δεν μπορεί, αλλά είναι αδύνατον να πάει ακόμη πιο κάτω. Πέντε μήνες μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, την οποία υπέδειξε, ενθάρρυνε και στήριξε, επιχειρεί να τον ανατρέψει. Ο Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί, δεν γίνεται να προχωρήσουν μαζί. Αυτό ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή.

Το κατάλαβε και ο τελευταίος πολίτης, ο πλέον άσχετος με την πολιτική, το είπαν και το έγραψαν όσοι ασχολούνται με τα κοινά, οι σύντροφοί του στο κόμμα, και δεν μπόρεσε να το κατανοήσει εγκαίρως ο πρώην πρωθυπουργός; Είναι δύσκολο να το πιστέψω. Αρα για ποιον λόγο το έκανε; Για να τιμωρήσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους που τον αμφισβήτησαν, για να προχωρήσει τις αλλαγές που εκείνος δεν τόλμησε λόγω συντροφικότητας να κάνει, για να αποδείξει ότι μετά από εκείνον υπάρχει μόνο το... χάος, ή για να τον φωνάξουν πίσω να τους σώσει από την καταστροφή;

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιοι ήταν οι λόγοι, αλλά εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τι τον ανάγκασε να προχωρήσει στο κίνημα εναντίον του Κασσελάκη. Ηταν η εκφρασμένη πρόθεση του διαδόχου του να τα «αλλάξει όλα», όπως φάνηκε από τα ερωτηματολόγια που μοίρασε στα μέλη. Ο τρόπος που το έκανε όμως και τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε στερούνται πολιτικής και ηθικής βάσης. Πού ακούστηκε επανεκλογή αρχηγού σε ένα κόμμα μόλις πέντε μήνες μετά την εκλογή του, χωρίς να «δοκιμαστεί» στις κάλπες; Μόνο με τις δημοσκοπήσεις; Στα μάτια της κοινής γνώμης, που παρακολουθεί έκπληκτη τις εξελίξεις, η αναφορά του Κασσελάκη στο συνέδριο ότι «δεν έκαναν την αυτοκριτική τους εκείνοι (δηλαδή ο Τσίπρας) που πήγαν το κόμμα από το 32% στο 18%, θα απολογηθώ εγώ;» μοιάζει σωστή.

Το επιχείρημά του να πάει τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τις εθνικές εκλογές φαίνεται απολύτως εύλογο και έντιμο και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά «λευκή επιταγή», όπως εύστοχη είναι και η διαπίστωσή του ότι «αν τα πράγματα λειτουργούσαν σωστά στον ΣΥΡΙΖΑ, εγώ δεν θα είχα εκλεγεί αρχηγός». Πόσο υποτιμητική μπορεί να είναι για τον ίδιο τον Τσίπρα, τον Κασσελάκη και τα μέλη του κόμματος η διαπίστωση ότι «εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του». Και πόσο άδικη η κριτική που ασκεί σε εκείνους που έφυγαν (ΝΕ.ΑΡ.) για να δημιουργήσουν το δικό τους κόμμα, αφού αμέσως διαπίστωσαν την άβυσσο που τους χώριζε με τον Κασσελάκη.

Θα μπορούσα να κατανοήσω τις απρέπειες του Τσίπρα, αν τώρα είχε βρει μια καθαρή λύση στο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και το δικό του και ήθελε να «πετάξει» τον Στέφανο. Η πολιτική δεν είναι χώρος «αγγέλων». Είναι όμως η Ολγα Γεροβασίλη η σίγουρη λύση; Και είναι τόσο βέβαιο ότι θα εκλεγεί; Ακούω το επιχείρημα «μα τον Κασσελάκη τον ψηφίσαμε εμείς του Τσίπρα και τώρα θα στηρίξουμε την Ολγα».

Πέραν της ομολογίας που αποδεικνύει αυτό που τόσο καιρό αρνιόταν ο πρώην πρωθυπουργός, υπάρχει μία ακόμη αμιγώς αριθμητική παράμετρος. Παράδειγμα, τη δεύτερη Κυριακή πήγαν στις κάλπες 134.000 ψηφοφόροι και από αυτούς οι 74.000 ψήφισαν Κασσελάκη και οι 58.000 την Εφη Αχτσιόγλου. Γιατί να μην πάνε οι φίλοι της Εφης, του Χαρίτση και του Τσακαλώτου ξανά στις κάλπες με στόχο να τιμωρήσουν τον Αλέξη που τους άδειασε, αλλά και γιατί είναι βέβαιο ότι θα προτιμούν να έχουν αντίπαλο τον Κασσελάκη από τη Γεροβασίλη που κινείται πολιτικά πιο κοντά στον δικό τους χώρο; Πιστοποιητικά κομματικών φρονημάτων θα τους ζητήσουν;

Αλλά και να νικήσει η Ολγα, πιστεύει αληθινά ο Τσίπρας ότι θα βγει κερδισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ; Οποιος και να βγει, είναι βέβαιο ότι θα πάει σε νέα διάσπαση. Ο ηττημένος φεύγει και σίγουρα θα πάρει μαζί του και στελέχη και κάποιους ψηφοφόρους. Ο,τι και να γίνει, ο Τσίπρας θα βγει χαμένος. Αφού δεν φρόντισε εγκαίρως για την ενότητα και τη συνέχεια του κόμματος, θα έπρεπε να το πάρει απόφαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα αριστερό κόμμα που αξιοποίησε την κρίση και χάρη στις ικανότητες του αρχηγού του κυβέρνησε την Ελλάδα. Ετσι θα το θυμόμαστε, μετά τελείωσε.