Μιλένα Αποστολάκη

Αυτό δεν είναι άλλο από το δίλημμα (πάντα με την ακραία διχαστική σφραγίδα των κυβερνώντων) ανάμεσα στην πρόοδο που υποτίθεται εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τη συντήρηση, ανάμεσα σε εκείνους που «προστατεύουν» τα λαϊκά στρώματα και σε εκείνους που προστατεύουν τις ελίτ.

Η φενάκη της μη περικοπής των συντάξεων, περικοπή την οποία η ίδια η κυβέρνηση επέβαλε, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών, τις οποίες επίσης η κυβέρνηση αύξησε δραματικά, η ανεύθυνη για το μέλλον της χώρας υπόσχεση για χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο σε συνδυασμό με την αύξηση της μισθοδοσίας του Δημοσίου κατά 2 δισ. ευρώ, όπως και των θέσεων μετακλητών από 1.888 σε 2.522 αποτελούν ενδεικτικές αποδείξεις των κυβερνητικών μεθοδεύσεων. Αν σε αυτό το εν μέσω παροχολογίας «μανιφέστο προοδευτικότητας» εντάξει κανείς και τις αντίστοιχες απόπειρες στο πεδίο των θεσμών, τότε έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα του προεκλογικού στρατηγήματος. Στο θεσμικό πεδίο εντάσσεται η ψευδεπίγραφη δήθεν επιδίωξη χωρισμού σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας μέσω μιας έγγραφης δήλωσης βουλήσεως, με εξόχως προβληματικό περιεχόμενο καθώς και η απόπειρα εργαλειοποίησης της αναθεώρησης του Συντάγματος. Κατεξοχήν, στο πεδίο αυτό οι κυβερνητικές προτάσεις (δημοψηφίσματα, απευθείας από τον λαό εν τέλει εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα, θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, προστασία δημόσιων αγαθών από ιδιωτικά συμφέροντα, προστασία δικαιώματος εργασίας) συνιστούν μείγμα πολιτικής υποκρισίας και συνταγματικού λαϊκισμού.

Η κυβέρνηση έκανε δημοψήφισμα το 2015 γιατί το μυαλό ήταν θολωμένο, όπως ανερυθρίαστα παραδέχτηκε ο πρωθυπουργός. Η κυβέρνηση, επίσης, δεν ψήφισε την απλή αναλογική αμέσως μετά την πρώτη εκλογή της με μόνο σκοπό να επανεκλεγεί τον Σεπτέμβριο του 2015 με το σύστημα ενισχυμένης, το οποίο της ήταν τότε χρήσιμο και καθ’ όλα αποδεκτό. Η κυβέρνηση δεν επιθυμεί τον χωρισμό των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας με τους όρους που προανήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ προτού γίνει κυβέρνηση. Γι’ αυτό και ο ανακόλουθος πρωθυπουργός απέπεμψε τον υπουργό Παιδείας του μετά τη σύγκρουση του τελευταίου με τον Αρχιεπίσκοπο και ο ίδιος πρωθυπουργός επέλεξε να ενημερώσει πρώτα τον Αρχιεπίσκοπο για το Σκοπιανό και μετά τους πολιτικούς αρχηγούς.

Την ίδια στιγμή η ίδια κυβέρνηση, που επιχειρεί να μονοπωλήσει την προοδευτικότητα και τη φιλολαϊκή ατζέντα, δηλώνει ότι οι φυλακίσεις είναι μέσον για να κερδίσει την εξουσία, επιχειρεί να περιορίσει την ελευθερία έκφρασης μέσων μαζικής ενημέρωσης, ανέχεται προκλητικά πράξεις βίας, εμφανίζεται ως υπερασπίστρια του Μαδούρο, απορρίπτει έμπρακτα τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού σπέρνοντας απερίσκεπτα έναν εμφυλιοπολεμικό διχασμό με ανυπολόγιστο κόστος για τη συνοχή της κοινωνίας.

Κατά συνέπεια, στις επόμενες εκλογές όλα τα κόμματα που προτάσσουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την επιστροφή στην κανονικότητα και διεκδικούν την ψήφο του λαού αποφασισμένα να μην επαναλάβουν λάθη του παρελθόντος δεν μπορούν να τηρούν τη λογική των ίσων αποστάσεων. Κάτι τέτοιο αποτελεί για την παρούσα κυβέρνηση πολύτιμο συγχωροχάρτι. Το θολωμένο μυαλό δεν πρόκειται να ξεθολώσει. Ο ακραίος διχασμός, η ανοχή στις συλλογικότητες των τραμπούκων και οι φυλακίσεις ως όχημα για την εξουσία δεν έχουν καμιά σχέση με την πρόοδο, την ευρωπαϊκή ταυτότητα και το κράτος δικαίου. Συνιστούν, όμως, συνειδητές επιλογές των κυβερνώντων.

Γι’ αυτό και σε αυτές τις εκλογές χρειάζεται να απαντήσουν ψηφοφόροι με καθαρό μυαλό. Εν έτει 2018 , μετά από τρία μνημόνια από τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις και με τη χώρα χρεοκοπημένη η έννοια της προόδου οφείλει να έχει πλέον πολύ διαφορετικό περιεχόμενο.


*πρώην υπουργός και βουλευτής ΠΑΣΟΚ