Μάκης Πολλάτος

Μας είπαν ότι έκαναν σκληρή διαπραγμάτευση. Και τώρα νάτα. Φόροι. Κι άλλοι φόροι πάνω στους φόρους. Αυξήσεις. Σε όλα τα προϊόντα. Στον ΦΠΑ. 

Αλλά και αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Και προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων. Κι άλλων μετακλητών υπαλλήλων και συμβούλων. Που είναι κυρίως μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, συγγενείς και φίλοι των υπουργών, του πρωθυπουργού και του περιβάλλοντος του Μεγάρου Μαξίμου. Με το ξεδιάντροπο επιχείρημα που θέλουν να μας το πουλήσουν σαν αριστερό και κωδικοποιείται στο απίστευτο: Σε ποιον να εμπιστευθούμε την διοίκηση και την εφαρμογή της πολιτικής μας αν όχι στους φίλους μας; 

Το ακόμη αηδιαστικότερο το είπε ο Φλαμπουράρης: «Ας παραδεχτούν όλοι ότι στον χώρο μας απαντώνται - συχνότερα από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις- στην ίδια οικογένεια πρόσωπα με αυτοτελή πολιτική, επιστημονική και κοινωνική δράση».

Τι μας λες; Ούτε η άρια φυλή να ήταν. Και όλο αυτό για να δικαιολογήσουν ότι έχουν κάνει το κράτος λάφυρο και το έχουν μοιράσει σε διάφορες... εταιρείες του στυλ: Ράπερ Σχινάς και σία ΑΕ ή Μυλόπουλος και Μυλόπουλος ΕΠΕ.

Κι όμως, υπήρξε κόσμος που παραμυθιάστηκε ότι του έδωσαν ανάσες αξιοπρέπειας...
Κι επειδή ο πρώτος χρόνος αναλώθηκε σε ασκήσεις σκληρής διαπραγμάτευσης, ενώ όλος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ εισέπρατταν κανονικά τους υπουργικούς μισθούς και παράλληλα οι πολίτες σχεδόν καλούνταν να μην πληρώνουν τους φόρους τους διότι θα ερχόταν καλύτερη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων χρεών και περισσότερες αριστερές 100 δόσεις ο λογαριασμός, έπρεπε να πληρωθεί σωρευτικά στο τέλος του 2015. Και στο 2016 κι όποιος αντέξει. Και σε όποιον τολμά να διαμαρτυρηθεί κολλάνε την ταμπέλα του ανόητου: Την συμφωνία την ξέρατε πριν από τις εκλογές και μας ψηφίσατε. Άρα καλά να πάθετε. Κι αν πονάει ο... λαιμός σας, παστίλιες για τον πόνο του άλλου, σωστά;  

Και ξανά ξεδιάντροπο κήρυγμα σε όλες τις εκπομπές από το πρωί μέχρι το βράδυ (στα κανάλια που δήθεν τους πολεμάνε, που υποτίθεται ότι ανήκουν στην διαπλοκή): Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται αυτούς που χρόνια εκπροσωπεί, δηλαδή τους αδύνατους, το μεγάλο πλήθος, τους έντιμους πολίτους, την αξιοπρέπεια της χώρας. 

Που είναι και ψέμα. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός προηγουμένως λαϊκό κίνημα δεν ήταν. Κόμμα της πανεπιστημιακής ελίτ ήταν, των αστών, των πλούσιων, των εύπορων, όχι της πλατιάς λαϊκής μάζας. 

Οπως όμως κάθε αριστερό κόμμα που σέβεται την κομματική καμαρίλα, εξαπατά τον λαό στο όνομα της λαϊκής κυριαρχίας, έχοντας παραφράσει τα μαρξιστικά κείμενα κατά το δοκούν. Και από το θάνατος στη σοσιαλδημοκρατία, που κάποτε ήταν σύνθημα και παρασύνθημα μαζί για να μπει κάποιος στον Συνασπισμό, φτάσαμε στα παρακάλια για να γίνει δεκτός ο ΣΥΡΙΖΑ στους κόλπους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. 

Κι αν μιλήσει κανείς ακούει το ευφυολόγημα που ακόμη και σε μικρό παιδί να το πεις κουνάει το κεφάλι του καταλαβαίνοντας ότι το κοροϊδεύεις: Δεν συμβιβαστήκαμε, ένα συμβιβασμό κάναμε. 

Και κάπως έτσι το κόμμα που αυτοδιαφημιζόταν για τις συνιστώσες, την εσωτερική δημοκρατία και την πολυφωνία έχει ταυτιστεί με την άποψη του αρχηγού, δίνει γραμμή στους ημέτερους βουλευτές, σε φίλους και μετακλητούς με ένα απρόσωπο non paper κι όποιος τολμήσει να διαφωνήσει έχει ηθική υποχρέωση να παραδώσει την έδρα, όπως αναφέρεται στην φετβά Φλαμπουράρη. 
Διότι όπως είπε ο υπουργός Επικρατείας ο διαφωνών έχει εκλεγεί με λίστα και να μην μας το παίζει εμάς στο Μαξίμου περισσότερο επαναστάτης ή φιλολαϊκός. 

Και μόνο θλίψη νιώθω για τους ανθρώπους που παρακαλούσαν για μια ψήφο ώστε να ξεπεράσουν το 3% για να μπουν στη Βουλή και έχουν καταντήσει δικτατορίσκοι, στο όνομα του λαού πάντα. 

Πραγματικά, με τόσο πολλή δημοκρατία δεν μπορείς παρά να... υποκλιθείς. 

Και μετά ξαναήρθε η σκληρή διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση. Που τώρα ο τιμονιέρης θέλει να τελειώσει γρήγορα και δεν μπορεί να αναλώνεται σε ατέρμονες συζητήσεις με τους θεσμούς. Γιατί βαυκαλίζεται ότι έχει να πετύχει και την ελάφρυνση του χρέους μετά. Τρομάρα του. 

Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες διαπραγματεύσεων για να ξεγυμνωθεί ο Κατρούγκαλος ο μεγαλοπρεπής και να αντιληφθεί ότι οι προτάσεις του δεν βγαίνουν. Και το ασφαλιστικό του, που δεν το θέλει ούτε ο λαός, δεν το θέλουν ούτε οι δανειστές γιατί τα νούμερα (εννοώ οι αριθμοί) δεν βγαίνουν, είναι για τον πολτοποιητή (ή τον κάδο ανακύκλωσης, αν έχεις και οικολογική συνείδηση). 

Και πλέον, εκείνοι που ένα χρόνο τώρα καθιστούν τον λαό συνένοχο στα εγκλήματά τους, δυσκολεύονται να κάνουν τους Τροϊκανούς συνενόχους τους στο κουκούλωμα των αριθμών. Οι ξένοι τεχνοκράτες βλέπουν ότι τα νούμερα της ομάδας Κατρούγκαλου-Σταθάκη-Τσακαλώτου δεν βγαίνουν. Και θα απαιτήσουν να ξαναδουλεύονται παράλληλα το ασφαλιστικό με το φορολογικό και το δημοσιονομικό κενό για να έρθουν πακέτο οι μειώσεις συντάξεων με την φορολογία που καταλήγει σε καθαρή δήμευση εισοδημάτων και τα νέα μέτρα για να σου πάρουν και τα λίγα κέρματα που θα σου έχουν μείνει στην τσέπη. 

Να μου το θυμηθείς, μου είπε ο φίλος μου ο Σπύρος, γκουρού των οικονομικών και μάγος της πολιτικής ανάλυσης ότι οι διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση θα είναι μια φάση σαν το τέλος του 2014 επί Σαμαρά. Που οι συζητήσεις όλο και ολοκληρώνονταν και οι δανειστές όλο και ζητούσαν περισσότερα. 

Πόσο βαριές και περίπλοκες θα είναι οι παρενέργειες μην μου ζητάτε να μαντέψω. Τουλάχιστον όμως, προλάβαμε και γιορτάσαμε τον ένα χρόνο της πρώτης φοράς αριστερά, σωστά;

Ούτε και μπορώ να προβλέψω πού θα φτάσουν οι κοινωνικές αντιδράσεις. Διότι στα μπλόκα, στις πορείες και στις απεργίες δεν είναι ακροδεξιοί, όπως πολύ θα ήθελε το ηχείο που μιλά με τη φωνή της Όλγας. Είναι οι εξαπατημένοι. Ο λαός ο κυρίαρχος. Ξέρεις εσύ Αλέξη. Αυτός ο λαός που του ζήτησες να ψηφίσει όχι στη συμφωνία. Που του πλάσαρες την τελική και πολύ χειρότερη συμφωνία σαν καλύτερη. Και που αντί να ζητήσεις συγγνώμη από τον λαό -όπως ο ηγέτης που μέσα σου τόσο πολύ θαυμάζεις και το στυλ του ξεσηκώνεις είπε mea culpa- συνεχίζεις να διχάζεις, να παραπλανάς και να απατάς. Ισως ήρθε η ώρα Αλέξη να ανοίξεις τον τρίτο φάκελο που γράφει: Ετοίμασε τρεις φακέλους. Και πού ξέρεις. Κάποιους μπορεί να τους πείσεις ότι θα είναι μια ακόμη ηρωική πράξη.