Μάκης Πολλάτος

Σύμφωνα με τους δανειστές, η ελληνική πρόταση είναι μέτρια προς... κακή, επειδή όλα τα μέτρα που προτείνει η Αθήνα είναι φορμπηχτικά, με βαριές συνέπειες στην προσπάθεια επιστροφής σε ρυθμούς ανάπτυξης και αρνητικές επιπτώσεις στην ενίσχυση της απασχόλησης και στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Πιστεύετε ότι πολλοί εργοδότες θα κάνουν προσλήψεις όταν αυξάνεται η απευθείας φορολόγησή τους και παραλλήλως ανεβαίνουν και τα ποσά που θα πρέπει να πληρώσουν στα Ταμεία σαν εισφορές; 

Τα μέτρα που εισηγείται η ελληνική πλευρά τα χρεώνεται (ή τα πιστώνεται, αν έτσι νομίζετε) ο πρωθυπουργός. Με απόφασή του καταργήθηκαν οι τεχνικές διαπραγματεύσεις, εκείνος επέλεξε και διατηρεί στη θέση του έναν διακοσμητικό υπουργό Οικονομικών που θέλει μόνο να δίνει συνεντεύξεις. Άρα, όλα τα... απόνερα μπαίνουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ήταν που επέλεξε να διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι δεν θα επιβληθούν υφεσιακά μέτρα, που έλεγε ότι καταργείται ο ΕΝΦΙΑ και οι έκτακτες εισφορές, που υποστήριζε ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις και ότι οι μισθοί θα επιστρέψουν στα προ Μνημονίων επίπεδα με... ένα νόμο. 

Τώρα, είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας που υποχρεώνεται με ένα νόμο (και ίσως ένα άρθρο), χωρίς ουσιαστική συζήτηση στη Βουλή, με διαδικασίες εξπρές που ούτε ο Σαμαράς είχε τολμήσει να ακολουθήσει, να θεσμοθετήσει μέτρα και προαπαιτούμενες δράσεις ως την Κυριακή -ή το αργότερο την Δευτέρα- για να να μην χαλάσει η συμφωνία. Ποιος έλεγε ψέματα σε ποιον; Ποιος είχε δημιουργήσει ελπίδες ότι θα μοιράσει 13 δισ. και αντ' αυτού επιβάλλει φόρους 8 δισ. ευρώ; 

Η τιμωρία εκείνων που καλλιέργησαν την ψευδαίσθηση ότι θα μοιράσουν χρήμα και σήκωσαν τον πήχυ ψηλά είναι ότι όχι μόνο θα αναγκαστούν να περάσουν από κάτω, αλλά θα είναι αναγκασμένοι να δεχθούν και τη χλεύη ότι είναι μία από τα ίδια με τα άλλα κόμματα που μας έφεραν στο σημερινό χάλι για τον απλούστατο λόγο ότι θέλουν να κρατήσουν τις υπουργικές καρέκλες. 

Με απλά λόγια, η κυβέρνηση είναι θύμα των μεγάλων προσδοκιών που καλλιέργησε, του επικοινωνιακού παιγνίου που είχε στήσει από χρόνια ούσα αντιπολίτευση, του θριάμβου έναντι των αντιπάλων που κατηγορούσε ότι επιβάλλουν φορομπηχτικά μέτρα σαρώνοντας τα συνήθη υποζύγια... Και τώρα όχι απλώς μιμούνται τις χειρότερες πρακτικές των τελευταίων ετών αλλά τις ξεπερνούν με πιο άγριους φόρους...

Είναι πάντως παρήγορο ότι τουλάχιστον δεν θριαμβολογούν κι από πάνω. Ο πρωθυπουργός έφυγε από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών σαν κυνηγημένος, χωρίς να δώσει συνέντευξη Τύπου, κίνηση πρωτοφανής ιστορικά, αφού δεν θεώρησε σωστό να ενημερώσει την κοινή γνώμη λεπτομερώς για τις αποφάσεις ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που είχε μοναδικό θέμα συζήτησης την Ελλάδα...

Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι μόνο αρνητικά. Οι συνθήκες είναι τόσο ευνοϊκές (τιμή ευρώ/δολαρίου, χαμηλότερη τιμή πετρελαίου, ρευστότητα στην ΕΕ, αποτιμήσεις αξιών στο ναδίρ και άθλια κατάσταση ελληνικής οικονομίας) που νομίζω ότι τα πράγματα μόνο προς το καλύτερο μπορούν να κινηθούν. 

Αν έστω και στοιχειωδώς η κυβέρνηση αξιοποιήσει τα 35 δισ. του πακέτου Γιούνκερ για την ανάπτυξη, μπορεί να μην φυτρώσουν... λεφτόδεντρα, όμως είναι βέβαιο ότι η οικονομία θα αρχίσει να ανακάμπτει. Τώρα αν τα χρήματα των Ευρωπαίων για την ανάπτυξη της οικονομίας απορροφηθούν και πάλι από τους γνωστούς αγνώστους ή επιλεγεί η διαχείρισή τους με τις γνωστές πρόχειρες διαδικασίες του Δημοσίου, είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να εξηγήσουν εκείνοι που θα κληθούν να εφαρμόσουν τα μέτρα και να επιλέξουν πώς θα αξιοποιηθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. 

Από το πακέτο Γιούνκερ των 35 δισ. θα κριθεί εν πολλοίς αν η χώρα μετά το 2020 θα είναι σε καλύτερη κατάσταση ή θα επιστρέψει στα παλιά...

Πριν απ' όλα βεβαίως απαιτείται συμφωνία. Κι όσο κι αν τον έχουν... στραπατσάρει, δεν πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι θα επιλέξουν να ταπεινώσουν τον Αλέξη Τσίπρα τόσο ώστε να μην μπορεί να κυβερνήσει. Κι όσο για το χρέος; Νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό οι Ευρωπαίοι δανειστές να δεσμευτούν ότι θα εξετάσουν τη διευθέτησή του από το 2016 αν η κυβέρνηση πετύχει τους στόχους που θα συμφωνηθούν. Ουδείς έχει πάντως τα περιθώρια να θριαμβολογεί ότι πέτυχε να περάσει πλήρως τις απόψεις του. Εκτός κι αν πρόκειται για τον «συνιδιοκτήτη» του ΣΥΡΙΖΑ Λαφαζάνη που συνεπικουρούμενος από τους οικονομολόγους Σταθάκη και Τσακαλώτο συνέταξαν μια πρόταση με φόρους χωρίς τέλος για την... φτωχολογιά, ακριβώς όπως ονειρεύεται κάθε κρατιστής αριστερός που βλέπει τον ιδιωτικό τομέα σαν την κότα με τα χρυσά αβγά.