Μάκης Πολλάτος

Ταμπού ήταν η έξοδος μιας χώρας από τη ζώνη του ευρώ. Ήταν ταμπού για τους Ευρωπαίους. Ακόμη και για το πρόβλημα της Ελλάδας, μπορεί να διαμαρτύρονται επειδή πιστεύουν ότι αυτοί πληρώνουν για τα δάνεια που μας δίνουν (λες και μας τα δίνουν άτοκα, όμως αυτό είναι άλλο θέμα), όμως εκτός από μερικούς ακραίους, οι Ευρωπαίοι στο σύνολό τους δεν προσπάθησαν να διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ. Αυτό πλέον αλλάζει. Το ταμπού ότι μια χώρα δεν μπορεί να βγει από την ευρωζώνη κατέρρευσε. Σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, η μέρα που χαρακτηρίστηκε ορόσημο ήταν η Τετάρτη 2 Νοεμβρίου στις Κάννες.
 
Στο περιθώριο της σύναξης των 20 πιο ανεπτυγμένων χωρών (μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκία) οι εταίροι και δανειστές μας το είπαν ανοικτά στους κυρίους Παπανδρέου και Βενιζέλο. "Άμα φύγετε από το ευρώ,θα φύγετε για δέκα χρόνια και μετά να το ξανασυζητήσουμε"! Ο πρωθυπουργός το αποκαλύψε και σας το μεταφέρω.      
 
Έπρεπε να γίνει αυτό για να αποφασίσει ο κ. Σαμαράς ότι "η νέα δανειακή σύμβαση έχει γίνει αναπόφευκτη και πρέπει να διασφαλιστεί".
 
Και μην μου πείτε ότι έξοδος από το ευρώ δεν προβλέπεται από τις συνθήκες. Ας σταματήσουν να εκταμιεύουν τις δόσεις των δανείων οι εταίροι και σας λέω για πότε ζητά η όποια ελληνική κυβέρνηση να επιστρέψει στο εθνικό νόμισμα, γιατί αλλιώς ούτε μισθούς θα έχει να πληρώνει, ούτε συντάξεις...
 
Έπρεπε να σπάσει το ταμπού ότι μία χώρα -μέλος της ευρωζώνης δεν μπορεί να εκδιωχθεί από το club για να μας ξεφουρνίσει η ΝΔ ότι θα στηρίξει το πακέτο διάσωσης της 26ης Οκτωβρίου. Έπρεπε να βγει το 96% των Γερμανών (σύμφωνα με χθεσινή τηλεφωνική δημοσκόπηση του γερμανικού ραδιοφωνικού σταθμού RTL) και να ζητήσει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ για να καταλάβουμε τι διακυβεύεται;
 
Δυστυχώς, όλους τους Έλληνες μας περιμένει ένας Γολγοθάς. Οχι μόνο επειδή θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αρχίσει η μείωση του χρέους, άρα πολλές θυσίες, πολλοί περισσότεροι φόροι, ακόμη πιο σκληρά μέτρα για την σταθεροποίηση της οικονομίας. Κι όλα αυτά επειδή όλα πήγαν στραβά από την αρχή. Κι όχι απλώς επειδή ο Παπανδρέου είχε πει αφελώς ότι υπάρχουν λεφτά. Αλλά επειδή ένα πρόβλημα χρέους αντιμετωπίστηκε επί δύο χρόνια ως πρόβλημα ρευστότητας. Κι επειδή οι επίτροποι της τρόικα τα έχουν κάνει μπάχαλο και κατά τη γνώμη μου οι κύριοι Τόμσεν, Μόρς και Μαζούχ θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί εδώ και καιρό αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τους λάθους υπολογισμούς και τις αλλού γι' αλλού προβλέψεις τους.
 

Το δικό μου ερώτημα αφορά εμάς. Πρέπει πρώτα να καταστραφούμε για να αρχίσουμε να συνεννοούμαστε; Συνεννόηση δεν σημαίνει απαραιτήτως κυβέρνηση σωτηρίας, παραίτηση του πρωθυπουργού ή υποταγή του Σαμαρά στον Παπανδρέου. Συνεννόηση σημαίνει συζήτηση χωρίς προαπαιτούμενα και δίχως παρωπίδες.  
 
Μήπως κάποιοι περιμένουν να σπάσει και το τοτέμ της συμμετοχής μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Μήπως επιθυμούμε να βγούμε από την κοινότητα των ευρωπαϊκών χωρών στην οποία επιδιώκουν να γίνουν μέλη όλα τα κράτη της Ευρώπης;