Κώστας Τσαούσης

Ο Τζέρρυ περιγράφει στο Η οικογένεια μου και άλλα ζώα πως κατά την ώρα του τσαγιού κατέφθανε το υδροπλάνο Short Empire των Imperial Airways από την Αθήνα έχοντας ξεκινήσει από την Ινδία και την Αίγυπτο και από ακόμα παραπέρα, για να φτάσει στο Σαουθάμπτον είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα».

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Michael Haag Οι Ντάρρελ της Κέρκυρας (η πρώτη έκδοση στα ελληνικά έγινε μόλις τον Φεβρουάριο του 2019 και βρίσκεται ήδη στις προθήκες και τα ράφια των βιβλιοπωλείων). Μάλιστα, στη σελίδα 161 του βιβλίου υπάρχει και ως τεκμήριο μνήμης η φωτογραφία με το υδροπλάνο στο κόλπο των Γουβιών.

Με ένα τέτοιο υδροπλάνο, η Μάργκο Ντάρρελ, τα Χριστούγεννα του 1939 (από τις τελευταίες πτήσεις πριν βάλει φωτιά στην Ευρώπη ο Χίτλερ και ξεσπάσει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ) αποχαιρετά την Κέρκυρα και φθάνει στο σπίτι των Ντάρρελ στο Μπόρνμουθ της Αγγλίας.

Αλλά, το σημερινό post στο blog δεν είναι αφιερωμένο στη ζωή των μελών της οικογένειας Ντάρρελ στο νησί των Φαιάκων τα χρόνια πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (μια οικογένεια που είχε στους κόλπους της τον μετέπειτα διάσημο συγγραφέα Λόρενς Ντάρρελ του «Αλεξανδρινού Κουαρτέτου» αλλά και μέλος των Μυστικών Υπηρεσιών Πληροφοριών του Βρετανικού Στέμματος).

Όχι σε κάθε περίπτωση. Ο λόγος για την αναφορά στους Ντάρρελ και το βιβλίο του Haag είναι το …υδροπλάνο. Ναι, το υδροπλάνο που έκανε στάση στη Κέρκυρα.

Από τότε έχει να δει η Κέρκυρα και οι κάτοικοι, οι επισκέπτες και οι ταξιδιώτες της υδροπλάνο – αν και οι «δυσκίνητες τροφαντές χήνες» (έκφραση που βρήκα στο βιβλίο του Haag) έχουν πλέον αντικατασταθεί από μικρά, ευέλικτα, τεχνολογικά ανώτερης ποιότητας σκάφη.

Το νέο κεφάλαιο για το υδροπλάνο άνοιξε τουλάχιστον στα χαρτιά το 2014. Τότε, το πρώτο Υδατοδρόμιο της Ελλάδας, ιδιοκτησίας του Οργανισμoύ Λιμένος Κέρκυρας Α.Ε (την δημιουργία του οποίου ανέλαβε, ως ανάδοχος εταιρεία, η «Ελληνικά Υδατοδρόμια») αδειοδοτήθηκε από τα συναρμόδια Υπουργεία με βάση το νέο Νόμο 4146. Μάλιστα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2014 υπεγράφη από τα συναρμόδια υπουργεία η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) για τη λειτουργία του. Στη συνέχεια, ο ΟΛΚΕ Α.Ε, που είναι η ιδιοκτήτρια εταιρεία του Υδατοδρομίου της Κέρκυρας, σε συνεργασία με την «Ελληνικά Υδατοδρόμια» συνέστησαν την «Υδατοδρόμια Βορείου Ιονίου ΕΠΕ» που θα ανέλαβε την λειτουργία του Υδατοδρομίου Κέρκυρας.

Πάντως, παρά τις συνεργασίες, τις δηλώσεις, τις εξαγγελίες και όλα τα συναφή υδροπλάνα δεν πετάνε…

Στο σημείο αυτό δύο βασικές παρατηρήσεις. Δεν γνωρίζω αν είναι αποδοτική ή μη μια επένδυση σε γραμμές υδροπλάνων. Αυτό είναι ένα ζήτημα που ο μόνος που νομιμοποιείται να γνωρίζει είναι ο επενδυτής που βάζει τα κεφάλαια. Επίσης, δεν γνωρίζω αν η γραμμή π.χ ανάμεσα στη Κέρκυρα και τους Παξούς ή την Ερεικούσα θα έχει πληρότητες. Αυτό είναι ένα ζήτημα των διαχειριστών της γραμμής και όλων των άλλων εμπλεκομένων με την τοπική τουριστική αγορά και την τοποθέτηση- προώθηση ενός εναλλακτικού τουριστικού προϊόντος.

Εκείνο, όμως, που γνωρίζω καλά είναι ότι το κράτος και οι τοπικές αρχές οφείλουν στο πλαίσιο της νομιμότητας να διαμορφώνουν ένα φιλικό πλαίσιο προς την επιχειρηματικότητα για να δοκιμάσει τη τύχη της και να ρισκάρει… Με άλλα λόγια, οι περιορισμοί δεν βοηθούν – η ανάπτυξη, ιδιαίτερα η βιώσιμη τοπική ανάπτυξη ωφελείται από την πολλαπλότητα των επιλογών και την διεύρυνση της ελευθερίας. Όλα τα άλλα, είναι αρμοδιότητας των επενδυτών!