Κώστας Τσαούσης

Οι ιστορίες από τα παλιά έχουν ξεχωριστό νόημα και αξία για τη διαχρονικά ευαίσθητη σχέση εφημερίδων και εξουσίας. Η τελευταία – σε κάθε περίπτωση- επιδιώκει να έχει όχι μόνο φιλικές προς αυτήν και τους εκπροσώπους της εφημερίδες αλλά και να συμπράττει με όλους όσοι θα ήθελαν να την βοηθήσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο να αποκτήσει τα δικά της μέσα. Πρόθυμοι για αυτήν την δουλειά υπήρχαν πάντα...

Στη χώρα μας η παράδοση των προθύμων (έ και με λίγο σπρώξιμο με τραπεζικό χρήμα και κρατική διαφήμιση παλαιότερα) είναι πολλαπλώς καταγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη. Αλλά, αυτή η παράδοση δεν κατάφερε να δώσει καρπούς... Οι αναγνώστες αποδείχθηκαν πολύ πιο έξυπνοι από τους κάθε λογής πρόθυμους της εξουσίας. Οι προσπάθειες τους παρά την στήριξη των κρατούντων δεν μακροημέρευσαν.

Παραδείγματα να φάνε και οι κότες. Διαλέγω ορισμένα – αρχίζοντας από την δεκαετία του ΄80. Το 1983 γίνεται η πρώτη προσπάθεια να φτιαχτούν φιλικές προς την νέα κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ από τον Βολιώτη εκδότη Αθανάσιο Πώποτα. Η εφημερίδα «Ελεύθερη Γνώμη» που πλασάρεται ως η φωνή της νέας εξουσίας – μαζί με την αδελφή εφημερίδα «Ειδήσεις» που κυκλοφορεί τους πρώτους μήνες του 1984- δεν έχει τύχη στο περίπτερο και το εγχείρημα ( με δικαστικές ουρές – διώξεις, δίκες και καταδίκες) καταρρέει με πάταγο.

Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 το σκάνδαλο Κοσκωτά με πολλές και σημαντικές απολήξεις στον Τύπο και τα μήντια της εποχής οδήγησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου έναν πρώην πρωθυπουργό, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το παιχνίδι Κοσκωτά με τις εξαγορές ιστορικών εφημερίδων όπως «Η Καθημερινή» της Ελένη Βλάχου και «Η Βραδυνή» της οικογένειας Αθανασιάδη αλλά και την έκδοση νέων φιλικών προς την εξουσία όπως η απογευματινή εφημερίδα «24 Ωρες» δεν είχε επιχειρηματικές αφετηρίες και στόχους.

Πέρασαν χρόνια μέχρι να εμφανισθούν νέοι πρόθυμοι. Το παράδειγμα του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και του συνεταίρου του Κυριακίδη θα μείνει στην ιστορία... Ποσοστά σε Εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις άλλαζαν χέρια σαν τα πουκάμισα και όλα αυτό μέσα σε λιγότερα από 2 χρόνια. Τα πάντα κατέρρευσαν όταν σταμάτησε η στρόφιγγα του τραπεζικού χρήματος.

Το τρίγωνο «εξουσία- μπίζνες- media» και πολυφορεμένο είναι και σε κάθε περίπτωση τροφοδοτεί θνησιγενή εγχειρήματα μικρής εμβέλειας. Τα ζούμε και θα ζήσουμε και άλλα. Η εξουσία δεν βάζει μυαλό και οι πρόθυμοι για μπίζνες μαζί της δεν έχουν εκλείψει ούτε έχουν μάθει από τα παθήματα των άλλων.