Γιώργος Δ. Ανδρέου

-όση ώρα διήρκεσε η μαζοχιστική διάθεση που με κατέλαβε μετά από μια κουραστική ημέρα- την 8ωρη δοκιμασία του Λάμπη Ταγματάρχη (θυμάμαι νέος με νοσταλγία το απέραντο σκληρό χιούμορ του με τον Θανάση Λάλα), ήδη όμως από χθες Λοχία και πολύ του πάει στη συνείδησή μου, αλλά και του γνωστού από την αξιόλογη καλλιτεχνική του δημιουργία Διονύση Τσακνή να δίνουν εξετάσεις, υπομένοντας εθελούσια ανάκριση στα όρια της απρέπειας και της αναξιοπρέπειας, έπεσα σε βαριά κατάθλιψη και μελαγχολία. Τέτοια που δεν μου δημιούργησαν ούτε η απειλή του Grexit και του εφιάλτη της δραχμής, ούτε ο φόβος και η ανασφάλεια που έχουν βίαια εισβάλει στη ζωή μας.

Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη κυριάρχησε σε όλες τις επόμενες. Δεν υπάρχει γιατρειά και μέλλον σ’ αυτόν τον έρημο και πολύπαθο τόπο. Είτε υπογραφεί μνημόνιο είτε συμφωνία, είτε δοθεί πακτωλός χρημάτων ή στηριχτεί από την Ευρώπη η «ανάπτυξη» είτε όχι, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, δεν υπάρχει γιατρειά και μέλλον γιατί τη χώρα θα τη διαχειρίζονται τα επόμενα χρόνια οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο μεταδιδόμενο live show της Επιτροπής Διαφάνειας και Θεσμών, παρακαλώ, της Βουλής.

Η πρόεδρός της με τον ατέρμονα αυτάρεσκο μονόλογο της αυθεντίας του παντογνώστη και κυρίως του δημοκράτη, τρομάρα μας, για τη δράση της στην περίοδο του «μαύρου» της ΕΡΤ τότε (υπέρτατο προσόν του manager), να μιλάει για αντικειμενικότητα ενημέρωσης από το κρατικό κανάλι, πάντα εν ονόματι και για το καλό «του λαού», να ανακρίνει τους υπό διορισμό με το ερώτημα «τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;». Δεν μιλάω για τη Ραχήλ Μακρή -εκπρόσωπό μας και αυτή στη διαχείριση της κρίσης με αρμοδιότητα στις αξίες- που δεν έδωσε την ψήφο της λόγω υποψίας κουμπαριάς. Ούτε για τους της αντιπολίτευσης που παρέμειναν στις θέσεις τους, νομιμοποιώντας την ασχήμια, ίσως για το επίδομα συμμετοχής στην επιτροπή.

Οι άλλοι όμως, αυτοί οι ανακρινόμενοι, οι επώνυμοι και φτασμένοι αγωνιστές υποτίθεται της δημοκρατίας στη στρατευμένη τέχνη και δημοσιογραφία, να ανέχονται στωικά με το κεφάλι κάτω, χεσμ…, την εισαγγελικού ύφους υπεροψία των οιονεί ανακριτών- μελλοντικών εργοδοτών τους με τη συγκαταβατική παρουσία και του (μέλλοντος) πολιτικού τους προϊσταμένου. Αυτοί οι άλλοι που έδειξαν πως έχουν χάσει διά παντός το «σιχτιρικό» δικαίωμα (από το άει σιχτίρ), δικαίωμα ύψιστο, αντρικό, κατοχυρωμένο στη ζωή, να κάθονται, φτασμένοι άνθρωποι, σαν κότες να ακούνε να τους βρίζουν για τη θεσούλα. Τι περιμένουν αυτοί οι άλλοι από τη θητεία τους και τι να περιμένουμε εμείς από αυτούς; Μήπως ότι θα είναι αντικειμενικοί, πλουραλιστικοί, ανεξάρτητοι και δεν ξέρω τι άλλο επαγγέλλεται ο εθνικολαϊκισμός; Ή ότι θα οδηγήσουν τη χώρα στην ανάπτυξη;

Οσο αποτελεσματικά θα διαχειριστεί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τις αποκρατικοποιήσεις και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, αλλά και όλοι οι άλλοι εκ πεποιθήσεως κουλτούρας και πολιτικού συμφέροντος (ηθελημένα εξαιρώ την πολύπαθη έννοια της ιδεολογίας) κρατικιστές τον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα της οικονομίας που τον έχουν ήδη καταδικάσει, άλλο τόσο θα διαχειριστούν οι νέοι διοικούντες τη νέα ΕΡΤ με πλουραλισμό, ανεξαρτησία και αντικειμενικότητα.

Οσο αποτελεσματικά θα ιδιωτικοποιήσει ο Θοδωρής Δρίτσας τον ΟΛΠ και θα συνεργαστεί με τους ξένους επενδυτές, άλλο τόσο θα διαπρέψουν οι νέοι της ΕΡΤ στην ανεξαρτησία και την αντικειμενικότητα. Δεν υπάρχει γιατρειά και μέλλον για τον τόπο, είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε μ’ αυτούς είτε με τους άλλους (αλήθεια, οι άλλοι δεν άκουσα τι θα κάνουν με την ΕΡΤ αν ξανάρθουν). Μάλλον ο Λοχίας είναι βαθμός μεγάλος στην ιεραρχία των αξιών. Και το μη χειρότερα έχει ξεπεραστεί.

*Ο κ. Γιώργος Α. Ανδρέου είναι δικηγόρος