Γιώργος Δ. Ανδρέου

Απάντησε, σε άπταιστα ρουμελιώτικο - αρβανίτικα, με τη φράση με την οποία τον υποδέχτηκαν οι συγγενείς του: Όλοι «δομ (δώσε μου) και δομ». Άλλαξε χωριό, παντρεύτηκε μια μεγαλοκοπέλα με σπίτι κι έζησαν ήσυχα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Η «ατάκα» του κυρ Κώστα του Αμερικάνου, όπως τον λέγαμε, μου ήρθε συνειρμικά στο μυαλό με ερέθισμα τις κινητοποιήσεις των αγροτών, και όχι μόνο.
Είναι εν τέλει διαχρονικό εθνικό μας σύνθημα «το δώσε». Ζητάνε, από το κράτος δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα:
-Οι αγρότες, απειλώντας να διακόψουν τη λειτουργία της χώρας, αποζημιώσεις για ζημιές και μειωμένες παραγωγές, φορολογικές εκπτώσεις, αυξημένες τιμές διάθεσης των προϊόντων τους, φτηνό ρεύμα, λιπάσματα, γεωργικά μηχανήματα, διασφάλιση σίγουρου και ικανοποιητικού εισοδήματος.
-Οι απασχολούμενοι στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αυξήσεις στις συντάξεις, τους μισθούς και μείωση της συμμετοχής στις δαπάνες περίθαλψης.
-Αποζημιώσεις, επιδόματα, ελαφρύνσεις και απαλλαγές, οι επιχειρήσεις που πλήττονται από έκτακτες συνθήκες ή αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Παράλληλα, απαξάπαντες, απαιτούν να διασφαλίζει διαρκώς το κράτος στους πολίτες, με προσλήψεις επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού και προμήθεια σύγχρονου εξοπλισμού:
-Υψηλού επιπέδου δημόσια υγεία. Γιατρούς και νοσηλευτές.
-Ασφάλεια, μείωση εγκληματικότητας, τροχαίων ατυχημάτων, οικογενειακής και οπαδικής βίας. Ει δυνατόν έναν αστυνομικό δίπλα σε κάθε πολίτη, ειδικά τις νύχτες.

-Αποτελεσματική προστασία της χώρας από τις θεομηνίες, τις φυσικές καταστροφές, την κλιματική αλλαγή. Πυροσβέστες, δασικούς, αεροπλάνα, ειδικά οχήματα.
-Την αμυντική θωράκιση της χώρας έναντι του εξ ανατολών κυρίως κινδύνου. Πανάκριβο πολεμικό εξοπλισμό, αξιωματικούς και ειδικούς τεχνικούς στις ένοπλες δυνάμεις.
-Υψηλού επιπέδου δημόσια πανεπιστήμια και αποκλεισμό λειτουργίας ιδιωτικών (τα «διεκδικούν» ειδικά οι φοιτητές καταλαμβάνοντας και καταστρέφοντας πανεπιστημιακά κτίρια και εξοπλισμό, προκαλώντας ζημιά στους συμφοιτητές τους που θέλουν να αποφοιτήσουν και υποβαθμίζοντας τη φήμη και την ποιότητα των σπουδών τους – φτύνω πάνω,,,).
-Δημόσια έργα με νέους δρόμους, δίκτυα, υποδομές και συντήρηση των υπαρχόντων.
-Δήμους και Περιφέρειες με πόρους, στελέχη και μέσα, ικανούς να δημιουργούν και να διατηρούν σε καλή κατάσταση τις πόλεις, τα δίκτυα και τις υπηρεσίες εξυπηρέτησης των πολιτών.
-Φτηνό ρεύμα, νερό, φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα.
-Γρήγορη, δίκαιη και αποτελεσματική δικαιοσύνη, πολλούς δικαστές και γραμματείς.
-Ταχεία εξυπηρέτηση των πολιτών, στελεχιακή ενίσχυση και αναβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών.

Δώσε – κράτος - προς πάσα κατεύθυνση.
Είναι οι ίδιοι Έλληνες που ζητάνε, από το κράτος πάντα:
-Να μειώσει τους φόρους και τις πάσης φύσεως ασφαλιστικές και άλλες εισφορές που «απομυζούν» το εισόδημά τους.
-Να αποστασιοποιηθεί και να διαφοροποιείται από την Ευρώπη, τη δεύτερη πηγή χρηματοδότησης της λειτουργίας και ανάπτυξής του.
-Να ανεξαρτητοποιηθεί από το δυτικό – δημοκρατικό, πολιτισμένο και αναπτυγμένο – κόσμο, από τους συμμάχους της χώρας.

Με απλά λόγια να τους παρέχει το κράτος τα πάντα και να δίνουν όσο το δυνατόν λιγότερα.

Η απάντηση πως δεν υπάρχουν «δημοσιονομικά περιθώρια», δεν υπάρχουν χρήματα δηλαδή, δεν γίνεται δεκτή. Να κόψει το λαιμό του ( το κράτος).
Τις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 οι εξ Αμερικής παλιννοστούντες ομογενείς θεωρούνταν πλούσιοι, λόγω κυρίως της ισοτιμίας του δολαρίου με τη δραχμή και η απαίτηση για οικονομική βοήθεια των εδώ φτωχών συγγενών τους ήταν δικαιολογημένη.

Στην Ελλάδα όμως του 21ου αιώνα οι πολίτες οφείλουν, τουλάχιστον στη συντριπτική τους πλειονότητα που δεν εξακολουθεί να ονειρεύεται «ανύπαρκτους χαμένους παραδείσους», να έχουν συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα και κάποια στοιχειώδη δεδομένα:
-Πως οι κρατικοί πόροι είναι συγκεκριμένοι και πεπερασμένοι. Τα υγιή έσοδα του κράτους, η πηγή χρηματοδότησης των παροχών του προς τους πολίτες, προέρχονται , κατά κύριο λόγο, από τους ίδιους, τη φορολογία και τις εισφορές τους και δευτερευόντως από την Ευρώπη. Η μηχανή που έκοβε πληθωριστικό χρήμα δεν λειτουργεί πλέον – ευτυχώς - στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα.
-Πως οφείλουν να είναι πρώτα οι ίδιοι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους γιατί μόνον έτσι αυξάνονται τα έσοδα του κράτους, μειώνονται οι επιβαρύνσεις και μπορούν να αυξάνονται οι παροχές και η ποιότητά τους.
-Να εστιάσουν δυναμικά στη χρηστή και δίκαιη διαχείριση των οικονομικών και της εξουσίας.

Να αποδεχθούν εν τέλει οι πολίτες πως η κοινωνία λειτουργεί, προχωράει, προοδεύει μόνο ως σύνολο, ως ομάδα και είναι ανεπίτρεπτο να πρυτανεύει ο ατομισμός και η υπερβολή στη χώρα που δίδαξε «το μέτρο».

Είναι εξόχως εγωιστική, αντικοινωνική, σχεδόν αντεθνική, η απαίτηση κάθε επαγγελματικής ομάδας να ικανοποιούνται, χωριστά και ιδιαίτερα, τα δικά της αιτήματα, ακόμα και σε βάρος των υπολοίπων. Εκτός από τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, γίνεται τροχοπέδη στην πρόοδο και επιστρέφει - μπούμερανγκ - στους ίδιους. Όπως προσφυώς διδάσκει η λαϊκή σοφία «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο».

Εξ ίσου βέβαια πολλαπλώς επικίνδυνη είναι και η «ανταπόκριση» του κράτους, ειδικά στις παράλογες και πέραν του «μέτρου» και του εφικτού απαιτήσεις. Τις υποθάλπει και αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Αφού, εν τέλει, δεν μπορούμε να αλλάξουμε «χωριό», ας αλλάξουμε το «χωριό» μας, κ. πρωθυπουργέ.




*O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)