Γιώργος Μιχαηλίδης

Προ μηνών εγκαινιάστηκε στην Ελβετία το ψηλότερο τελεφερίκ στον κόσμο ανάμεσα στην Ιταλία και την Ελβετία, το οποίο συνδέει την Testa Grigia που βρίσκεται σε υψόμετρο 3.500 μέτρων με το χωριό Piccolo Cervino που βρίσκεται στα 3.821 μέτρα, διασχίζοντας τα σύνορα των δύο χωρών. Το πέρασμα των συνόρων θα γίνεται μέσα σε τέσσερα μόλις λεπτά, ενώ στις δέκα καμπίνες του τελεφερίκ θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρονται 1.300 άνθρωποι την ώρα.

Τα τελεφερίκ όμως δεν αποτελούν μονάχα μία παράκαμψη στις μετακινήσεις προκειμένου να φτάσουμε σε έναν προορισμό. Είναι ένας βασικός μοχλός ανάπτυξης για πολλές περιοχές οι οποίες έχουν την τύχη να επωφελούνται από αυτά αφού συμβάλλουν στην ολιστική προώθηση του τοπικού προϊόντος. Θα μπορούσε να πει κανείς πως τα τελεφερίκ είναι ένας επιταχυντής της ανάπτυξης αφού επιτυγχάνουν να κινητοποιήσουν ολόκληρη την τοπική κοινωνία για την εξυπηρέτηση του τουριστικού προϊόντος, από καταλύματα, υπηρεσίες μέχρι την αγροτική παραγωγή.

Στην χώρα μας παρά το ιδιαίτερο ανάγλυφο που θα εξυπηρετούσε την ανάπτυξη δικτύων τελεφερίκ είναι αλήθεια πως οι πραγματικές επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα δεν είναι οι αναμενόμενες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν γίνονται βήματα προς την σωστή κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτό με τα χρονοδιαγράμματα να είναι πολύ στενά, ελέω και του Ταμείου Ανάκαμψης, η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη ζήτησε τον Αύγουστο την επίσπευση των διαδικασιών και της ολοκλήρωσης των μελετών για το εγχείρημα του τελεφερίκ στο Οροπέδιο Λασιθίου.

Η εντολή για επίσπευση δόθηκε από την υπουργό λόγω αφενός της πολυπλοκότητας και δυσκολίας του έργου και αφετέρου των στενών χρονοδιαγραμμάτων που θέτει η χρηματοδότηση των 15,3 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, καθώς το τελεφερίκ θα πρέπει να ολοκληρωθεί στις 31 Δεκεμβρίου 2025.

Από την Ελβετία και το οροπέδιο Λασιθίου, στην Ήπειρο και την λεγόμενη «Περαταριά» το ξύλινο και χειροκίνητο τελεφερίκ το οποίο προσφέρει μία γραφική διαδρομή στο Μεσόπυργο Άρτας, στην Κοιλάδα του Αχελώου, ωστόσο δεν παύει να είναι τίποτα παραπάνω από αυτό που είπαμε, μία γραφική διαδρομή.

Αλλά μιας και συζητάμε για την Ήπειρο, η οποία διαχρονικά είναι παραμελημένη από την πολιτεία στα δίκτυα μετακίνησης, είναι γεγονός πως η Πολιτεία θα έπρεπε να στοχεύσει σε μία τέτοια υποδομή. Ένα από τα σημεία που έχουν προταθεί και είναι αλήθεια πως είχε μπει στην συζήτηση πριν από την κάλπη στις περιφερειακές εκλογές από τον τότε επικεφαλής των Οριζόντων Ηπείρου, Σπύρο Ριζόπουλο, είναι ανάμεσα στους Καλαρρύτες με το Συρράκο. Είναι αλήθεια ωστόσο πως η ιδέα δεν είναι τόσο προχωρημένη όσο αυτή του Λασιθίου, αλλά ως πρόταση είχε επεξεργαστεί και παρουσιάσει ο μηχανολόγος μηχανικός Κωνσταντίνος Μποντίλας στο πλαίσιο του 10ου Συνεδρίου του Μετσόβιου Κέντρου Διεπιστημονικής έρευνας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με τίτλο «Έρευνα και δράσεις για την αναγέννηση των ορεινών και απομονωμένων περιοχών», τον Οκτώβριο πέρυσι. Κατά πληροφορίες, πάντως, η σύνδεση Καλαρρύτες-Συρράκο δεν είναι σίγουρα σενάριο επιστημονικής φαντασίας αφού τα συναρμόδια υπουργεία την εξετάζουν σοβαρά, ειδικά κιόλας έχοντας στο πλάνο το Ταμείο Ανάκαμψης. Την ίδια ώρα κατά πληροφορίες το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών εξετάζει μία συνολική εθνική στρατηγική για την ανάπτυξη και νέων τοποθεσιών που θα μπορούσαν να αναβαθμιστούν από τα τελεφερίκ.

Άλλος ένας οδηγός προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι και το έργο εγκατάστασης τελεφερίκ στο Κάστρο της Μονεμβασιάς, το οποίο ανακοινώθηκε από την Υπουργό Πολιτισμού το Ιούλιο του 2021, ώστε να καταστεί το μνημείο προσβάσιμο σε όλους, εντάχθηκε στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με συνολικό προϋπολογισμό 6.800.360 ευρώ.

Τα τελεφερίκ, μπορούν να αξιοποιηθούν από την χώρα μας για την προώθηση τόσο του τουριστικού προϊόντος, την πρόσβαση σε μνημεία και περιοχές με ορίζοντα τον οικοτουρισμό αλλά και την διευκόλυνση μετακινήσεων των ΑμεΑ δίνοντας πρόσβαση σε όλες και όλους σε κάθε όμορφη γωνιά της χώρας μας.