Γιάννης Οικονόμου

Η χώρα μας αντιμετωπίζει διπλή πρόκληση εθνικής ασφάλειας:

Η πρώτη δημιουργείται από την δημογραφική έκρηξη και την έκρυθμη κατάσταση -πολεμικές συγκρούσεις, επιδημίες, φτώχεια, κλιματική αλλαγή- στην Ασία, το Μαγκρέμπ και την υποσαχάρια Αφρική. Τίποτα δεν δείχνει ότι οι προσφυγικές ροές θα πάψουν, αφού η ένταση των προαναφερθέντων φαινομένων αυξάνεται.

Η δεύτερη πρόκληση είναι η τουρκική επιθετικότητα, η οποία τροφοδοτείται από την οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων ετών, το τεχνολογικό άλμα στον τομέα των αμυντικών εξοπλισμών, την πολιτισμική επιρροή που ασκεί σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς από τις ακτές της Αδριατικής έως και τις παρυφές της Κίνας και την πληθυσμιακή έκρηξη που συντελείται στην ίδια την Τουρκία.

Οι δύο προκλήσεις συμπλέκονται, αφού η Τουρκία είναι η χώρα μέσω της οποίας καταφτάνουν μετανάστες και πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Όσο αυτά συμβαίνουν στον περίγυρό μας, η Ελλάδα υφίσταται δημογραφική κατάρρευση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένων 900.000 καταγεγραμμένων μεταναστών) ανάμεσα στο 2001 και το 2011 μειώθηκε κατά 150.000 κατοίκους. Είναι βέβαιο πως η απογραφή του 2021 θα αποδείξει ότι η τάση αυτή έχει ενισχυθεί.

Ο αριθμός των παιδιών που φοιτούν στα δημοτικά σχολεία έχει μειωθεί κατά 250.000 σε σχέση προς την δεκαετία του 1990. Οι γεννήσεις υπολείπονται των θανάτων, αλλά και των αμβλώσεων, σε ετήσια βάση.

Ως αποτέλεσμα αυτών, η απόδοση των στρατεύσιμων κλάσεων έχει μειωθεί στα 2/3 σε σχέση με την απόδοση του μέσου όρου της δεκαετίας του ‘90. Αντίθετη με την ελληνική είναι η τάση της Τουρκίας. Η αναλογία του ελληνικού προς τον τουρκικό πληθυσμό, από 1:2 το 1930, έφτασε το 1:4 το 1970, είναι 1:7 σήμερα και η προβολή είναι 1:12 για το 2050. Ανάλογα φαινόμενα συμβαίνουν και σε βαλκανικές χώρες.

Επίσης, οι ελληνικές εξοπλιστικές δαπάνες -εξ αιτίας και της οικονομικής κρίσης- αντιστοιχούν στο 1/6 των Τουρκικών. Ακόμα, η δημογραφική κατάρρευση και το brain drain έχουν αδειάσει τις μονάδες μας, ενώ η στρατιωτική θητεία, μετά από συνεχείς μειώσεις της, διαρκεί σήμερα 9 μήνες.

Μια ακόμη κρίσιμη παράμετρος είναι ότι, σε αντίθεση με τους Τούρκους, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεών μας δεν διαθέτουν άμεση πολεμική εμπειρία. Όσο για τους κληρωτούς, στο διάστημα των 9 μηνών είναι αυτονόητο ότι δεν προλαβαίνουν καν να στρατιωτικοποιηθούν.

Είμαστε η μόνη χώρα στον πλανήτη με παρόμοια προβλήματα; Φυσικά και όχι. Το Ισραήλ και η Νότιος Κορέα έχουν παρόμοιο κοινωνικό-οικονομικό καθεστώς με την Ελλάδα. Σε αυτές η θητεία είναι πολύ μεγαλύτερη -36 και 21 μήνες αντίστοιχα- λόγω των άμεσων και μόνιμων προβλημάτων ασφαλείας που καθημερινά αντιμετωπίζουν. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας (όχι φυσικά στα επίπεδα αυτά) δεν πρέπει να αποτελεί θέμα ταμπού στο δημόσιο διάλογο.

Χρειάζεται να παραδειγματισθούμε από το Ισραήλ και την Κορέα. Να απορρίψουμε τους ισχυρισμούς πως δεν χρειάζονται οπλίτες στους σύγχρονους στρατούς. Η διάρκεια της θητείας στις δύο αυτές χώρες, που διαθέτουν ιδιαίτερα προηγμένα τεχνολογικά οπλικά συστήματα, αποτελεί την καλύτερη απάντηση σ’ αυτή την επιχειρηματολογία. Επίσης, να αναθεωρήσουμε τη γενικότερη πολιτική στράτευσης και να αναζητήσουμε τρόπους ενεργοποίησης των εφέδρων. Η εμπειρία της Κύπρου θα ήταν πολύτιμη.

Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να αυξηθεί η διάρκεια της στρατιωτικής θητείας, μέχρις ότου αποδώσουν άλλα μέτρα σε βάθος χρόνου. Η κυβέρνηση χρειάζεται να εξετάσει λελογισμένη αύξηση, λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις της φυσικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Επίσης, επιβάλλεται από τις περιστάσεις οι πολιτικές δυνάμεις να ομονοήσουν και να απευθυνθούν με παρρησία στον ελληνικό λαό, ο οποίος, με τον πατριωτισμό που τον διακρίνει, είμαι βέβαιος πως θα κατανοήσει την αναγκαιότητα του μέτρου. Οι Έλληνες, σε όλες τις μεγάλες κρίσεις, υστερούσαμε σε πόρους. Αντισταθμίζαμε όμως το έλλειμμά μας με την ποιοτική υπεροχή στον ανθρώπινο παράγοντα.


*Ο Γιάννης Οικονόμου είναι βουλευτής Φθιώτιδας της ΝΔ