Γιάννης Μακρυγιάννης

Περισσότερο κι από τις ήττες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πειράζει το δούλεμα και η καζούρα έξω από αυτόν. Γι’ αυτό και με κάθε επιφύλαξη – και ευχή - να έχω τελικά άδικο για τις σοβαρότατες και από την πρώτη στιγμή αμφιβολίες μου επί του συζητούμενου ενδιαφέροντος ενός Άραβα, λέει, πρίγκιπα να αγοράσει τον Παναθηναϊκό, καταθέτω πέντε απλές ερωτήσεις:

1. Εάν όντως υπήρχε σοβαρό ενδιαφέρον από πάμπλουτους Άραβες πρίγκιπες για τον Παναθηναϊκό, η διαδικασία, που θα επέλεγαν για τις διαπραγματεύσεις θα ήταν αυτή, που βλέπουμε; Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι τόσο γνωστή στον Αραβικό κόσμο, που θα έφτανε ένα τηλεφώνημα και μερικές συζητήσεις, μακριά από τη δημοσιότητα για να γίνει η δουλειά. Προς τι όλη αυτή η παράσταση;

2. Είναι δυνατόν να στέλνει κανείς τον… εκπρόσωπό του με… ταξί, για να καταθέσει δήλωση ενδιαφέροντος για μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό και μάλιστα επενδυτικού ύψους 220 εκατ. ευρώ; Δηλαδή εάν ήταν να επενδύσει, ας πούμε 5 εκατομμύρια, με τι θα πήγαινε, με ποδήλατο;

3. Είναι επίσης δυνατόν να χρησιμοποιεί ένας πάμπλουτος πρίγκιπας κάποιον αμφιλεγόμενο και κυνηγημένο επιχειρηματία για να κάνει τη δουλειά του; Ή δεν είναι σοβαρός, ή μιλάμε για φάρσα;

4. Είναι δυνατόν ένας τύπος σαν τον Τσάκα, φίλος του Μάκη Ψωμιάδη να έχει τέτοιες διασυνδέσεις, ώστε να φέρει στην Ελλάδα έναν πάμπλουτο Άραβα πρίγκιπα;

5. Έχετε δει πολλούς Άραβες να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα; Λέτε να καταφέρει ο Τσάκας, ό,τι δεν κατάφερε ο Παμπούκης, που κυνηγούσε επί δύο χρόνια Άραβες επενδυτές να έλθουν στην Ελλάδα;

Παρακολουθώ μάλιστα με ενδιαφέρον τη στάση του αθλητικού τύπου. Οι πιο σοβαροί, μόλις που κρατιούνται να μην βάλουν τα γέλια με την υπόθεση.

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Να λέει αλήθεια ο Τσάκας και όντως να μπλέξει ο Παναθηναϊκός με τέτοιους τύπους, ή να είναι μία κακοστημένη φάρσα, που διασκεδάζει κάποιους;