Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των αξιωματούχων, όλοι ξέρουν ότι σε περίπτωση που το ελληνικό ζήτημα δεν διευθετηθεί θα τεθούν σε δοκιμασία η συνοχή της Ευρωζώνης και η ισορροπία της παγκόσμιας οικονομίας. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η Ευρωζώνη καταφέρνει να περάσει το σοκ ενός Grexit -πράγμα πολύ αμφίβολο-, το άμεσο οικονομικό κόστος θα ανέλθει σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

Το παράλογο εξηγείται εάν λάβουμε υπόψη την πολιτική διάσταση, το γεγονός δηλαδή ότι η Ευρωζώνη δεν θέλει να υποχωρήσει απέναντι σε μια κυβέρνηση αριστερού προσανατολισμού, η οποία αμφισβητεί τον πυρήνα του οικονομικού δόγματος που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια, όπως και την κυριαρχία του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.

Ο δυνάστης χάνει την εξουσία του και τη δυνατότητα επιβολής εάν αμφισβητηθεί μια φορά, πολύ δε περισσότερο εάν εκείνος που τον αμφισβητεί είναι μικρός και αδύναμος.

Δεν μπορεί να δεχθεί το ευρωπαϊκό κατεστημένο ότι είναι σε θέση να κλονίσει την κυριαρχία του ένας νέος πολιτικός όπως ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ηγείται μιας φτωχής και καταχρεωμένης χώρας.
Είναι θέμα πολιτικού γοήτρου.

Το ίδιο, όμως, ισχύει και για τις δύο πλευρές.

Κλείνουν σχεδόν πέντε μήνες σκληρής μάχης με τα δεδομένα αυτά και το δράμα πλησιάζει στην κορύφωσή του. Μέχρι κάποιου σημείου η ένταση είναι αναμενόμενη, καθώς και οι δύο πλευρές έχουν κάθε λόγο να εμφανίζονται ανυποχώρητες πριν την τελική διαπραγμάτευση.

Το κλειδί για το πότε και πώς θα κλείσει η συμφωνία βρίσκεται στο κατά πόσον η πλευρά των δανειστών θα καταφέρει να γεφυρώσει τις διαφορές που υπάρχουν στο εσωτερικό της μέτωπο.

Οι σκληροπυρηνικοί, με πρώτο και καλύτερο τον κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μπλοκάρουν τα πράγματα και επιζητούν ξεκάθαρα να οδηγήσουν την ελληνική κυβέρνηση σε υποχώρηση κάτω από την οικονομική πίεση που σκόπιμα δημιουργούν. Μιλάνε για Grexit και πτώχευση για να τρομάξουν τον κόσμο και να μπλοκάρουν την αγορά και τις τράπεζες έτσι ώστε να πλήξουν τα πολιτικά ερείσματα της κυβέρνησης. Δεν θέλουν να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ, αλλά την κυβέρνηση από τα πράγματα.

Μέχρι στιγμής οι μετριοπαθείς, στους οποίους φέρεται να συγκαταλέγεται και η κυρία Ανγκελα Μέρκελ, η ηγεσία της Κομισιόν και σε ένα σημαντικό βαθμό και εκείνη της ΕΚΤ, παρόλο που είναι εξίσου «αλλεργικοί» στην αμφισβήτηση εξ αριστερών και στην ανατροπή της λιτότητας, βλέπουν τους ευρύτερους κινδύνους για την Ευρωζώνη και τις γεωπολιτικές ισορροπίες. Επιπλέον, το σενάριο της ρήξης δεν ταιριάζει με την προσωπική πολιτική ατζέντα του καθενός.

Το παιχνίδι σε αυτό το επίπεδο έχει κριθεί και σ' αυτό έχουν συμβάλει σημαντικά και οι Αμερικανοί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αφεθεί στο χάος. Μπορεί όμως να ταλαιπωρηθεί όσο χρειάζεται για να ενοχοποιηθούν οι αριστερές απόψεις και οι αριστερές τάσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν.

Με λίγα λόγια, από αυτή την πλευρά, που λογικά θα επικρατήσει, η πίεση είναι σημαντική αλλά ελεγχόμενη και πιθανότατα δεν θα ξεπεράσει το κρίσιμο σημείο θραύσης και ανατροπής των πάντων.