Φώφη Γιωτάκη

Έχει περάσει ελάχιστος χρόνος από τις εθνικές εκλογές, ενώ έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις ευρωεκλογές, όπου η ψήφος συνήθως είναι πιο χαλαρή και ως εκ τούτου περισσότερο απρόβλεπτη.

Στη μέση ωστόσο αυτής της περιόδου -από τις εθνικές μέχρι τις ευρωπαϊκές κάλπες στη χώρα μας- φαίνεται στις δημοσκοπήσεις ότι η Νέα Δημοκρατία διατηρεί σχεδόν αλώβητη την κυρίαρχη εικόνα της κι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αδυνατούν να φτάσουν πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά στο στόχο τους. Ουδείς βέβαια μπορεί να κάνει ακριβείς προβλέψεις για την εξέλιξη των πραγμάτων μέχρι την 9η Ιουνίου- ούτε για το πως θα κυλίσει ο πολιτικός χρόνος.

Τόσο η κυβερνητική παράταξη όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης κινούνται και αφήνουν σε καθημερινή βάση το «αποτύπωμά» τους. Η Νέα Δημοκρατία έχοντας ήδη κλείσει τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης και πετύχει μια μεγάλη νίκη στις εθνικές κάλπες, πέρασε ένα δύσκολο καλοκαίρι, αφού εμφανίστηκε χωρίς σχέδιο απέναντι στις πυρκαγιές και στις πλημμύρες, στις αναμενόμενες επιπτώσεις από την κλιματική κρίση. Η ακρίβεια και η ανασφάλεια είναι, από τότε μέχρι τώρα, δυο λέξεις που ταλανίζουν τους πολίτες, οι οποίοι αντιδρούν στα γκάλοπ και δείχνουν με αυξανόμενη ένταση τις προτεραιότητες. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει τους πολίτες ότι «διορθώνεται» και διορθώνει λάθη- αναπτύσσει ταχύτητα, επιβάλλει τη δική της ατζέντα και «καθοδηγεί» μέσω αυτής το δημόσιο διάλογο.

Χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε το θέμα του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Χωρίς να αποκαλύπτει το χρόνο κατάθεσης του σχεδίου νόμου, περιέγραψε το πλάνο και κάλεσε τους βουλευτές του αν δεν συμφωνούν να απέχουν της ψηφοφορίας, αντί να το καταψηφίσουν. Στην πραγματικότητα άρχισε να στρώνει το έδαφος για τη ψήφισή του, σε χρόνο ενδεχομένως που θα ήθελε να αιφνιδιάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Η πρώτη αντίδραση υπουργών, κορυφαίων στελεχών και βουλευτών της ΝΔ δεν είναι βέβαια μια απλή υπόθεση- ούτε μπορεί να σβήσει από την επικοινωνιακή διαχείριση στο τέλος της ημέρας.

Στην ατζέντα που ανοίγει στην αφετηρία του νέου χρόνου, επιδιώκοντας να προσδώσει μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα στις κινήσεις του, συμπεριλαμβάνονται τα σχέδια νόμου για την επιστολική ψήφο, τη δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, τις αλλαγές στους ποινικούς κώδικες και για μια σειρά άλλων ρυθμίσεων που θα κληθούν αργά ή γρήγορα να πάρουν καθαρή θέση τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Οι χθεσινές ανακοινώσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας θα κριθούν στην πράξη, πολύ σύντομα, αλλά σίγουρα έρχονται πολύ αργά για να απαλλάξουν τα ευάλωτα νοικοκυριά και τη μεσαία τάξη από μια ακόμη απότομη και δυσβάσταχτη προσγείωση στην πραγματικότητα που τους περιμένει στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα προσπαθήσουν μέχρι τις ευρωεκλογές να στρέψουν και να κρατήσουν το δημόσιο διάλογο γύρω από την ατζέντα που ανοίγουν. Ο κ. Μητσοτάκης έκανε τις «διορθωτικές κινήσεις» στο κυβερνητικό σχήμα κυρίως για να τονώσει το αίσθημα της ασφάλειας στους πολίτες με τον ορισμό για πέμπτη φορά του έμπειρου Μιχάλη Χρυσοχοίδη στο Προστασίας του Πολίτη- και δεν αποκλείεται να κάνει το ίδιο, εφόσον κρίνει ότι με τέτοιου τύπου κινήσεις διατηρεί στο πεδίο της μάχης όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι των αντιπάλων του. Η κυβέρνηση δηλαδή ανεβάζει διαρκώς ταχύτητα, σπεύδοντας να περιορίσει τη φθορά και να αξιοποιήσει το χρόνο (μέχρι τις ευρωεκλογές) όσο πιο «έξυπνα» μπορεί. Δεν υπάρχει δε αμφιβολία ότι δεν πηγαίνει στις κάλπες για να συναντήσει «χαλαρές» ψήφους, αλλά για να θέσει εκ νέου διλήμματα που αν μη τι άλλο ανεβάζουν τη συσπείρωση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Θα ζητήσει πολύ απλά «καθαρή εντολή», με ατού στην εκκίνηση τη μεγάλη απόσταση από το δεύτερο κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και είναι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι τρίτο στις δημοσκοπήσεις, συνεχίζει να μετρά διαρροές, να μην πείθει το ακροατήριό του για την επιστροφή του. Δεν έχει βρει το βηματισμό του, πελαγοδρομεί μεταξύ … Σπετσών και Συνεδρίου, αναζητεί «ταυτότητα» και αιφνιδιάζει ως «πατριωτική» πλέον αριστερά για το στίγμα της εξωτερικής του πολιτικής. Ο κ. Κασσελάκης καταγράφει χαμηλή δημοφιλία, δεν καταφέρνει να φρενάρει την πτωτική τάση του κόμματος του οποίου ανέλαβε πρόσφατα τα ηνία υποσχόμενος ότι θα κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ακόμη και αν, συνεχίσει να δεσμεύεται στους οπαδούς του ότι θα κάνει τη διαφορά στις ευρωεκλογές, είναι πολύ πιο πιθανό να κρατήσει τον Ιούνιο την τρίτη θέση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το ΠΑΣΟΚ αντιθέτως με τον ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, συγκεντρώνει σημαντικό μέρος των διαρροών από την Κουμουνδούρου, αλλά δεν κάνει το άλμα που θα του επιτρέψει να πλασαριστεί με μεγαλύτερη δυναμική ως η ανερχόμενη εναλλακτική δύναμη. Δεν έχει καταφέρει να ανοίξει πρώτο βασικά κεφάλαια της μεταρρυθμιστικής ατζέντας, παρότι η αντιπολίτευση που ασκεί φροντίζει να είναι ρεαλιστική και τεκμηριωμένη. Η ανταγωνιστική σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ ενίοτε το αποπροσανατολίζει, αν και η «επιστροφή» του στην πρωτοκαθεδρία της κεντροαριστεράς επιβάλλει «διαρκείς» συγκρίσεις με την Κουμουνδούρου, στελέχη της οποίας πιστεύουν ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει εκ νέου σε αυτό τον πολιτικό χώρο. Ο Νίκος Ανδρουλάκης κάνει προσπάθεια να ανοίξει περπατησιά για τη δημιουργία του νέου ισχυρού κεντροαριστερού πόλου, ωστόσο όσο η διαφορά του με το κόμμα Κασσελάκη παραμένει στα όρια του στατιστικού λάθους δεν θα μπορέσει εύκολα να κάνει το βασικό άλμα: προς το ροκάνισμα της απόστασης με τη ΝΔ, που προηγείται με 20 και πλέον μονάδες.

Το "παιχνίδι" τώρα αρχίζει, όχι όμως με βεβαιότητες. Ούτε η Νέα Δημοκρατία θα αποφύγει τον «πονοκέφαλο» μετά τις ευρωεκλογές (ειδικά αν συγκεντρώσει ποσοστό μικρότερο από εκείνο του Ιούνη του 2019). Ούτε όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που βάσει της θέσης και του ποσοστού που θα λάβουν θα δουν να περνούν σε ένα νέο άκρως απαιτητικό πολιτικό κύκλο, με καθοριστικού τύπου διεργασίες και απρόβλεπτες επί του παρόντος εξελίξεις, θετικές ή αρνητικές, για το ένα ή το άλλο κόμμα…