Δημήτρης Χ. Παξινός

Είναι συστατικό του ευ ζην, κατά την φιλοσοφία του μεγάλου αυτού άνδρα που δημιούργησε ολόκληρη σχολή και μνημονεύεται εσαεί, όσο υπάρχουν ανθρώπινα όντα.

Γνώστης της ανθρώπινης φύσης διέγνωσε τα συν και τα πλην της έκθεσης στον πολύ κόσμο και κατέληξε σ’ αυτό το απόφθεγμα.

Η ενασχόληση με τα κοινά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και προκαλεί ποικίλα συναισθήματα θετικά κι αρνητικά. Από τον θαυμασμό που γεννά το φθόνο, μέχρι την απαξίωση, που συντελεί κι ο ίδιος με τη συμπεριφορά του.

Υπενθυμίζεται ότι το απόφθεγμα του Επίκουρου «λάθε βιώσας» με άλλα λόγια  σημαίνει ζήσε κρυφά, ζήσε εν κρυπτώ ή στην αφάνεια. Κατ’ επέκταση, ζήσε απαρατήρητος, μακριά από τη δημοσιότητα και χωρίς να προβάλλεσαι.

Τώρα, συνήθως έχει την τάση προβολής του εαυτού του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που απλόχερα του τείνουν χείρα φιλίας για τις ανάγκες του προγράμματος. Από την άλλη ο εμφανιζόμενος θα πρέπει να δείξει την αφοσίωση του στον αρχηγό του κόμματος στο οποίο ανήκει. Να αποκτήσει την εύνοια του, με κάθε τρόπο. Αυτά αρέσουν στον αρχηγό και τους αυλοκόλακες του, πού υπήρχαν και θα υπάρχουν κι ανταγωνίζονται ποιος θα είναι πιο κοντά του για να τον επηρεάζει με τις συμβουλές του.

 Ξέρουν καλά το παιχνίδι της διαπλοκής και εξουδετέρωσης κάθε επικίνδυνης φωνής κατά τα συμφέροντα τους, τα οποία, μάλιστα, επενδύουν με το γενικό και εθνικό συμφέρον. Αισθάνονται και είναι παντοδύναμοι. Ο τόπος τούς ανήκει, μαζί κι όλοι οι κατοικούντες στην έρμη αυτή χώρα, η οποία χόρτασε από αφεντάδες, τόσα χρόνια. Έχουν δε την ίδια φάτσα. Μοιάζουν. Ύφος επιτηδευμένο, λίγο σκυθρωπό που υποδηλοί τεράστια απασχόληση. Και πώς να μην έχει, όταν κρατά τον ουρανό.

 Έχει πλέον την απόλυτη εμπιστοσύνη του αρχηγού, ο οποίος νοιώθει και ευγνώμων που υπάρχει κάποιος ικανός που του λύνει τα προβλήματα και ιδιαίτερα τις επαφές μ αυτούς τους δύσμοιρους βουλευτές που θέλουν να τον δουν και τον ψάχνουν και τον αναζητούν.

Ας δουν τον αντ’ αυτού, και ας  μας αφήσουν ήσυχο, σκέπτεται. Τόσους συμβούλους έχει σε κάθε Υπουργείο κι ας δουν κάποιον απ’ αυτούς.

 Είναι όμως κι αυτή η τηλεόραση που πρέπει να βγαίνουν, για να δείξουν την αφοσίωση τους. Αγώνας μεγάλος κι αυτός. Άλλωστε ότι καλό γίνεται οφείλεται στον Αρχηγό και αυτός παίρνει την πρωτοβουλία να δώσει λύση στα δύσκολα. Με ενέργειες του!

Τίποτε δεν άλλαξε από την εποχή του Μαυρολαγιούρου, που πάντα ακμαίος μας χλευάζει και μείς δεν τον απαρνιόμαστε. Αυτή είναι η Ελλάδα που έλεγε κι ο Κώστας Σημίτης. Έτσι πορευόμαστε με δανεικά κι έτσι θα συνεχίσουμε.

 Και κάποια μέρα έρχεται η ώρα του λογαριασμού και η αποκαθήλωση προσώπων, ου μην αλλά και πραγμάτων. Κάποιος πρέπει να πληρώσει τη νύφη κι αυτός δεν είναι ο αρχηγός ο οποίος σαν τον βασιλιά είναι ανεύθυνος και ανυπαίτιος.

 Ανάλογα με το μέγεθος της αποτυχίας, κάποιος πρέπει να την πληρώσει από το περιβάλλον του. Πολλοί έχουν προκαλέσει με τις εμφανίσεις και τις ραδιουργίες τους και δεν είναι δύσκολο να τον αντικαταστήσουν με μια ωραία δικαιολογία. Κι αυτός όμως, ελπίζοντας σε μια νέα θέση, δεν λησμονεί να εξάρει τον αρχηγό και το έργο που επιτελέστηκε με τις ευλογίες του και χάρη σ αυτές. Γυρνώντας πίσω τον χρόνο, θα διαπιστώσει κανείς ότι όλα αυτά τα σχήματα είναι θνησιγενή πολιτικά, και τίποτα δεν απομένει από την χαμένη δημοσιότητα και την αχλύ εξουσίας, πού τους προσφέρθηκε με κάποιο τρόπο, λίγο ανορθόδοξο.

Και εξακολουθούν να φαντασιώνονται όσα έζησαν και πως θα τα ξαναζήσουν. Αδυσώπητη όμως η ιστορία πάντα τιμωρεί με την λήθη, όσους θέλησαν να παίξουν μαζί της.

Κι είναι χιλιάδες κι η υπερπροβολη τους δημιούργησε φθόνο, γιατί δεν σεβάστηκαν την σεμνότητα. Ήταν αμετροεπείς, αλαζόνες και η παρακμή τους πάντα είναι ταχύτερη του μυαλού τους. Η ύβρις άλλωστε πάντα φέρνει την νέμεση.

*Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού  Συλλόγου Αθηνών