Δημήτρης Παγαδάκης

Παίζει, άραγε, το δίλημμα «πλειστηριασμοί  σπιτιών ή χρεοκοπία τραπεζών»  ή, πρόκειται απλώς για ένα  δήθεν εκφοβιστικό βεγγαλικό; Οι τραπεζίτες, πάντως, δεν μοιάζουν να ανησυχούν μήπως κλατάρουν . Σηκώνοντας βαριεστημένα τα μάτια από τη φρενίτιδα των μόνιτορ,   αποσπασμένοι σχεδόν από τη σύνδεση με τις ανάγκες των άλλων, χαμογελούν μακαρίως σαν να βλέπουν ένα πυροτέχνημα να διασχίζει ιλιγγιωδώς το στερέωμα.

Οι  τράπεζες είναι θωρακισμένες και σταθερές, τονίζουν Τα πιστωτικά  ιδρύματα έχουν διενεργήσει τις απαραίτητες προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις,  επαναλαμβάνουν. Δεν μπαίνουν στο λούκι. Ξεχωρίζουν από το κάδρο. Υπερβαίνουν το  δίλημμα. Και κάνουν  τη πάπια  Γνωρίζουν ότι η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για ακίνητα μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων δεν συνιστά μνημονιακή υποχρέωση. Γι' αυτό και δεν συναινούν ρητώς στα κινδυνολογικά πολιτικά επιχειρήματα.

Παρότι τους συμφέρει, δεν συντονίζονται  με τη  πρεμούρα του οικονομικού  επιτελείου για ξεπάγωμα των πλειστηριασμών. Το οποίο  περισσότερο από τόλμη  αποτελεί εκφοβιστικό τρικ. Ένα απειλητικό εργαλείο που θα επιχειρήσει να αποκαλύψει ποιοι δανειολήπτες  είναι  εντελώς μπατιρισμένοι, και ποιοι απολύτως μπαταχτσήδες. Ποιοι  πραγματικά  οικονομικά εξουθενωμένοι αδυνατούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους και ποια καβατζαρισμένα λαμόγια  εκμεταλλεύονται  συστηματικά διάφορα παράθυρα και ερμηνείες των νόμων;.

Τζάμπα, όμως, ο κόπος της  πολιτικής  απόπειρας βροντερής τρομοκράτησης  της  μερίδας των “κακοπληρωτών”. Άστοχη επικοινωνιακά,. γιατί  ξεκινάει υπέρ του καλού των τραπεζών και  όχι των δοκιμαζομένων πολιτών. Και εξίσου μάταιη ουσιαστικά ως προς της εξιχνίαση έντιμων “κορόιδων “ και  επιτήδειων  "τσαμπατζήδων",  καθώς οι εμπνευστές της  μάλλον αγνοούν ότι οι  βροντές τρομάζουν τα παιδιά και οι απειλές τους ανόητους, όπως δίδασκε και ο Σωκράτης  

Αντίθετα , οι τραπεζίτες ως  επαγγελματίες της πιάτσας πρώτα  μετράνε και μετά γκαζώνουν  ή  φρενάρουν, αναλόγως .Εξάλλου οι τράπεζες, δεν έχουν την πολυτέλεια να αναλάβουν, ελλείψει πλειοδοτών. και άλλα ακίνητα. Ήδη μετά τις ασυμμάζευτες μάντρες αναρίθμητων κατασχεμένων αυτοκινήτων, έχουν καταντήσει διαχειριστές και απαξιωμένων ακινήτων. Αραχνιασμένων διαμερισμάτων  και ερημωμένων πολυκατοικιών για τα οποία επί πλέον πληρώνουν κοινόχρηστα, ρεύμα, φόρους ακινήτων, χαράτσια  κλπ.

Υπάρχει πάντα, βέβαια, η διέξοδος να τα ξεφορτωθούν  μπιρ παρά  μαζί με  τα πακέτα μη εξυπηρετούμενων  δανείων στους γύπες των ξένων ντιστρές φαντς. Ωστόσο,  τα τελευταία δεν δείχνουν και τόσο πρόθυμα μετά το κάζο εισπραξιμότητας που υπέστησαν  μετά τη  πρώτη αγορά σε εξευτελιστικές τιμές χρεών, κυρίως από ληξιπρόθεσμες οφειλές καρτών και προσωπικών δανείων. Όχι πως θα χάλαγε τους τραπεζίτες να τιτλοποιήσουν και να εκποιήσουν τα επισφαλή δάνεια  προκειμένου να μην επιβαρυνθούν με πρόσθετη κεφαλαιακή ζημία. Κάθε άλλο.

Εντούτοις λογαριάζουν τις απρόβλεπτες συνέπειες που θα προκαλέσει το ενδεχόμενο κύμα μαζικών πλειστηριασμών κατοικιών ευάλωτων μικρομεσαίων. Υπολογίζουν και το ίματζ  τους μετά το ύστατο πλήγμα που θα επιφέρει η  κατάρρευση της αγοράς ακινήτων  σε μια λαβωμένη οικονομία και  σε μια  κοινωνία με αναιμική αυτοπεποίθηση.  Με 100 χιλιάδες “κόκκινα” δάνεια και αντίστοιχες πρώτες κατοικίες  σωριασμένων προς κατάσχεση και  ξεπούλημα,  θα έπρεπε να αποδειχθούν εξαιρετικά  χοντρόπετσοι για  να μην επηρεασθούν από τις συμφορές  των άλλων.

Σαφώς και είναι παρακινδυνευμένο να θεωρηθούν οι τράπεζες ανάχωμα αποτροπής ενός  παραλυτικού σοκ. Αλλά επειδή δεν εθελοτυφλούν, ο ρεαλισμός τους περιορίζει όσες  σπασμωδικές και αλυσιτελείς ενέργειες  προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, αποδυναμώνοντας  τις όποιες εκδηλώσεις  εχθροπάθειας. Προκειμένου να μην θιγεί η εμπιστοσύνη του κοινού απέναντί τους συμπεριφέρονται με σοβαρότητα.

Υποχρέωση την οποία έχει  αναμφίβολα τα πολιτικό προσωπικό αναλαμβάνοντας  τις ιστορικές του  ευθύνες. απέναντι στις αντοχές της κοινωνίας και το κίνδυνο ατυχημάτων από βιαστικά ρητορικά πυροτεχνήματα και πρόχειρες μοιρολατρικές συνταγές. Ο πρωθυπουργός δήλωσε πως θα δώσει τη δέουσα λύση. Κυρίως όμως οφείλει να αποτινάξει κάθε σύγχυση με αίσθημα δικαίου.  Άλλωστε από την απαγόρευση πλειστηριασμών όπως ρυθμίστηκε το 2010, δεν έχουν αλλάξει και πολλά.