Δημήτρης Δανίκας

Ετσι θέλουμε να πιστεύουμε. Ετσι πορευόμαστε. Με τους μύθους μας και τους ήρωές μας. Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Αρκεί να σκύψει κανείς σε μερικές κρίσιμες και αποκαλυπτικές «λεπτομέρειες» εκείνης της περιόδου. Εκ των γεγονότων προκύπτουν τα διδάγματα της Ιστορίας. Εχουμε και λέμε

Ένα λοιπόν. Όπως λέει και το γνωστό σύνθημα «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος». Είναι υπερβολικό αλλά είναι και αληθινό. Όταν είμαστε διχασμένοι τότε ευάλωτοι και ταπεινωμένοι. Τα αποτελέσματα εκείνου του Αγώνα είναι χαρακτηριστικά και αποκαλυπτικά. Ο διχασμός ο καλύτερος σύμμαχος του εχθρού

Δύο λοιπόν. Χωρίς οργάνωση και συλλογική, σιδερένια πειθαρχία, ακόμα χειρότερα ευάλωτοι και ακόμα πιο ταπεινωμένοι. Ποιο το πρόβλημα εκείνου του Αγώνα; Όχι μόνο διχόνοια, τοπικισμός και προσωπικά συμφέροντα. Παντελώς απουσίαζαν τόσο η οργάνωση όσο και η πειθαρχία.

Τρία λοιπόν. Ποιο το δίδαγμα για την θωράκιση της χώρας και των πολιτών από την επέλαση του σημερινού, αόρατου, ύπουλου εχθρού, του Κορωνοιού; Ακριβώς εκείνες οι ακατανίκητες και διαχρονικές «αρετές» του Ελληνικού λαού. Δηλαδή απείθαρχος, ατομικιστής, καχύποπτος, ανυπάκουος

Τέσσερα λοιπόν. Ανυπάκουος στις εντολές της κυβερνητικής εξουσίας. Καχύποπτος σχετικά με την προέλευση του ιού. Απείθαρχος στην υιοθέτηση των συγκεκριμένων μέτρων προστασίας. Ατομικιστής στις αποφάσεις του και στην δράση του. Και καχύποπτος σχετικά με τις γνωματεύσεις, συμβουλές, προτάσεις των ειδικών επιστημόνων

Πέντε λοιπόν. Αρκετοί εξ ημών και υμών εκφράζουν τις απόψεις τους. Υιοθετούν θεωρίες συνωμοσιών. Αναπαράγουν ό, τι διαβάσουν από το Internet. Ασπάζονται γνώμες και μπουρδολογίες που περιφέρονται στο Instagram, στα Twits, στο Face book, και οπουδήποτε αλλού

Εξι λοιπόν. Οι καλύτεροι σύμμαχοι, οι κολλητοί του Covid 19 είναι όλοι αυτοί.

Εφτά λοιπόν. Αλλοι επειδή πιστεύουν πως «γρίπη είναι θα περάσει». Αλλοι επειδή μετράνε τον αριθμό θανάτων και καταλήγουν στο συμπέρασμα «σιγά μωρέ, τόσοι σκοτώνονται σε τροχαία». Αλλοι επειδή υιοθετούν τις απόψεις του γελοίου βαψομαλλιά Ντον Τραμπ, πως δηλαδή πρόκειται περί συνωμοσίας της Κίνας που έχει βάλει σκοπό να καταστρέψει την οικονομία της καπιταλιστικής Αμερικής. Αλλοι πως ο ιός προέκυψε ως αποτέλεσμα του φαινομένου θερμοκηπίου. Αλλοι, όπως οι Κινέζοι, πως πρόκειται περί οργανωμένης Αμερικανικής συνωμοσίας ενός βιολογικού πολέμου. Αλλοι πως πρόκειται για θεία κατάρα και για το τέλος της ανθρωπότητας. Αλλοι, όπως «ε και τι μας νοιάζει, εμείς δεν πρόκειται να πεθάνουμε, είμαστε νέοι». Αλλοι πιστεύουν πως οι Αρχές πρέπει πάση θυσία να μπαγλαρώνουν κάθε απείθαρχο γέροντα και γραία και να τους σφραγίζουν σε ειδικούς χώρους, σε καραντίνα για δύο εβδομάδες. Και πάει λέγοντας

Οκτώ λοιπόν. Όπως και το 1821. Όπως και με το άδοξο και ταπεινωτικό φινάλε εκείνου του Αγώνα. Όταν ο Ιμπραήμ κατέκαιγε την Πελοπόννησο ενώ οι Ελληνες αρχηγοί ο ένας εναντίον του άλλου και όλοι μαζί μετράγανε τις δανεικές Αγγλικές λίρες. Αν δεν πιστέψουμε. Αν δεν πειθαρχήσουμε. Αν δεν ομονοήσουμε. Αν δεν οργανωθούμε. Αν δεν αυτό-προστατευτούμε. Και αν δεν υιοθετήσουμε, ασπαστούμε και κάνουμε ευαγγέλιο την άποψη που λέει «μείνε σπίτι για να προστατεύσεις τους άλλους, όχι μόνο τον εαυτό σου». Αν δηλαδή δεν επιδείξουμε πνεύμα συλλογικής, μαζικής αλληλεγγύης προς όλους, τότε θα καταστραφούμε

Εσένα το λέω που παριστάνεις τον καμπόσο. Θα πεθάνεις ρε και θα πάρεις μαζί σου δεκάδες άλλους αθώους και αμόλυντους. Μα πόσο ξεφτίλας μπορεί να είναι κάποιος σε τόσο κρίσιμες στιγμές; Πόσο;