Δημήτρης Δανίκας

Που  το πλήρωνε από την τσέπη του  κάθε  ρακένδυτος και άφραγκος  υποτακτικός της  δικής της εξουσίας και  βαστάζος των  παραγεμισμένων  αποσκευών  της
 
Οχι  δεν είναι μόνη και έρημη. Είναι, ανάμεσα σε   τόσους άλλους, και ο Παναγιώτης Σγουρίδης των Ανεμάρτιστων Ελληνολιγουρίων. Που  έχει  πάρει   σβάρνα  όλα  τα  ραδιόφωνα και όλα  τα κανάλια. Ισχυριζομένος  πως αυτός δεν είναι  όπως η Ράνια  Αντωνοπούλου. Οχι, λέει. Εγώ   διαμένω  στα φτωχά και λαικά προάστια της Δυτικής όχθης και όχι στο   χρυσό κέντρο  της πλατείας  Κωλονακίου, πέριξ  του Λυκαβηττού. Κι εγώ, συνεχίζει  ελάμβανα μόλις  ψωροπενήντα  ευρουλάκια  κάθε μήνα

Ακριβώς  γι αυτό  τόσο  ακόμα πιο   μικρός, πιο  ασήμαντος και πιο χαμηλός από την Ράνια  του Μανχάταν και  του Υπουργείου Εργασίας.  Γιατί  ρε συ Παναγιώτη  τόσο τιμάται  το  φιλότιμο και η υπόληψή  σου.  Για  πενήντα   ψωροευρωπουλάκια εκποίησες το όνομα και την τιμή  σου. Εσύ ο ίδιος, με τη θέλησή σου, έρπεις  τώρα πίσω από την  σκιά του υπερήφανου, του άκαμπτου και  του  αδιάφθορου ονόματός σου

Οσο  λιγότερο το  τίμημα  του ενοικίου, τόσο  χειρότερα για την  πολιτική και προσωπική  διαδρομή  σου. Για  πενήντα  φράγκα το μήνα. Οσο  κοστίζουν  πενήντα τσιχλόφουσκες. Οσο και δέκα πακέτα τσιγάρα. Οσο και είκοσι  εσπρέσο. Οσο  το  γεύμα  σε  ταβερνείο  της  γειτονιάς   σου παρέα με τους φίλους σου

Γιατί, όπως έγραφα στο  χθεσινό μου  σχόλιο,  το ένα εκατομμύριο που απλώνεται στη γραφει άρα  σου, από κάποια πολεθνική  των φαρμάκων η των όπλων, είναι πειρασμός μεγάλος και   τις περισσότερες  φορές αξεπέραστος. Τα πενήντα  όμως ευρουλάκια   είναι όσο και εκατό  μπουκαλάκια νερού  που  βρίσκεις  σε κάθε  σταυροδρόμι από τα  χέρια κάποιου  αδέκαρου  Αλβανού

Και τα   εικοσιτρία δισεκατομύρια   του σκανδάλου με τα φάρμακα είναι μικρότερης  ηθικής αξίας, από τα πενήντα  του Σγουρίδη και κάθε άλλης πολιτικής τσετίας. Και  το συμπέρασμα   τραγικό, εφιαλτικό, ανατριχιαστικό και  εξωφρενικό

Η Ελλάδα ένα απέραντο διαμέρισμα, ενοικιαζόμενο από κάθε πολιτικό. Ενα  διαμέρισμα που το πληρώνει,   θέλει  δεν θέλει, ο Ελληνικός λαός. Ενα  απέραντο  διαμέρισμα  που  το καταστρέφει γιατί δεν είναι δικό  του, γιατί είναι ξένος και γιατί δεν έχει πληρώσει μισή δεκάρα για  τα γκρεμίδια που αφήνει στο πέρασμά του!

Καφενείο η Ελλάς. Φρενοκομείο  η Ελλάς. Ενοικιαζόμενο  διαμέρισμα η Ελλάς. Τι άλλο μένει; Οίκος ανοχής η Ελλάς. Τρύπια παράγκα  η Ελλάς. Κάδος  σκουπιδιών  η Ελλάς

Κι  εσύ κάθεσαι, απορείς και χασκογελάς. Και επειδή  δεν  περνάει από το μυαλό σου πως αυτό το απέραντο  διαμέρισμα  είναι  δικός σου. Επειδή,  αν και Ελληνας, αισθάνεσαι ξένος στο   σπιτικό σου. Και επειδή έχεις  εθιστεί  στις αυθαιρεσίες και  τα κατεστραμμένα υλικά  οικοδομών των ενοικιαστών  σου. Γι΄ αυτούς τους λόγους ένα  πράγμα δεν περνάει από το μυαλό  σου: άρπαξέ τους και  βγάλτους, τώρα αμέσως, από το σπιτικό  σου!