Δημήτρης Δανίκας

Δυσδιάκριτη  η απίσταση ανάμεσα στην ευτυχία και  την δυστυχία.  Δυσδιάκριτα  τα όρια. Συμβαίνει   στην προσωπική μας ζωή. Συμβαίνει και  στην πατρίδα,  την άμαλη και κακομαθημένη!

Δυσδιάδικριτη η απόσταση ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Τη  μια στιγμή δραστήριος, ορμητικός  την άλλη παρέα με το επέκεινα. Κι αυτό  συμβαίνει και στην προσωπική μας  ζωή. Συμβαίνει και στην  πατρίδα. Το  2008  ξεσαλώναμε.  Τώρα  σε  διαρκή, υποχρεωτική,  καταναγκαστική νηστεία!

Δυσδιάκριτη και η απόσταση ανάμεσα στον πλούσιο και τον  φτωχό. Μπορεί να κατέχεις όλα  τα  καλούδια του κόσμου και ταυτόχρονα να βασανίζεσαι, να υποφέρεις, να καταστρέφεσαι και να καταστρέφεις. Ποιος πλούσιος  μπορεί να  είναι   σίγουρος ότι οι άνθρωποι που πλαισιώνουν  το   στενό του περιβάλλον  τον εκτιμούν και τον αγαπούν για τις αξίες του, την γοητεία  του και την ευφυία του; Σχεδόν  κανείς!

Ολα αυτά ακούγονται  σαν αμπελοφιλοσοφίες. Ομως  αυτά έρχονται και επανάρχονται στην σκέψη μας. Αυτά μας έχουν στοιχειώσει. Αυτά  τα πρώτα,  τα βασικά που  στριφογυρίζουν στο μυαλό μας!

Επομένως μονόδρομος η αυτογνωσία. Επομένως  μονόδρομος  η  διαρκής αυτοβελτίωση.  Επομένως  μονόδρομος  η συνειδητότητα. Επομένως  μονόδρομος η προσωρινότητα.  Επομένως μονόδρομος το εσωτερικό, και όχι  το εξετερικό, κεφάλαιο  που  πάντα  μας επιστρέφεται ανατοκισμένο!

Αυτό  το τραγικό περιστατικό αφορά σε  όλους. Η  απουσία  οδικής  αγωγής  πορεύεται με τόσα, μα τόσα  πολλά και   ευρύτερα. Η αλυσίδα  μεγάλη. Σε  όλα απόντες. Απούσα η  ποδοσφαιρική αγωγή. Απούσα η κοινωνική αγωγή. Απούσα η  τουριστική μας  αγωγή. Απούσα η  φοιτητική  αγωγή. Απούσα η  συνδικαλιστική αγωγή. Απούσα  η  εργατική αγωγή. Απούσα η πολιτιστική μας αγωγή. Απούσα η  παραγωγική  αγωγή. Απούσα η ευρωπαική μας αγωγή. Απούσα η  διαλεκτική μας αγωγή!

Να  πάω παρακάτω; Μεγάλος απόντας ο διάλογος. Τόσο στις προσωπικές επαφές όσο και στην πολιτική.  Απούσα η  συναίνεση. Απούσα η συμφιλίωση. Απούσα η  αληθινή και διασταυρωμένη  ενημέρωση.  Απούσα η κοινή λογική. Αυτή κι αν είναι απούσα!

Ομως παρόντες όλα  τα άλλα. Τα αντίστροφα, τα «διαστροφικά», τα ανάποδα και  τα καταστρεπτικά.  Οπως η  εχθρότητα, το μίσος, ο φιλοτομαρισμός, ο  ασυγκράτητος  εγωισμός, η επιπολαιότητα,  ο  ζουρλομανδύας, ο παραλογισμός, η ανεπάρκεια, ο ερασιτεχνισμός, η αδιαφορία, ο καναπές, τα στερεότυπα, οι παρωπίδες, η παραβατικότητα, ο εαυτουλισμός, η  εσωστρέφεια,  η ανικανότητα, η φλυαρία,  η αερολογία, η οξύτητα, η εικονική πραγματικότητα, η  προπαγάνδα, η φοροκλοπή, ο τοπικισμός, η πρέφα, το  καφενείο, η ρηχότητα, η απληστία, η μετάθεση  ευθυνών και  η ανευθυνότητα!

Και σας  βεβαιώ. Πράγμα που  το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα. Ο  φόρος αίματος και «αίματος» που πληρώνει,  κάθε λεπτό, αυτή η  χώρα,  εμείς οι πολίτες, τόσο στα προσωπικά μας όσο και στα πατριωτικά μας,  ισοδυνεί με ολόκληρο το  Αιγαίο και το Ιόνιο. «Πεθαίνουμε»  σαν άνθρωποι, «πεθαίνουμε» σαν χώρα, «πεθαίνουμε»  σαν οικονομία, «πεθαίνουμε» σαν κράτος. Κι όμως μυαλό   δεν βάζουμε. Πως λοιπόν  είναι  δυνατόν  αυτό το περιστατικό,  όσο και τραγικό,  να συνετίσει κάθε  απαίδευτο, «τυφλό» οδηγό; 

Μονίμως απόντες από τα χρήσιμα και μονίμως  παρόντες στα  τοξικά, βλαβερά και επικίνδυνα!