Δημήτρης Δανίκας

Για να τελειώνουμε με τον Ιάσονα Σχινά (Παπαδόπουλο), που με τους διορισμούς, τους χειρισμούς και τις ανεξήγητες εξηγήσεις του διέσυρε ολοσχερώς τη μνήμη των παππούδων του και των γιαγιάδων του! Τι λέω τώρα. Οχι απλώς τους διέσυρε, αλλά με τον τρόπο του είναι σαν να φτύνει πάνω στους τάφους των ηρωικών προγόνων του!

Τι λες, άνθρωπέ μου, τώρα! Συγκοινωνεί η γλώσσα σου με το περιεχόμενο του κρανίου σου; Ολοι αυτοί οι αγώνες, όλα αυτά τα ποτάμια αίματος, ολόκληρη η αντιστασιακή ανάταση εναντίον των κατακτητών έγιναν προκειμένου εγγόνια και δισέγγονα να διορίζουν μανάδες, αδέλφια και γκόμενες στο Δημόσιο; Με τους νεκρούς εξοφλούνται γραμμάτια βολέματος και ιδιοτέλειας; Ντροπή! Ή μάλλον κάτι χειρότερο. Προδοσία κανονική!

Τρία ζητήματα μάνι-μάνι:

■ Το πρώτο έχει να κάνει με τον μαζικό εκμαυλισμό. Η κρατικοδίαιτη επιθυμία είναι αχόρταγη και υπερκομματική. Διαπερνά ολόκληρο τον κορμό της κοινωνίας. Από τους κρατικοδίαιτους λούμπεν καπιταλίστες μέχρι τους πέτσινους αριστερούς. Ολων των ηλικιών. Ολων των κοινωνικών στρωμάτων. Μια παθογένεια κληρονομημένη από την αθάνατη κλεφτουριά του ’21!

Με την έλευση του Καποδίστρια και τη δημιουργία ενός μικροσκοπικού κρατιδίου, άπαντες σχεδόν προσερχόμενοι στο άδειο δημόσιο ταμείο απαιτούσαν ανταμοιβή για τον αγώνα τους. «Μα καλά, κυρ Κίτσο, εσύ πού πολέμησες;». «Εκεί κάπου στα Καβάσιλα». «Μα καλά, κυρ Κίτσο, ουδείς σε είδε». «Είναι όλοι τους στραβοί». «Μα καλά, κυρ Κίτσο, πόσους είχες στη φάρα σου και πόσοι σκοτώθηκαν από βόλι εχθρού;». «Καμιά πενηνταριά». Αφαντος από τον αγώνα ο κυρ Κίτσος ο κλεφτοκοτάς!

■ Το δεύτερο έχει να κάνει με το ψευδεπίγραφο του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Μνημόνιο υπογράφει ο Γιωργάκης, μνημόνιο και ο Αλεξάκης. Μνημόνιο ο δεξιός Σαμαράς, μνημόνιο ο «αριστερός» Τσίπρας. Ασφαλιστικά κουρέματα ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς, τα ίδια και ο Αλέξης. Μέτρα λιτότητας η σοσιαλδημοκρατία, μέτρα λιτότητας η νεοφιλελεύθερη Δεξιά, μέτρα λιτότητας η τάχα μου «Πρώτη φορά Αριστερά». Αγαπητοί μου, να είμαστε ειλικρινείς. Μας πήραν χαμπάρι ακόμα και τα νήπια όλων των βρεφονηπιακών σταθμών. Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια!

■ Το τρίτο και τελευταίο ζήτημα αφορά στη στάση του κομματικού μηχανισμού, και κυρίως τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Τα αποδεικτικά στοιχεία προέρχονται από φύλλα Εφημερίδων της Κυβερνήσεως. Επίσημα. Με βούλα και υπογραφή. Διορίστηκε στο υπουργείο Υγείας η μητέρα του Ιάσονα Σχινά, κυρία Ξανθή Παπαδοπούλου; Διορίστηκε! Τοποθετήθηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού ο Ορέστης Σχινάς; Τοποθετήθηκε. Διορίστηκε και η φίλη του Χρυσούλα Πάντου; Κι αυτή!

Και οι τρεις διορισμοί συνιστούν ολοσχερή ανατροπή των εξαγγελιών περί αξιοκρατίας. Και οι τρεις διορισμοί εξισώνουν και ταυτίζουν τους αριστερούς με όλους τους άλλους. Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ούνα φάτσα, ούνα ράτσα!

Και το ερώτημα απλό. Καλά, ο Τσίπρας δεν τα βλέπει όλα αυτά; Δεν αντιλαμβάνεται στοιχειωδώς ότι χάριν τριών στημένων διορισμών χάνει και το τελευταίο φύλλο συκής; Δεν καταλαβαίνει ότι από την πρώτη στιγμή έπρεπε να δώσει τα παπούτσια στο χέρι αυτού του συκοφάντη της Εθνικής Αντίστασης; Οτι έστω για λόγους επικοινωνιακής τακτικής έπρεπε να δράσει άμεσα και καταλυτικά; Οτι κινδυνεύει να τα χάσει όλα χάριν κάποιας Χρυσούλας Πάντου;

Το αποτέλεσμα όπως το λαμβάνω ακούγοντας από δω κι από κει. Αφού, σου λέει, όλοι ίδιοι είναι. Αφού εν μέσω μαζικής ανεργίας εξακολουθούν να βολεύουν τα δικά τους παιδιά. Ε, αϊ σιχτίρ! Καλύτερα με τους δεξιούς επαγγελματίες της διαπλοκής παρά με τους λιγούρηδες ερασιτέχνες της αριστερής καταστροφής!