Δημήτρης Δανίκας

Επιστρέφω με αφορμή μια λεπτομέρεια. Από κάποια σχόλια αναγνωστών. Ενας εξ αυτών, προερχόμενος από την Καλαμάτα, επιδιδόμενος κι αυτός στον συνήθη λαϊκισμό, έγραφε «κατεργάρη μου πώς τους δουλεύεις. Δεν λες τίποτα για το πάπλωμα. OK. Πάντα υπάρχουν 10% χαζότεροι από τον καθένα. Δικαιούσαι, έτσι να βγάζεις το ψωμί σου. Να ’σαι καλά»!
Η συνέχεια ακόμα πιο αποκαλυπτική. Οταν τον προκάλεσα να καταθέσουμε και οι δύο τις φορολογικές μας δηλώσεις, όπου εγώ ούτε κεραμίδι, εκείνος έσπευσε και κατέφυγε στον ίδιο λαϊκισμό. Πως δηλαδή δεν έχω κεραμίδι γιατί απλούστατα φρόντισα να τοποθετήσω τα άπειρα λεφτά μου σε τράπεζα του εξωτερικού. Με έναν λόγο, γι’ αυτόν είμαι ένας από τους διαπλεκόμενους και τους κολλητούς του συστήματος!

Ομως υπάρχει και δεύτερο περιστατικό. Το ανακάλυψα διαβάζοντας το story σχετικά με τις εξαιρετικές θεατρικές επιδόσεις της εικοσάχρονης Μαριάννας Κιμούλη. Εκεί, λοιπόν, τα σχόλια άρχιζαν και τελείωναν με τον συνήθη χλευασμό. Προερχόμενος κι αυτός από τον ίδιο λαϊκισμό.
Δηλαδή ότι η μητέρα της, η Μαρία Δαμανάκη, την έσπρωξε στο σανίδι του Λονδίνου. Παρέα με τον πατέρα της, τον Γιώργο Κιμούλη. Οτι και οι δύο είναι αριστερούληδες. Και ότι αν το κορίτσι δεν είχε μπάρμπα στην Κορώνη, θα κατέληγε να πλένει πιάτα σε κάποια ταβέρνα. Με έναν λόγο, κάθε γόνος κάθε πολιτικού και κάθε επώνυμου καλλιτέχνη είναι εξ ορισμού ύποπτος!

Ολοι, μα όλοι, εχθροί του φτωχού λαού!Ποιες οι αιτίες αυτής της μονόπλευρης αντίληψης; Η πραγματικότητα. Γιατί είναι αλήθεια ότι με τις αποκαλύψεις σκανδάλων, με τις λίστες και με την περιρρέουσα νοσηρή ατμόσφαιρα αρκετοί είναι ύποπτοι και απατεώνες

Επομένως όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια. Ολοι οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν από το σύστημα. Ολοι οι γιατροί με φακελάκια. Ολοι οι δικηγόροι φοροφυγάδες. Ολοι οι επιχειρηματίες απατεώνες. Και όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο προέρχονται από το εκλογικό πελατολόγιο των δύο κυβερνητικών κομμάτων. Που πάει να πει ότι είναι εντελώς αδιανόητο ένα μέρος όλων αυτών να μην έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Ολοι, μα όλοι, εχθροί του φτωχού λαού!
Ποιες οι αιτίες αυτής της μονόπλευρης αντίληψης; Η πραγματικότητα. Γιατί είναι αλήθεια ότι με τις αποκαλύψεις σκανδάλων, με τις λίστες και με την περιρρέουσα νοσηρή ατμόσφαιρα αρκετοί είναι ύποπτοι και απατεώνες.

Υπάρχει και μια δεύτερη αιτία. Εμείς! Οι δημοσιογράφοι. Που με τα σχόλιά μας ενισχύουμε θεωρίες συνωμοσίας. Που αθροίζουμε όλους τους πολιτικούς στο ίδιο τσουβάλι. Και μαζί με τα ξερά πετάμε στα σκουπίδια και τα χλωρά. Γιατί το κάνουμε; Μα φυσικά επειδή ο φτηνός και αχαλίνωτος λαϊκισμός πουλάει. Ετσι, ο κάθε δημοσιογράφος που επιδίδεται σ’ αυτό το σπορ τροφοδοτεί κάθε καχύποπτο πολίτη. Και τούμπαλιν.

Η κατάληξη; Τετραπλή. Πρώτο, με αυτή την ισοπεδωτική μανία πλαστογραφείται η πραγματικότητα. Δεύτερο, προσφέρουμε μασημένη τροφή στον αναγνώστη. Πράγμα που σημαίνει ότι εμποδίζουμε έτσι την επεξεργασία της πολυπλοκότητας και της συνθετότητας της πραγματικότητας. Τρίτο, με την ονοματολογία αποπροσανατολίζουμε και εκτροχιάζουμε τον αναγνώστη από την ουσία της πολιτικής.

Και τέταρτο, και το χειρότερο, ρίχνουμε νερό στον μύλο του φασισμού και της Χρυσής Αυγής. Ε, αφού, σου λέει, όλοι είναι κλέφτες, ρεμπεσκέδες, απατεώνες και προδότες, τότε «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή».

Καταλάβες, αγαπητέ μου συνάδελφε; Αφού όλοι είναι εχθροί, ε, τότε ένας Κασιδιάρης θα μας σώσει από την καταστροφή!