Δημήτρης Δανίκας

Φοβούμαι πολύ ότι μπροστά σ’ αυτή την κουρελαρία των άναρθρων κραυγών ο κοντερεβιθούλης καραβανάς Γεώργιος Παπαδόπουλος είναι Ναπολέων και ο κτηνώδης Ιωαννίδης φαντάζει σαν Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Η Γαλλίδα Μαρίν Λεπέν το διατύπωσε με δυο λεξούλες: «Μη μας βάζετε στο ίδιο τσουβάλι με τη Χρυσή Αυγή». Πολύ σωστά. Ακόμα και ο Μιχαλολιάκος με τη συμμορία του απέδειξαν μεγαλοφώνως ότι όσο σχέση έχει η Ελλάδα με την Ευρώπη άλλη τόση έχω εγώ με την Αστρονομία. Ο Καραγκιόζης ζει και βασιλεύει και την Ψωροκώσταινα κυριεύει!

Με τη σειρά. Ανάκατα και απλά:
Σύμβολα: Σημαίες που έχουν προέλθει από μεταποίηση πατσαβούρων. T-shirts που με το κατάμαυρο χρώμα τους πρέπει να κρύβουν άφθονες στρώσεις απλυσιάς και «αρωματικών» οσμών.

Τρόπαια: Τρία μουχλιασμένα άδεια μπουκάλια ιταλικού χύμα κρασιού με κολλημένες κάτι στραπατσαρισμένες φωτογραφίες του Ντούτσε. Καθώς και δυο τρία ξεχαρβαλωμένα κράνη των SS, που από τη φθορά του χρόνου θυμίζουν δοχεία νυκτός. Για κατούρημα δηλαδή. Α, ξέχασα. Και μία πινακίδα δρόμου, προερχόμενη, μάλλον, από περιφερόμενο γύφτο του Ανατολικού Βερολίνου. Που πάνω της είναι χαραγμένες τρεις λέξεις: Adolf Hitler Strasse. Οδός Αδόλφου Χίτλερ.

Λόγος: Ζήτημα είναι αν το σύνολο των λέξεων που εκφέρονται με δύναμη ξεκούδουνου ηχείου, τοποθετημένου σε πανηγύρι ακριτικού, λησμονημένου χωρίου, ξεπερνάει τις εκατό. Τις περισσότερες φορές οι φράσεις, συντακτικώς, είναι σωστές. Γιατί είναι τόσο απλοϊκές όπως, ας πούμε, διδάσκεται η αγγλική σε μωρά βρεφονηπιακού σταθμού. What is this? This is a dog! Απλοϊκές αλλά και ενίοτε υβριστικές επιπέδου χαμαιτυπείου. Οπως «αλήτες δημοσιογράφοι». Οπως «θα σας κρεμάσουμε». Συνδετικός κρίκος το «μαλάκας» και το «ρε». Ενίοτε μαζί. Οπως «ρε μαλάκα». Μερικές φορές ανάμεσα στο «ρε» και το «μαλάκας» παρεισφρέει και το «συ». Δηλαδή «ρε συ μαλάκα». Γενικώς το «μαλάκας» δεσπόζει. Τα δύο τρίτα των αναμεταξύ τους διαλόγων εμπεριέχουν το «μαλάκας». Περίπου όπως συμβαίνει σε μειράκια του δημοτικού σχολείου, όταν ανακαλύπτουν τη χαρά του αυνανισμού!

Συνθήματα: Συνήθως τρία. Το πρώτο «Λαϊκός εθνικισμός». Το δεύτερο «Εθνικισμός λαϊκός». Και το τρίτο «Ελληνικός λαϊκός εθνικισμός». Μερικές φορές εκφέρονται καταγγελτικά συνθήματα εναντίον «ντόπιων λακέδων» και «Ευρωπαίων τοκογλύφων».

Εκφορά λόγου: Αναρθρη, συνοδευόμενη με βραχνές, μπάσες αποχρώσεις. Στραμπουλιγμένη. Με πρόσωπα παραμορφωμένα από συσπάσεις μίσους. Τα μικρόφωνα μπουκώνουν. Τα αφτιά βουίζουν. Εχεις την εντύπωση ότι από τα στόματα εξέρχονται ροχάλες. Προς πάσα κατεύθυνση. Ακόμα και προς τη μεριά των συντρόφων τους.

Σωματότυπος: Σβέρκος παχύρρευστος. Στήθος ευσταλές. Οι περισσότεροι φορτωμένοι με πολλά κιλά. Υπέρβαροι. Το παρουσιαστικό παραπέμπει σε κλασικό αραχτό νεοέλληνα που, αφού πρώτα έχει καταβροχθίσει τον άμπακα, στη συνέχεια κοπανάει με τα τριχωτά χέρια του την κοιλάρα του. Οπως εκείνος ο τύπος που έτσι και τον προσπεράσεις θα σου ορμήσει με τη γνωστή φράση: «Ρε συ, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Ψυχοσύνθεση: Κλασική περίπτωση διαταραγμένων προσωπικοτήτων. Με κυρίαρχο χαρακτηριστικό το μίσος. Προς όλους και προς όλα. Ακόμα και προς τον εαυτό τους. Συμπτώματα που προέρχονται από άτομα με χαμηλή έως ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση. Με βεβαρημένο παρελθόν. Χωρίς αυτοέλεγχο. Και με εχθρικές διαθέσεις προς κάθε συναίσθημα που προϋποθέτει στοιχειώδη εσωτερική καλλιέργεια. Οπως ευαισθησία, φροντίδα, αγάπη, τρυφερότητα, ουμανισμός, συναίνεση, ανοχή, συμφιλίωση. Το πιο χαρακτηριστικό είναι η καλά κρυμμένη δειλία. Πάντα καμιά δεκαριά εναντίον ενός. Πάντα στα μουλωχτά. Πάντα ύπουλα. Και πάντα με την ψυχολογία του όχλου. Ποδοβολητό, πανικός, ορυμαγδός. Τσάμπα μάγκας ο παίδαρος ο εθνικοσοσιαλιστικός!

Συμπεριφορά: Κορυφαία η περίπτωση της Ελένης Ζαρούλια, συζύγου του αρχηγού. Ωρυόμενη και πανέτοιμη κάθε στιγμή να πρωταγωνιστήσει σε επιθεωρησιακή σκηνή ξεκατινιάσματος και ξεμαλλιάσματος. Γενικώς η συμπεριφορά είναι μονοδιάστατη και σχηματική. Βρίζουμε, φτύνουμε, απειλούμε, ορμάμε και τα σπάμε. Πατ κιουτ. Τα επιχειρήματα εξαντλούνται σε πολεμικές κραυγές και η ιδεολογία σε δυο-τρία συνθήματα.

Συμπέρασμα και τραγικό και θλιβερό, αλλά και κωμικό. Κοινωνία μου, καθρέφτης σου είμαι. Οπως έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, έτσι και με τη Χρυσή Αυγή. Εχουμε τους φασίστες που μας αξίζουν. Τουτέστιν, ΚΔΟΑ. Κτηνώδης Δύναμη, Ογκώδης Αγνοια!