Δημήτρης Δανίκας

Δύο οι μεγιστοτεράστιες σφαλιάρες που έχωσαν τους Κυπρίους αδελφούς μας στον τάφο μέχρι τα αυτιά. Και οι δύο made in Ψαροκώσταινα. Η πρώτη με το κούρεμα των ομολόγων. Ελληνικής κοπής. Εκ του κουρέματος οι αδελφοί μας έχασαν καμμιά δεκαριά δισεκατομμύρια Euros. Ως γνωστόν γιούρια στην τάβλα με τα κουλούρια.

Η δεύτερη που τους αποτελείωσε και αυτή προήλθε από ελληνάρα αδελφό. Τουτέστιν μεγαλοτραπεζίτης και μεγαλομέτοχος της Λαϊκής φόρτωνε καραβιές τα euros από την Κύπρο με κατεύθυνση το λιμάνι του Πειραιά. Πόσα χάθηκαν στο δρόμο και βυθίστηκαν στα καταγάλανα νερά της Μεσογείου και των ατελείωτων και απροσμέτρητων θαλασσοδανείων; Περίπου οκτώ δσεκατομμύρια!

Τρία τα συμπεράσματα. Το πρώτο ότι η μικρή γεωγραφική κουκίδα με την ονομασία Cyprus φλερτάρει με γενική και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Χειρότερα και από την Ελλάδα. Μα πως είναι δυνατόν; Θα αναρρωτηθεί ο ανυποψίαστος. Αφού το χρέος της μητέρας είναι δέκα φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του παιδιού πως είναι δυνατόν να κινδυνεύει και να τιμωρείται περισσότερο το παιδί από την μητέρα;

Ακριβώς για αυτό. Το ελληνικό είναι τόσο μεγάλο που χωρίς στηρίγματα θα συμπαρασύρει στον όλεθρο ολόκληρη την Ευρωζώνη. Συμπεριλαμβανομένων της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Για αυτό. Επομένως, σου λένε οι τζάμπα μάγκες του Eurogroup, μαζί και οι αδελφοί των Κυπρίων, δηλαδή Σαμαράς και Στουρνάρας, τιμωρούμε παραδειγματικά την Κύπρο κι έτσι αποστέλλουμε μήνυμα σε όλα τα ατακτα παιδιά. Κολύμπα και τσιμουδιά. Τζάμπα μαγκιά.

Το δεύτερο ότι από «αρχαιοτάτων» χρόνων, από την εποχή δηλαδή του τάχα μου εθνοσωτήρα Καρά Αμάν Αλή, ο χειρότερος εχθρός των Κυπρίων ήταν και είναι η πολιτική και οι κυβερνώντες πολιτικοί της μητέρας πατρίδας. Με αποκορύφωμα το χουντικό πραξικόπημα που έμπασε και στο μισό νησί ενθρόνισε τον Αττίλα. Αν και στα λόγια και στα κηρύγματα οι Ελληνάρες βάλουν κατά των εξ Ανατολής «βαρβάρων» Οθωμανών, στην πραγματικότητα και με την τακτική και τις πράξεις τους-όπως θα έλεγε και ο Μακαριώτατος Χρυσόστομος-υποκλίνονται στους επιγόνους της Μεγάλης Πύλης και των Αμερικανο-βρετανών αφεντικών τους.

Και τρίτο και εντελώς υπαρξιακό συμπέρασμα. Που αφορά στη ζωή μας και στις σχέσεις μας. Οχι το αίμα, αλλά η καθημερινή, ανιδιοτελής προσωπική επαφή είνα εκείνη που μας δένει με τον άλλο. Τον αληθινό φίλο τον επιλεγούμε εμείς.

Τους γονείς και συγγενείς μας το σπέρμα του μπαμπά και το ωάριο της μαμάς. Είσαι πραγματικός αδελφός; Απόδειξη!