Δημήτρης Δανίκας

Όλα μα όλα παραπέμπουν σε προκριματική αναμέτρηση εθνικών και ελάχιστα σε εκλογές ευρωπαικών προδιαγραφών και προσανατολισμών. Το θρυλικό άσμα του Μιχάλη Βιολάρη «τι Λωζάνη τι Κοζάνη» σε διαρκή επικαιρότητα. Συνοδευόμενο από φωτεινές, εκτυφλωτικές «επιγραφές». Μπράβο μας.

Η εσωστρέφεια πάει σύννεφο. Ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλία σε πλήρη ανάπτυξη. Η ξενοφοβία, προερχόμενη από τους λιλιπούτειους γείτονές μας, όπως Εντι Ράμα και Σκόπια, να εκτοξεύεται σαν πύραυλος μέχρι το διάστημα. Και οι λίστες υποψηφίων ευρωβουλευτών να κυριαρχούνται από τηλεοπτικές περσόνες και ποδοσφαιριστές.

Κάπως έτσι ενθαρρύνεται και πριμοδοτείται ο ιός του πολιτικού, κοινωνικού αναλφαβητισμού και της παροιμιώδους νεοελληνικής άγνοιας. Κάπως έτσι εξαφανίζεται από το «χάρτη» των τηλεοπτικών καναλιών, πλήθος προσώπων που γνωρίζουν το αντικείμενο, δηλαδή αρμοδίων για τα ζητήματα της Ευρωπαικής Ενωσης. Αντε τώρα να μπεις στον κόπο να διαβάσεις τα βιογραφικά όλων αυτών των υποψηφίων.

Και κάπως έτσι, με το φινάλε των ευρωεκλογών, την επομένη δηλαδή, θα κουβεντιάζουμε τα ποσοστά του Κασσελάκη, την ενδεχόμενη και ίσως πιθανή καθοδική πορεία του κόμματος του Νίκου Ανδρουλάκη. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου. Θα κουβεντιάζουμε την έφοδο του Βελόπουλου και των άλλων παρατάξεων, με παρόμοια ξενοφοβική και εθνικιστική ατζέντα. Και φυσικά θα «μετράμε» τα ποσοστά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ταυτοχρόνως, θα έχουμε εγκαταλείψει το ουσιώδες. Γιατί ως γνωστόν εν Ελλάδι το ουσιώδες δεν είναι ορατό. Και το ουσιώδες έχει να κάνει με τις καίριες αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλες. Και οι οποίες διαμορφώνονται ανάλογα με τις επιθυμίες και τους σχεδιασμούς των ηγετικών ομάδων. Ταυτοχρόνως αρκετοί εκπρόσωποί μας θα περιφέρονται ως τουρίστες και θα πίνουν μπύρες made in Belgium. Ασε που κάποιοι μπορεί να προσπαθήσουν να μιμηθούν τις επιδόσεις του Νίκου Ανδρουλάκη όπου επί δύο ευρωπαικές θητείες τις μοναδικές αγγλικές λέξεις που απομνημόνευσε είναι το Yes και το No. Μπορεί στα ιταλικά και το Ciao ragazzi!

Κι όμως το εβδομήντα τοις εκατό των νομοσχεδίων και των τροπολογιών που ψηφίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο, είναι πλήρως ταυτισμένο ως επακόλουθο αντίστοιχων ψηφισμάτων του ευρωκοινοβουλίου. Τουτέστιν εκείνοι αποφασίζουν, εμείς ακολουθούμε. Τόσο απλά και τόσο ωμά.

Κι όμως τα κρίσιμα ζητήματα όπως ασφάλεια, όπως Σκόπια, όπως Ερντογάν και όπως επιδοτήσεις, προγράμματα και άλλα τέτοια πολλά, είναι εντελώς εξαρτημένα από τις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Με απλά λόγια εκεί χαράσσεται η κεντρική πολιτική γραμμή. Από εκεί τα οικονομικά προγράμματα, τα έργα υποδομών και πολλά τέτοια. Από εκεί εκπορεύεται η πολιτική σχετικά με τις πολυεθνικές, τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια. Από εκεί οι τιμές των προιόντων. Από εκεί το προσφυγικό και από εκεί το αγροτικό.

Και για να τελειώνω. Πορευόμαστε προς τις κάλπες αγκαλιά με την εσωστρέφειά μας, ερωτευμένοι με την άγνοιά μας. Αλλα αντί άλλων. Και εις ανώτερα!