Δημήτρης Δανίκας

Φυσικά σχετικά με «αριστερά χαβιάρια» και «σοσιαλιστικές σαμπάνιες». Που παραπέμπουν όλα αυτά; Στον γνωστό λαικισμό. Τον παμπάλαιο και τον γνωστό.

Με τους εξής συμβολισμούς: κάθε προλετάριος κυκλοφορεί με τραγιάσκα. Κάθε ριζοσπάστης και κομμουνιστής με αμπέχονο. Κάθε συντρόφισσα με αξύριστες μασχάλες και με τρίχες στις γάμπες. Κάθε αριστερός και αντισυστημικός οπωσδήποτε εντός ενοικιαζόμενου διαμερίσματος στο Πέραμα. Αντε στο Περιστέρι. Και πολύ του πάει. Κάθε τέτοιος ακούει οπωσδήποτε «είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς». Κάθε προλετάριος και κάθε στέλεχος αριστερών παρατάξεων, κυρίως του ΚΚΕ με χιλιοφορεμένο κοστούμι και με ξεφτισμένη γραβάτα.

Αλλά και κάθε επιχειρηματίας με πούρο και με Porsche. Κάθε σύζυγος επιχειρηματία με τουαλέτα Chanel και με τσάντα Louis Vuitton. Κάθε πολιτικός αστικού κόμματος, όπως λέει ο Περισσός, με κοστούμι Boss. Τουλάχιστον. Και κάθε ερωμένη με Prada και με στριγκάκι εμπλουτισμένο με διαμάντια. Να προχωρήσω;

Κι εγώ δηλαδή που μ αρέσει, φερ ειπείν, να ακούω τραγούδια τύπου «Red Eyes» του Thomas Azier τι είμαι; Αποστάτης; Πράκτορας των μυστικών αμερικανικών υπηρεσιών; Παραπλανημένος οπορτουνιστής; Κουταμάρες. Δηλαδή οι κομμουνιστές και πάσης φύσεως μαρξιστές απαγορεύεται να απολαμβάνουν ταινίες χολιγουντιανές. Απαγορεύεται να επιβιβάζονται σε σκάφη φίλων τους. Απαγορεύεται η γκαρνταρόμπα τους να περιλαμβάνει ενδύματα επώνυμων οίκων μόδας. Απαγορεύεται να διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα. Και πάει λέγοντας.

Δηλαδή το χαβιάρι και η σαμπάνια θεωρούνται αποκλειστικής χρήσεως και απολαύσεως από αστούς. Και ποιοι είναι αυτοί οι αστοί; Οι καθαρόαιμοι εννοώ. Υπάρχουν τέτοιοι; Μπορεί. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και τι είναι όλοι οι άλλοι; Μα φυσικά το New Money. Προελεύσεως Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Τα λεγόμενα «νέα τζάκια».

Και ποια η κουλτούρα τους; Τα μπουζούκια ας πούμε. Το ξεχαρβάλωμα. Το «κύμα» που παρέσυρε και κατάπιε το σύμπαν. Ο ορισμός της ανθυποκουλτούρας και του αφοδευτήριου καλλιέργειας, γνώσεων, ευγένειας, σεμνότητας. Ολοι αυτοί λοιπόν με δικαίωμα στο χαβιάρι και την σαμπάνια.

Και να είστε σίγουροι πως έτσι και οι σοβαροί «sommelier» ανοίξουν το στόμα τους, θα σας πουν για την ποιότητα, το επίπεδο και την γεύση πολλών εξ αυτών. Είτε τους δίνεις κρασί χύμα, είτε εμφιαλωμένο, δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Να μην σας πω τώρα περί των καλλιτεχνικών τους ανησυχιών. Ποιος είναι, φερ ειπείν, ο Ντάμιεν Σαζέλ; Κι εκείνοι απαντάνε, μπας και είναι τενίστας;

Και κάτι ακόμα. Ετσι ως υστερόγραφο. Πράγμα που γνωρίζει ο Κυριάκος, καλύτερα από εμένα. Η συντριπτική πλειοψηφία προσωπικοτήτων, μορφών και περιπτώσεων κάθε επανάστασης και κάθε ανατροπής, προέρχεται από γόνους εξαίρετων αστικών και μεγαλοαστικών «περιοχών». Οι λεγόμενοι αποστάτες. Όπως ο Λένιν, όπως ο Κάστρο, όπως ο Τρότσκι, όπως σχεδόν όλοι.

Και ο λόγος γι αυτό ήταν ένας. Μα επειδή είχαν περίσσευμα χρόνου, άφθονα μέσα, εξαιρετικές πανεπιστημιακές σπουδές και πολλές άλλες ανησυχίες καλλιτεχνικές. Οι σκληρά εργαζόμενοι του μόχθου με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο χωρίς υποστηρίγματα. Ας πούμε η τριάδα του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τον Κιμ Φίλμπι, τον μεγαλύτερο πράκτορα των Σοβιετικών, εντός της ηγεσίας της βρετανικής MI6, ήταν προελεύσεως αριστοκρατικής. Και την κατασκοπία την έκανε ανιδιοτελώς.

Και τέλος ως υστερόγραφο. Μου είναι παντελώς αδιάφορο αν ο Τσίπρας καπνίζει πούρο και ο Κυριάκος πίνει σαμπάνια. Η δουλειά να γίνεται. Όλα τ άλλα είναι γραφικά, ξεπερασμένα, κακόβουλα και κουτσομπολιά κάθε θηλυκής και αρσενικής Κατίνας. Εις υγείαν λοιπόν να πάνε κάτω τα φαρμάκια!