Δημήτρης Δανίκας

Εδώ όλοι κρινόμαστε. Σε καθημερινή, 24ωρη βάση. Όποιος αμφιβάλλει πρέπει επειγόντως να επισκεφθεί Μονάδες Εντατικής Θεραπείας καθώς και νεκροταφεία. Ένα και ένα κάνουν δύο. Στοιχειώδες

Και οι θεσμοί; Και οι θεσμοί. Και οι μηχανισμοί του Δημοσίου. Απαντες. Ουδείς εξαιρείται. Ουδείς στο απυρόβλητο. Όπως, λόγου χάριν, η Εκκλησία. Ωραία λοιπόν. Η κυβέρνηση, για λόγους προφανώς κολακείας και ψηφοθηρίας, κατέληξε στην επιλογή των εξαιρέσεων και της ασυλίας

Κάπως έτσι, χωρίς να επιδιώκει, συγχρονίζεται με την άποψη εκείνης της θεούσας που πιστεύει, και μάλιστα ακραδάντως, ότι ο θεός και οι ευαγγελιστές απαγορεύουν την μάσκα εντός των ιερών ναών. Με απλά λόγια, η εξαίρεση της Εκκλησίας ακολουθεί, συμβαδίζει και συγχρονίζεται με μια γενικευμένη, ακλόνητη πεποίθηση των ιδεοληπτικών πιστών. Που «λέει» ότι ο θεούλης έχει κλείσει την πόρτα στην πανδημία Covid-19 . Να μπούμε όλοι εντός των ναών, να γλιτώσουμε απ αυτόν τον θανάσιμο εχθρό

Να λοιπόν ο τρόπος ευτελισμού και υποβάθμισης ενός τόσου πανίσχυρου εχθρού. Να λοιπόν ο τρόπος ευτελισμού των νεκρών. Να λοιπόν ο τρόπος, το εφαλτήριο ανάπτυξης και διάδοσης του ιού. Να λοιπόν ο τρόπος που ευτελίζεται αυτός ο άγιος χριστιανικός θεσμός

Όταν λοιπόν η κυβέρνηση από τη μια μεριά κρούει τον κώδωνα και επιμόνως συνιστά εμβολιασμό. Και όταν από την άλλη, την ίδια στιγμή, αποφασίζει να πορευτεί με εξαιρέσεις και όταν απλόχερα προσφέρει άσυλο σε όλους αυτούς τους πανίβλακες και ιδεοληπτικούς, τότε τα σήματα που εκπέμπει είναι θολά, αλληλοαντικρουόμενα και αντιφατικά

Τότε με αυτές τις μαζικές εξαιρέσεις, με αυτές τις ασυλίες και με αυτές τις αντιφάσεις, ενθαρρύνονται οι ταχαντάρτες, οι ψεκασμένοι και όλοι αυτοί που συγκροτούν μια τεράστια μάζα οπαδών θεωριών συνωμοσίας

Οι μεν θεούσοι και θεούσες πιστεύουν ακραδάντως ότι εντός των ιερών τειχών, εξασφαλίζεται προστασία των πιστών. Τα δε μέλη της «πανδημίας της παράνοιας», πιστεύουν κι αυτοί πως είναι προστατευμένοι από κάθε συνωμοσία και από κάθε μέτρο του μεγάλου αδερφού

Σα να λέμε «κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Η αντιφατικότητα των μέτρων. Τα θολά σήματα της κυβέρνησης και των κομμάτων. Η ασυλία όλων των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα-φυσικά και των ιερωμένων- όλα αυτά στρώνουν βελούδινο χαλί στο πάρτι που έχουν στήσει οι κατηγορίες με IQ ραδικού

Κάπως έτσι ξεπέφτουν οι θεσμοί. Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. Κάπως έτσι οι κανονικοί και λογικοί είναι κουμπωμένοι απέναντι στην εγκυρότητα και την αξιοπιστία των θεσμών. Κάπως έτσι αυτοί οι κανονικοί πολίτες πορεύονται παρέα με την μοναχικότητά τους και τις ανησυχίες τους

Και κάπως έτσι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο νου είναι μια απορία. Διαρκούς ισχύος από «αρχαιοτάτων» νεολληνικών χρόνων: μπας κι εγώ ο κανονικός, ο λογικός και ο εμβολιασμένος δεν έχω καμία σχέση με όλους αυτούς; Μπας και γι αυτούς θεωρούμε παράσιτο και αναλώσιμος;

Ελλάδα των δύο ταχυτήτων, των δύο κατηγοριών, των δύο «στρατοπέδων». Και όπως τραγουδούσε ο Τζιμάκος ο Πανούσης: όρθιος πατσάς με ποδαράκια/ τσάμπα τροφή για τα κοράκια/ νύχια γαμψά με μαύρο πένθος/ σε μια χούφτα όλο το έθνος!