Βασίλης Στεφανακίδης

Για παράδειγμα, στη συνέντευξη που έδωσε μεσοβδόμαδα εκστόμισε χωρίς ίχνος αυτογνωσίας και με περισσή έπαρση πως το μεγάλο του ατού είναι η οικονομία, και μας άφησε ξερούς. Προφανώς θεωρούσε πως αυτοί που τον άκουγαν ανακατεύοντας τα πεντακοσάευρα στα μπαούλα τους για να μη μουχλιάζουν συμμερίζονται και αυτή την έκρηξη ειλικρίνειάς του!

Ωστε λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ, η οικονομία είναι το ατού σας. Αν είναι έτσι, δεν θέλουμε να σκεφτούμε τι γίνεται με τα άλλα θέματα που δεν είναι το ατού σας!

Μήπως όμως αντί να κοκορεύεστε για τέτοια θέματα να κάνετε πρώτα μια αυτοκριτική και μια αναδρομή στα πεπραγμένα αυτών των τεσσάρων ετών;

Κι αν στο τέλος ο λογαριασμός βγει θετικός με πραγματικά και όχι φαντασιακά στοιχεία, θα έχετε όλο το δικαίωμα να μιλάτε για ατού.

Για να βοηθήσουμε λίγο τη συλλογική μνήμη, ας δούμε την κατάσταση της οικονομίας όπως ήταν όταν την παρέλαβε.

Στο τέλος του 2014 η χώρα μετά από δύο σκληρά μνημόνια, σκληρή λιτότητα, απανωτές περικοπές σε μισθούς - συντάξεις, δύο ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών και χιλιάδες λουκέτα επιχειρήσεων βρισκόταν στο παρά πέντε να τελειώσει με τα μνημόνια και να μπει σιγά-σιγά στην επόμενη μέρα. Ακόμα κι αν χρειαζόταν να πάρει κάποια πρόσθετα μέτρα όπως αυτά από το περίφημο mail Χαρδούβελη, αποδείχτηκε εκ των υστέρων ότι αυτά θα ήταν χάδι σε σχέση με όσα ήρθαν.

Αλλά ο λαός δεν είχε άλλη υπομονή και πίστεψε τις ουτοπικές σαχλαμάρες του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης (άραγε τις θυμάται κανείς;) και με την ψήφο του έφερε στην εξουσία την Πρώτη Φορά Αριστερά με ολίγη από Ακροδεξιά (μέχρι χθες).

Αμαθοι και άσχετοι ακόμα και από την απλή επίγνωση της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας και των διεθνών ισορροπιών αλλά και των διαθέσεων των δανειστών, άρχισαν τα πειράματα Βαρουφάκη και όλες οι άλλες ανοησίες που βλέπαμε και δεν πιστεύαμε στο α’ εξάμηνο του 2015.

Αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής οικονομικής πολιτικής ήταν κυριολεκτικά στο παρά ένα να αντιληφθούν ότι ήταν θέμα ολίγων ημερών η άτακτη χρεοκοπία της χώρας και να πειστούν για το τι μας περίμενε ως χώρα και ως λαό.

Ετσι, σε μια έκλαμψη ρεαλισμού και αυτοσυντήρησης, υπέγραψαν άρον άρον το τρίτο και το πιο επώδυνο μνημόνιο για τον λαό, τον οποίο κατά τα άλλα είχαν πρόγραμμα να απελευθερώσουν!

Πόση ήταν η ζημιά αυτών των γελοίων πειραματισμών; Οι δανειστές μίλησαν για 100 δισ. ευρώ.

Λέτε να είναι υπερβολικοί; Μήπως όμως αν η ζημιά είναι 80 ή 60 δισ. είναι λίγα;

Ας αφήσουμε όμως τη συνολική ζημιά της οικονομίας και ας πάμε στα μικροοικονομικά του ελληνικού νοικοκυριού. Τι συνέβη αυτά τα τέσσερα χρόνια της αριστερής περιπέτειας; Αυξήθηκαν ή μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις; Αυξήθηκε ή μειώθηκε η ανεργία; Αυξήθηκαν ή μειώθηκαν τα κόκκινα δάνεια; Βγαίνουν ή δεν βγαίνουν κατά χιλιάδες σπίτια στο σφυρί; Αυξήθηκαν ή μειώθηκαν οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές; Αυξήθηκαν ή μειώθηκαν οι επενδύσεις; Αυξήθηκαν ή μειώθηκαν οι αποταμιεύσεις των Ελλήνων; Αυξήθηκαν ή μειώθηκαν οι οφειλέτες του Δημοσίου;

Περιορίστηκε ή αυξήθηκε η φοροδιαφυγή; Η διαπλοκή χτυπήθηκε ή αντικαταστάθηκε από άλλα πρόσωπα; Η φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό ανακόπηκε ή αυξήθηκε; Η υποαπασχόληση με μισθούς των 200 και 300 ευρώ μειώθηκε ή έγινε καθεστώς;

Η ελπίδα επανήλθε στους Ελληνες ή είναι fake οι έρευνες που καταγράφουν αύξηση της απαισιοδοξίας; Η κανονικότητα επανήλθε επειδή η κυβέρνηση μοίρασε 1,5 δισ. σε προεκλογικά επιδόματα ή είναι ρεαλιστικότερη η αντιμετώπιση της χώρας από τις λεγόμενες αγορές;

Μήπως είναι fake news και η δέσμευση της χώρας να παράγει εξωπραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060; Ή η παραχώρηση όλης της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές για 99 χρόνια είναι κι αυτό ψέμα;
Αφού, λοιπόν, η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι γνωστή και στον τελευταίο πολίτη, είναι προσβολή, το λιγότερο, να μας λέει ο πρωθυπουργός πως το ατού του είναι η οικονομία επειδή κάνοντας άλλη μια λογιστική μαϊμουδιά μοίρασε κάποια ψίχουλα στους πλέον κατατρεγμένους συμπολίτες μας.