Βασίλης Στεφανακίδης

Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ή το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Και το λέω αυτό εν όψει του χάους κομμάτων και υποψηφίων με το οποίο θα βρεθούμε αντιμέτωποι σε 50 μέρες. Σχεδόν 40 κόμματα και 1.500 υποψήφιοι θα διεκδικήσουν την ψήφο μας για να εκπροσωπήσουν -και καλά- τα συμφέροντά μας στην Ευρωβουλή, στο κέντρο αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το ερώτημα και η απορία είναι πόσοι από αυτούς έχουν καταλάβει τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και ποια συμφέροντά μας θα κληθούν να υπερασπιστούν και να αγωνιστούν για λογαριασμό της χώρας. Δηλαδή όλων ημών. Και τούτο γιατί αν κρίνουμε από τα ονόματα υποψηφίων που έχουν δημοσιοποιήσει μέχρι στιγμής τα κόμματα, οι περισσότεροι με αδειανούς ντενεκέδες που κάνουν θόρυβο μοιάζουν παρά με σοβαρούς και υπεύθυνους επαγγελματίες και επιστήμονες που έχουν αποδείξει από την πορεία τους ότι νοιάζονται και τιμούν πραγματικά τα εθνικά χρώματα.

Ομως, με βασικά προσόντα την αναγνωρισιμότητα, το στασίδι στα τηλεπάνελ και τις τηλεμπούρδες, την επιτυχία στις πασαρέλες, στα γήπεδα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ ή τους συμβολισμούς που περιβάλλουν το όνομα και την ιστορία τους, δεν κάνουμε χωριό. Γιατί η ενασχόληση με την πολιτική και με γνώμονα αρχές, αξίες, ιδανικά, ηθική, όραμα και καινοτόμες ιδέες είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και γι’ αυτό λείπουν τα πολλά φωτεινά παραδείγματα.

Και επιτέλους έχω βαρεθεί να ακούω το επιχείρημα για ανθρώπους μέσα από την κοινωνία και ότι η αντιπροσώπευση είτε στο εθνικό Κοινοβούλιο είτε στο ευρωπαϊκό είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Γιατί ένας τέτοιος καθρέφτης, τουλάχιστον όπως τον βλέπουμε πολλά χρόνια τώρα, είναι για σπάσιμο! Επειτα, ακούω από τους πολιτικούς αναλυτές που επιχειρούν να μας ξεδιαλύνουν και να μας κάνουν λιανά τις αποφάσεις των αρχηγών που επιλέγουν τους υποψήφιους ότι το κάνουν για να προσεγγίσουν διαφορετικά κοινά και να φέρουν στο κόμμα ψήφους που διαφορετικά δεν θα έπαιρνε. Αλήθεια, το πιστεύει κανείς αυτό; Εχουν οι τηλεαστέρες, οι celebrities, οι αθλητές, οι ακτιβιστές, οι ομογενείς, οι πρωταγωνιστές του #MeToo ορδές ψηφοφόρων που μπορούν να τους πάνε σε όποιο κόμμα θέλουν εν είδει κοπαδιού;

Γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε διπλά αλίμονό μας.

Προφανώς, όμως, δεν έχουν. Απλά μέσω της αναγνωρισιμότητάς τους, της προβολής τους στα μέσα ενημέρωσης και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω των πιο απίθανων και γελοίων αναρτήσεών τους, θα υφαρπάξουν ψήφους από τους μη αναγνωρίσιμους συνυποψήφιους που μπορεί να διαθέτουν βιογραφικό πολλών καρατίων, αλλά ακόμα και από μπαρουτοκαπνισμένους πολιτικούς που έχουν στην πράξη αποδείξει ότι τίμησαν την ψήφο των συμπολιτών τους και το έργο τους είναι μετρήσιμο και θετικό.

Στην τελευταία 5ετή θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο είδαμε αντιπρόσωπό μας πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, είδαμε άλλον να αίρεται η ασυλία του και να μας τον στέλνουν κατευθείαν για τις Φυλακές Δομοκού, είδαμε αντιπρόσωπό μας να μιλάει στην Ευρωβουλή και οι μεταφραστές να παθαίνουν μπλακ άουτ από τα ακατάληπτα και την αίθουσα να ξεσπά σε χάχανα, είδαμε αντιπροσώπους να μην έχουν καταλάβει ποια είναι ακριβώς τα καθήκοντά τους και έβγαζαν το άχτι τους για την εθνική κυβέρνηση δυσφημώντας τη χώρα στα μάτια των ευρωπαϊκών θεσμών.

Είδαμε εκπροσώπους να συντάσσουν κατηγορητήρια εναντίον της χώρας και να κάνουν lobbying για υπερψήφιση από άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Είδαμε μοιρολόγια για τη «μικρή Μαρία» της νησίδας του ποταμού Εβρου και αναθέματα στην εθνική κυβέρνηση που εγκλημάτησε στα Τέμπη, στην Πύλο, αλλά και στις ελληνικές θάλασσες με θύματα μετανάστες. Που κατάργησε τη Δημοκρατία, τους θεσμούς και την ελευθερία του Τύπου ως μια νέα χούντα. Είδαμε και κάποιους που πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη γιατί παρακρατούσαν μέρος του μισθού των υπαλλήλων τους που πληρώνονται από την Ε.Ε. Ολοι αυτοί μια χαρά κατάφεραν να δυσφημήσουν τη χώρα και όλους εμάς τους συμπατριώτες τους. Αν θεωρούμε πως αυτό πρέπει να κάνουν οι Ελληνες ευρωβουλευτές και τα επόμενα χρόνια, ας τους ξαναστείλουμε στην καλοπληρωμένη θέση τους και αν όχι αυτούς, τους διαδόχους τους. Αλλωστε τα ψηφοδέλτια βρίθουν από τέτοια μπουμπούκια.

Και μπορεί τα κόμματα να ποντάρουν με τις επιλογές τους σε εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που αρέσκεται σε τέτοια πρόσωπα. Ομως, ας μην παραβλέπουν ότι έτσι υποτιμούν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας που σκέφτεται διαφορετικά και σοβαρά. Και αλίμονο αν γυρίσουν την πλάτη αυτοί οι πολλοί.