Βασ. Αναστασόπουλος

Κι αν περιμένει κανείς ότι θα είναι ένας... τυπικός τοπικός άρχοντας, που θα δίνει αδιαλείπτως το «παρών» στα δημοτικά συμβούλια και θα συζητά για τα προβλήματα των υπαλλήλων και των πολιτών, ας μην γελιέται... Ο γνωστός μάνατζερ διασημοτήτων, με τον πολυτάραχο βίο, δεν αναμένεται να ασκεί... κατά γράμμα τα καθήκοντά του.

Αυτό που θα κάνει, όμως, θα είναι να εκμεταλλευτεί την τηλεοπτική του εικόνα και την επιρροή που έχει στα ΜΜΕ, προκειμένου να προβάλει τον Μαραθώνα όσο περισσότερο μπορεί: να φέρει επενδύσεις, τουρίστες και κονδύλια στην περιοχή, να χτυπήσει πόρτες που για άλλους δεν θα άνοιγαν, ίσως, να διεκδικήσει, ενδεχομένως και να συγκρουστεί -πάντα, με μια κάμερα να «τρέχει» στο κατόπι του ή στο πλευρό του, αναδεικνύοντας τη λαμπερή εικόνα που από τα νιάτα του, ακόμα, «έχτιζε», δουλεύοντας ως μοντέλο.

Γιατί τα γράφω όλα τα παραπάνω; Επειδή, τις ημέρες αυτές, βρίσκεται σε εξέλιξη μια ατέρμονη συζήτηση για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης -και, ειδικότερα, για το πρόσωπο που θα κληθεί να αντικαταστήσει τον Γιάννη Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών.

Από αυτό εδώ το βήμα, έχω γράψει συχνά κατά του υπουργού Οικονομικών και της ανάλγητης πολιτικής που άλλοτε κλήθηκε να εφαρμόσει και άλλοτε αποφάσισε εκείνος. Κατά της φοροεπιδρομής στα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων, της αδυναμίας πάταξης της φοροδιαφυγής, των αλλεπάλληλων χαρατσιών, των αποφάσεων που γράφονταν και σβήνονταν στο πόδι... Έχω σταθεί στη συσσώρευση χρεών από τους πολίτες προς την εφορία και τις χιλιάδες αυτοκτονίες συμπολιτών μας, που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις...

Τίθεται όμως ένα θεμελιώδες ερώτημα: Πάνω σε όλα αυτά δεν βασίστηκε η οικονομική πολιτική της χώρας, η οποία, κατά τους κυβερνώντες, μας έβγαλε από το αδιέξοδο; Πάνω στο πρωτογενές πλεόνασμα, που δημιουργήθηκε κατά τη θητεία του Γιάννη Στουρνάρα στο υπουργείο Οικονομικών, δεν οικοδομήθηκε όλη η θεωρία του περίφημου «success story»; Πάνω σε αυτόν τον... κυνικό τεχνοκράτη με το αντιλαϊκό προφίλ δεν στηρίχτηκε η παραμονή της χώρας στο ευρώ;

Ο κ. Στουρνάρας δεν είναι, εν ολίγοις, ο άνθρωπος που, μολονότι άκουσε τα «εξ αμάξης», εφάρμοσε απαρέγκλιτα μία διόλου αρεστή πολιτική, με την οποία όμως έφερε εις πέρας την αποστολή, που του ανατέθηκε από τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, όταν η πρώτη του επιλογή για το ΥΠΟΙΚ, ο Βασίλης Ράπανος, επικαλείτο λόγους υγείας, για να μην καθίσει στην καρέκλα του υπουργού Οικονομικών, τον Ιούνιο του 2012;

Εάν είναι όλα τα παραπάνω, εάν πέτυχε όλα τα προαναφερθέντα ο υπουργός Οικονομικών, γιατί τον... βγάζει στη σέντρα ο κ. Σαμαράς στις ημέρες μας; Γιατί τον «δείχνει» ως αποδιοπομπαίο τράγο του ανασχηματισμού και του «χρεώνει» την ήττα από τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές; Επειδή πήρε δύσκολες αποφάσεις, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές -και, συνεπώς, τις πολιτικές συνέπειες; Και επειδή τώρα η κυβέρνηση σπεύδει να υιοθετήσει το δόγμα «λεφτά υπάρχουν» και να μοιράσει μερίσματα και επιδόματα στον κοσμάκη, υιοθετώντας ένα πιο… φιλολαϊκό προφίλ; Ο κ. Στουρνάρας είναι που... χαλάει τη μαγιά; Και ο διάδοχός του; Θα είναι, άραγε, ο... γιος του «Τσοβόλα, δώστα όλα»;

Εδώ λοιπόν «κολλάει» η περίπτωση Ψινάκη. Μιας και δεν υπάρχει καμία λογική, που να εξηγεί επαρκώς την απομάκρυνση Στουρνάρα, και με δεδομένο ότι ο διάδοχός του θα πρέπει από τη μία να εφαρμόσει σκληρά μέτρα, αλλά και, από την άλλη, να έχει «γκελ» και στην κοινωνία, υιοθετώντας ένα πιο φιλολαϊκό και επικοινωνιακό προφίλ, γιατί να μην φτάσουμε στην... απόλυτη παράνοια, αναθέτοντας το χαρτοφυλάκιο της Οικονομίας στον Ηλία Ψινάκη;

Στο κάτω-κάτω της γραφής, εάν οι παροικούντες στο Μαξίμου κρίνουν ότι το υπουργείο Οικονομικών χρειάζεται ένα ριζικό «λίφτινγκ», δεν νομίζω ότι θα βρουν άλλον πιο... ειδικό!