Βασ. Αναστασόπουλος

Ήγγικεν η ώρα, λοιπόν... Πολλά γράφτηκαν και ακόμα περισσότερα ειπώθηκαν, ωστόσο το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015, όπως είναι το πλήρες όνομά του, ψηφίζεται σήμερα, Τετάρτη, από την ελληνική Βουλή. Την Πέμπτη, δε, αναμένεται να ψηφιστεί και ο εφαρμοστικός νόμος, για να κλείσει έτσι και τυπικά αυτός ο ιδιώνυμος πρώτος κύκλος ενός «μπρα ντε φερ» μεταξύ της κυβέρνησης Παπανδρέου και των Ευρωπαίων εταίρων μας από τη μία, με την αντιπολίτευση και την κοινωνία από την άλλη -αν και οι δύο τελευταίες μπορεί να τάσσονται στην ίδια πλευρά, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι συμβαδίζουν.

Τα τελευταία ρεπορτάζ θέλουν τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εξακολουθούν να αντιδρούν στο Μεσοπρόθεσμο, να περιορίζονται σε δύο-τρεις, συνεπώς ανησυχία για την υπερψήφισή του, παρά τις «κορώνες» κυβερνητικών στελεχών, δεν φαίνεται να υπάρχει. Το οξύμωρο της υπόθεσης, άλλωστε, είναι ότι για κάθε έναν από αυτούς τους ελάχιστους κυβερνητικούς βουλευτές που ενδεχομένως δεν θα το ψηφίσουν, υπάρχουν άλλοι τόσοι από την πλευρά της -αξιωματικής, κυρίως- αντιπολίτευσης, που προτίθενται να πάνε «κόντρα» στη... γραμμή Σαμαρά -και να το ψηφίσουν. Όλα δείχνουν λοιπόν ότι, κατ' αυτόν τον τρόπο, η χώρα μας θα αποφύγει -προσωρινά, ας μην γελιόμαστε- τον κίνδυνο μιας χρεοκοπίας και μιας στάσης πληρωμών από το πρωί της Πέμπτης 30 Ιουνίου κιόλας...

Για ποια χρεοκοπία μιλάμε ωστόσο; Μόνο για την οικονομική; Εάν ναι, τότε ας πούμε ότι, με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, ο μελλοθάνατος παίρνει ένα ύστατο φιλί της ζωής. Υπάρχουν όμως και άλλα είδη χρεοκοπίας, πολύ πιο σημαντικής από την οικονομική: η πολιτική και η ηθική. Και εκεί, δυστυχώς, έχουμε χρεοκοπήσει προ πολλού...

Χρεοκοπήσαμε πολιτικά:

Όταν ανήμποροι να αντιδράσουμε ή να εκφέρουμε γνώμη, είδαμε τον πρωθυπουργό να ανακοινώνει, στις 23 Απριλίου 2010, την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης, ενώ προεκλογικά ξεστόμιζε το περίφημο, πλέον, «λεφτά υπάρχουν».

Όταν το Μνημόνιο μάς υποδείχθηκε ως μοναδική επιλογή για τη σωτηρία, μέχρι που κάποιοι... φωστήρες «ανακάλυψαν» ότι υπάρχει και άλλη λύση: το Μνημόνιο 2...

Όταν οι πολιτικοί μας αρχηγοί κλείστηκαν επί ώρες στο Προεδρικό Μέγαρο, αναζητώντας συναίνεση, και βγήκαν δίχως κάτι καινούργιο να μας πουν...

Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έμεινε άβουλο «πιόνι» στη σκακιέρα των κομματικών συμφερόντων και δεν αξιοποίησε την εξουσία του προς την αποφασιστική διευθέτηση της πολιτικής κρίσης...

Όταν ζητήσαμε εκλογές και μας απάντησαν με... υποσχέσεις για δημοψηφίσματα, αλλά... από Σεπτέμβριο πάλι, όταν οι αποφάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον μας θα έχουν ήδη ληφθεί, ερήμην μας όμως...

Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι άφησαν τα σπίτια και τη βόλεψή τους, βγήκαν στους δρόμους, έφτασαν έξω από τη Βουλή για να διαμαρτυρηθούν, αλλά η κραυγή αγωνίας τους προσέκρουσε στους τοίχους του κτιρίου και δεν έφτασε ποτέ στ' αυτιά αυτών που βρίσκονταν μέσα...

Όταν κορυφαίοι υπουργοί άλλα διαπραγματεύονταν με τους πιστωτές-«σωτήρες» μας και άλλα γνωστοποιούσαν σε μας...

Όταν ο πρωθυπουργός δήλωνε έτοιμος να παραιτηθεί και έπειτα από λίγες ώρες ανακοίνωνε ανασχηματισμό, συμμαχώντας με τον ισχυρότερο εσωκομματικό αντίπαλό του...

Όταν τα διαγγέλματα γίνονταν με τη μορφή «μηνύματος» στους πολιτικούς αντιπάλους και όχι με αυτήν μιας υπεύθυνης ηγεσίας που απευθύνεται σε ένα δοκιμαζόμενο λαό...

Όταν οι βουλευτές που ψηφίσαμε για εκπροσώπους μας στη Βουλή, άρχισαν να μας... δουλεύουν «ψιλό γαζί», δηλώνοντας το πρωί ότι θα καταψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο και το βράδυ ότι αυτό αποτελεί μονόδρομο για τη σωτηρία της χώρας...

Πολύ περισσότερο, όταν φτάσαμε να ακούμε από επίσημα χείλη την επίκληση του διλήμματος «ή τανκς ή Μεσοπρόθεσμο», ως τακτική εκφοβισμού όχι του λαού, αλλά των ίδιων των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος...

Χρεοκοπήσαμε όμως και ηθικά:

Όταν οι «γνωστοί - άγνωστοι» προβοκάτορες κατάφερναν να «αμαυρώσουν» τον ειρηνικό αγώνα των Αγανακτισμένων πολιτών...

Όταν μερίδα συμπολιτών μας πέρναγε στο άλλο άκρο, και έφτασε να προπηλακίζει πολιτικούς στη μέση του δρόμου, σαν να μην έφτανε η ηθική διαπόμπευσή τους...

Όταν μας δόθηκε κάθε πρόσφορο βήμα για έναν πολιτισμένο -και πολιτικό- διάλογο και εμείς τον εξαντλήσαμε σε μια «αέναη» διελκυστίνδα για το ποια κοινωνική τάξη ή ομάδα έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθυνών στην κατάντια της χώρας...

Για όλα αυτά και πολλά περισσότερα, που μεσολάβησαν από το Μνημόνιο μέχρι το Μεσοπρόθεσμο και θα ακολουθήσουν μέχρι την επόμενη, την 6η δόση του δανείου -για την οποία όλοι γνωρίζουν, αλλά κανένας δεν λέει ανοιχτά τι μας περιμένει- έχουμε ήδη χρεοκοπήσει! Και δεν αρκεί ένα Μεσοπρόθεσμο για να μας σώσει...