Αντώνης Ν. Βγόντζας

Το ότι δεν φταίνε τα θύματα είναι, περίπου, βέβαιο. Τα περισσότερα δεν ήταν καν κάτοικοι της περιοχής. Να φταίνε, άραγε, τα μικρά παιδιά και το βρέφος που άφησε την τελευταία ανάσα του και το τρυφερό κορμάκι του στο έλεος της αδηφάγας πύρινης λαίλαπας;

Η επίκληση των ακραίων καιρικών φαινομένων δεν συνιστά σοβαρή βάση υπεράσπισής τους. Είναι τόσο συχνά και δεν είχαμε υποστεί ποτέ τέτοιου μεγέθους εκατόμβη νεκρών. Υπάρχει, άλλωστε, η Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας. Γι’ αυτό έχει συσταθεί. Ακόμα και για πυρηνικό πόλεμο!

Δεν μπορούν να ενοχοποιήσουν την αυθαίρετη δόμηση, ούτε να εναποθέσουν όλο το υπερασπιστικό οπλοστάσιό τους σ’ αυτήν. Ολη η Ελλάδα έχει χτιστεί άναρχα.

Δηλαδή οι Ελληνες δεν προστατεύονται θεσμικά; Ή θα ξεκινήσουμε κατεδαφίζοντας μέχρι και την Πλάκα και όλες τις παραλίες ανά τη χώρα; Και αυτές έχουν αναπτυχθεί πολεοδομικά άναρχα; Και το σπουδαιότερο: οι ίδιοι έκαψαν αυτό το επιχείρημά τους με τα ίδια τους τα χέρια! Δεν έδωσαν, γραπτά, εντολές ο Νίκος Βούτσης και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ως υπουργοί, για την αναστολή κατεδάφισης ακινήτων που είχαν δοθεί από τους προηγούμενους υπουργούς; Εντολές και με τον βαρύ εξοπλισμό της δικαστικής απόφασης;

Οι εμπρηστές! Αλήθεια, μήπως βρίσκονται πίσω από κάθε φωτιά; Ακόμα και από εκείνη στην Κινέτα αλλά και στο Μάτι; Ουδεμία σοβαρή απόδειξη έχει προσκομιστεί. Ο, δήθεν, ταυτόχρονος εμπρησμός σε τέσσερα σημεία του ανατριχιαστικού μετώπου της φωτιάς δεν αποδείχτηκε τελικά. Αλλωστε, κάποιος τρελός θα βρεθεί να πάρει πάνω του ένα αρχικό περιστατικό εμπρησμού. Και το σπουδαιότερο; Δεν κατηγορεί κανείς την κυβέρνηση για εμπρησμούς. Την κατηγορεί για δύο πράγματα: για την ανικανότητά της και την επιπολαιότητά της να διαχειριστεί ένα κρίσιμο γεγονός όπως ο εμπρησμός και για την ανήθικη και χυδαία προσπάθειά της να μετακυλήσει τις δικές της ευθύνες στα θύματα και σε τρίτους. Πώς θα μπορούσαν να σωθούν, άραγε, οι κυβερνητικοί και να γαντζωθούν από τις καρέκλες τους; Εξάλλου αυτό τους ένοιαζε από την πρώτη στιγμή.

Μήπως η «ασύμμετρη» απειλή των Ρώσων; Μια που έχουν ισχυριστεί δύο διαφορετικά πράγματα: από τη μια, ότι θέλουν να υπονομεύσουν το κράτος των Σκοπίων, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί, δωροδοκώντας Βορειοελλαδίτες αρχιερείς, μοναχούς και άλλους «αόρατους». Από την άλλη, ότι οι ίδιοι οι Ρώσοι (έτσι ισχυρίζεται τουλάχιστον η κυβέρνηση) θέλουν να υπονομεύσουν την Ελλάδα μετατρέποντάς την σε αποκαΐδια. Απ’ ό,τι είδαμε στον τηλεοπτικό φακό, κάλεσαν στις συσκέψεις, από την πρώτη στιγμή, τον Γιάννη Ρουμπάτη για να υποστηρίξει τα επικοινωνιακά παιχνίδια με τους Ρώσους, τους Τούρκους και άλλους «κακούς» ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο Γιάννης Ρουμπάτης δεν θα βάλει την υπογραφή του σε κείμενα που θα τον εκθέσουν, όσο ζει και όσο υπάρχει η μνήμη του. Την καίρια απάντηση(!!!) για τα αίτια και τις καταστροφές των πυρκαγιών την έδωσε ένας άλλος κυβερνητικός παράγοντας. Αυτός που φροντίζει για να ξεδιψούν ή να δροσίζονται οι Αθηναίοι. Ο αντιπρόεδρος της ΕΥΔΑΠ και στέλεχος των ΑΝ.ΕΛ., Γιώργος Μαϊστράλης, εκ Χίου ορμώμενος: «Οι φωτιές ίσως μπήκαν από ενεργειακά όπλα». Μας ψεκάζουν, δηλαδή! Μια αρρωστημένη θεωρία και σενάριο συνωμοσίας, ιδιαιτέρως προσφιλές στον κόσμο των Ανεξάρτητων Ελλήνων, το οποίο ασπάζεται και ο αρχηγός τους! Αν το υπερασπιστικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης περιοριστεί τελικά στα παραπάνω, τότε η οργανωμένη θεσμικά, δημοκρατική ελληνική Πολιτεία οφείλει να ψάξει και να ανασκάψει πίσω από τα ανόητα και χυδαία λόγια των κυβερνητικών. Και να φτάσει στην αλήθεια. Μέσα από υπεύθυνες και συνταγματικά προβλεπόμενες διαδικασίες.

Η Ελληνική Δικαιοσύνη πρέπει να κινηθεί με τους δικούς της ρυθμούς και ανθρώπους. Και όχι με υπουργικές παραγγελίες. Φανερές ή κάτω από το τραπέζι. Είμαστε πάρα πολλοί οι πολίτες που ανησυχούμε για όλα όσα συμβαίνουν τελευταία στη Δικαιοσύνη. Από επίσημα χείλη διατυπώθηκαν κατηγορίες για πράκτορες και κατασκοπεία και δεν κινήθηκε ούτε ένας εισαγγελέας. Τουλάχιστον, με την πρόσκληση να καταθέσουν σοβαροί και υπεύθυνοι παράγοντες. Με τη σύνταξη έντιμων και ακέραιων, ηθικά και λογικά, πορισμάτων, που δεν θα έχουν ως στόχο την απενοχοποίηση κυβερνητικών παραγόντων. Το έγκλημα του πνιγμού δεκάδων συνανθρώπων μας στη Μάνδρα, τον Νοέμβριο του 2017, δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο. Ούτε να χαθεί μέσα σε μια απέραντη σιωπή γραφειοκρατικής διαχείρισής του. Το έγκλημα των 100 ψυχών που έλιωσαν στις μεγάλες πυρκαγιές στο Μάτι και δεν έφταιξαν σε τίποτα δεν πρέπει να σταματήσει μπροστά στην ανίερη θρασύτητα των κυβερνητικών στελεχών. Ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού. Βεβαίως η τακτική Δικαιοσύνη δεν έχει αρμοδιότητα σε αυτόν και στους άμεσους συνεργάτες του. Δεν θα σταλεί, όμως, υποκριτικό ερώτημα τόσο νωρίς για να στρεβλώσει στις ιδιαίτερες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Οι αρμόδιοι δικαστές και εισαγγελείς πρέπει να ψάξουν όλους τους άλλους. Την ηγεσία της Πυροσβεστικής για την εθελοδουλεία της να προσφέρει έργο συγκάλυψης των υπουργικών ευθυνών. Την ηγεσία του Λιμενικού που άφησε αθώα πλάσματα να πνιγούν στα νερά γιατί, δήθεν, δεν είχε πάρει ακόμα εντολές άνωθεν.

Η κορυφαία, όμως, ευθύνη ανήκει στη Βουλή των Ελλήνων. Να συγκληθεί η Ολομέλεια! Εστω κατακαλόκαιρο. Εκεί πρέπει να λεχθούν όλα. Εκεί πρέπει να τα δούμε όλα. Εκεί πρέπει να εκτιμήσουμε μέχρι πού φτάνει η εσωτερική συναισθηματική απόσταση δεκάδων έντιμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ταυτίζονται με τον Αλέξη και τηρούν, προσωρινά, μια στάση κοινοβουλευτικής ανακωχής. Εκεί θα πρέπει να απλωθεί όλη η τραγωδία. Και να αναδειχθούν οι κορυφαίες πολιτικές και όχι μόνο ευθύνες του Τσίπρα και της διαρκώς συρρικνούμενης κυβερνητικής ομάδας του. Από τον ίδιο δεν περιμένουμε αλήθειες. Αν τολμήσει να εκστομίσει όσα σκέφτηκε το αρρωστημένο και πολύ μικρό, για τις εθνικές μας ανάγκες, επιτελείο του, να ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει τον εσωτερικό και διεθνή καγχασμό. Για όλους τους άλλους η ευκαιρία ταπείνωσής του είναι μοναδική. Δεν έχουν να φοβηθούν τις ποσοστώσεις και τα χρονικά όρια του Κανονισμού της Βουλής. Είναι αρκετά, σε κάθε περίπτωση, για την ανάπτυξη ενός διαφωτιστικού κοινοβουλευτικού λόγου. Και να ακουστεί πεντακάθαρα: Φύγετε! Λίγο προτού οι άλλες σας ευθύνες, εκτός από τις πολιτικές, υποστηριχθούν και από τη λαϊκή κατακραυγή «φωνή λαού, οργή Θεού».

* Δικηγόρος