Άννα Κορσάνου

Ασφαλώς τα οικονομικά ζητήματα, ιδίως αν υπάρχει πλήθος και μεγάλο ύψος οφειλών, είναι ζητήματα εξαιρετικά προσωπικά που δεν κοινοποιεί εύκολα ένας οφειλέτης στον περίγυρό του, ακόμα και σε στενούς του ανθρώπους και έτσι μπορεί να υπάρχει ένα έλλειμμα ενημέρωσης, ή να χρειάζεται μια περαιτέρω ενημέρωση για τη διαδικασία αυτή και τα θετικά και αρνητικά της πρόσημα και σημεία.

Τι είναι η πτώχευση με απλά λόγια. Δεν πρόκειται για μια ρύθμιση χρεών. Πρόκειται για ολική διαγραφή χρεών, καθολική δηλαδή για όλες τις οφειλές σε ιδιώτες και δημόσιο και εφ όρου ζωής. Η απαλλαγή από τα χρέη επέρχεται μετά από ένα έτος, δηλαδή σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα, αν υπάρχει ρευστοποίηση περιουσίας και αν δεν υπάρχει περιουσία, σε διάστημα τριών ετών.

Η διαδικασία έως την έκδοση απόφασης ή την ανάρτηση στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας είναι επίσης σύντομη εφ όσον ασχοληθεί άμεσα και υπεύθυνα ένας δικηγόρος με αυτήν. Προσοχή στην πτώχευση επέρχεται ρευστοποίηση περιουσίας, αυτό πλέον έχει γίνει κατανοητό, προκειμένου να επέλθει η απαλλαγή από τα χρέη.

Η τυπική διαδικασία έχει να κάνει με τη σύνταξη δικογράφου από το δικηγόρο του οφειλέτη, την είσοδο στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας, τη συμπλήρωση της αίτησης, την επισύναψη των απαιτούμενων δικαιολογητικών, την αποστολή στο αρμόδιο Ειρηνοδικείο, την κατάθεση ηλεκτρονικά, την έκδοση σχετικών βεβαιώσεων, την παρακολούθηση ενδεχόμενης υποβολής παρέμβασης πιστωτών, την έκδοση απόφασης, την ανάρτηση στο ΗΜΦ, την παρακολούθηση της ενδεχόμενης δικαστικής αντίδρασης των πιστωτών (για παράδειγμα με προσφυγές κατά της απαλλαγής) και μετά επέρχεται η απαλλαγή από τα χρέη. Μπορεί να ακούγονται απλά όλα τα παραπάνω δεν είναι όμως, καθώς πρόκειται για σοβαρές υποθέσεις από τις οποίες εξαρτάται η οικονομική ζωή του οφειλέτη και απαιτείται μεγάλη προσοχή σε όλες τις διαδικασίες.

Το ζήτημα που θα εξετάσουμε τώρα είναι ποιους οφειλέτες συμφέρει αυτός ο νόμος και ποιους όχι. Υπάρχουν οφειλέτες που βλέπουν αυτό το νόμο ως μια δεύτερη ευκαιρία οικονομικής ζωής και άλλοι που δεν θέλουν ούτε να ακούσουν τις εξελίξεις αυτές.

Για να δούμε το ψυχολογικό και οικονομικό προφίλ της κάθε περίπτωσης. Οι οφειλέτες που έχουν συμφέρον να αξιοποιήσουν αυτό το νόμο είναι οφειλέτες νεότερης σχετικά ηλικίας, δηλαδή πρόσωπα που έχουν μπροστά τους ακόμα αρκετά χρόνια οικονομικής και εργασιακής ζωής, που έχουν μπροστά τους πολλά χρόνια παραγωγικής ζωής. Δηλαδή άτομα που έχουν χρόνο για να δουλέψουν, να δραστηριοποιηθούν οικονομικά και να ξαναδημιουργήσουν χρήματα και περιουσία.

Νέοι άνθρωποι που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι τα χρέη, αλλά τα βρήκαν ως κληρονομιά από τους γονείς τους, χωρίς να τα γνωρίζουν ακριβώς. Επιχειρηματίες που είχαν μια παρελθούσα επαγγελματική δραστηριότητα που κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης δεν πήγε καλά και έτσι δημιουργήθηκαν υπέρογκα χρέη. Οφειλέτες με χρέη και χωρίς περιουσία. Οφειλέτες με πολύ υψηλά χρέη και πολύ χαμηλής αξίας ακίνητης περιουσίας, που είναι ήδη χαμένη ουσιαστικά, λόγω των χρεών μέσω της αναγκαστικής εκτέλεσης που αργά ή γρήγορα θα εκκινήσουν οι πιστωτές. Οφειλέτες που επιθυμούν να εμφανίσουν επίσημα και νόμιμα μια επιχειρηματική δραστηριότητα και χρειάζονται φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και λογαριασμούς όχι δεσμευμένους για να μπορούν να δουλέψουν ως επαγγελματίες.

Αυτή η μερίδα των οφειλετών δείχνει πολύ αυξημένο ενδιαφέρον για τη διαδικασία πτώχευσης, αφού τους συμφέρει πάρα πολύ και τους δίνει τη δυνατότητα για ένα νέο οικονομικό ξεκίνημα χωρίς επιβάρυνση από παλιότερα χρέη.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η μερίδα των οφειλετών που έχουν διαφορετικό προφίλ και διαφορετικά δεδομένα. Οφειλέτες μεγαλύτερης ηλικίας που δεν βρίσκονται σε εργασιακή παραγωγική ηλικία. Οφειλέτες που δεν έχουν μεγάλο ύψος οφειλών. Οφειλέτες που δεν έχουν οφειλές υπέρογκες στο δημόσιο, αλλά για παράδειγμα χαμηλές οφειλές από τραπεζικό δανεισμό. Οφειλέτες που έχουν αρκετά ακίνητα, που δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να χάσουν για οικονομικούς, ή συναισθηματικούς, ή προσωπικούς λόγους.

Η μερίδα αυτή προτιμά να προχωρήσει σε μια διμερή διαπραγμάτευση ρύθμισης του τραπεζικού δανείου, ή σε πώληση ενός από τα ακίνητα που μπορεί να έχει, προκειμένου να εξοφλήσει τις οφειλές νιώθοντας ότι έτσι έχει τον έλεγχο της πώλησης και του τιμήματος. Οφειλέτες μεγαλύτερης ηλικίας, που έχουν πονέσει για να δημιουργήσουν ένα σπίτι, δεν μπορούν να δεχτούν, ή να αποφασίσουν την απώλεια της ακίνητης περιουσίας τους.

Βλέπουμε περιπτώσεις που βρίσκονται ένα βήμα πριν τον πλειστηριασμό και όμως επιλέγουν (και είναι σεβαστό αυτό) να ελπίζουν ότι μπορεί κάτι να γίνει, ίσως μια ρύθμιση, ή μια συμφωνία με την Τράπεζα, (που στις περιπτώσεις αυτές ζητά μεγάλα ποσά ως προκαταβολή) και τελικά θα σωθεί το σπίτι τους, αλλά αυτό άλλες φορές γίνεται κι άλλες φορές δεν γίνεται.

Υπάρχει η περίπτωση των ευάλωτων δανειοληπτών, δηλαδή οφειλετών με πολύ χαμηλό εισόδημα, όπου για αυτούς προστατεύεται η κύρια μόνο κατοικία. Για παράδειγμα ο άγαμος για να θεωρηθεί ευάλωτος πρέπει να έχει ετήσιο εισόδημα έως 7.000 ευρώ και αξία ακίνητης περιουσίας έως 120.000 ευρώ.

Τα ποσά αυξάνονται ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας. Εν τούτοις τα εισοδηματικά κριτήρια είναι σχετικά χαμηλά, με αποτέλεσμα να μην «αγκαλιάζουν» την πλειοψηφία των οφειλετών, αλλά να υποστηρίζουν μια πιο περιορισμένη μερίδα.

Στο δικηγορικό γραφείο βλέπουμε όλες τις ομάδες οφειλετών που ταλαιπωρούνται από τα χρέη και πασχίζουν να τα βγάλουν από πάνω τους, ή να τα ρυθμίσουν έστω. Οι υποθέσεις αυτές δεν έχουν μόνο καθαρά οικονομικό χαρακτήρα, αλλά παίζει ρόλο και η ματιά του κάθε δανειολήπτη, ο τρόπος που μεταφράζει τις καταστάσεις και σε λογικό , αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση ο κάθε οφειλέτης καλό είναι να δει ποια από τις διεξόδους που δίνει ο νόμος τον συμφέρει και να τον ακολουθήσει.



ΑΝΝΑ ΚΟΡΣΑΝΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΡΙΑ