Αμαλία Νεγρεπόντη

Ως μεγάλη επιτυχία παραστάθηκε η επίσκεψη που επιτέλους αξιώθηκε να κάνει ο Αντώνης Σαμαράς στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά επέκρινε ό,τι έκανε ο Ελληνας πρωθυπουργός, λέγοντας ότι παρίστανε την κατάσταση στην Ελλάδα ως περίπου ρόδινη και δεν απέσπασε τίποτε ουσιαστικό από τον Ομπάμα. Και οι δύο εκδοχές έχουν στοιχεία αλήθειας, η πραγματικότητα όμως είναι μια άλλη, τρίτη «χώρα». Είναι καταρχάς αλήθεια πως έφτυσε αίμα ο Ελληνας πρωθυπουργός για να τον δεχτεί ο Αμερικανός πρόεδρος. Η Αμερική έχει εισέλθει πλέον σε μια περίοδο απόλυτης εσωστρέφειας -απόδειξη ότι στην τηλεόραση, αλλά και στο Ιντερνετ, τα δύο πιο διαδεδομένα μέσα ενημέρωσης, «διεθνή» δεν υπάρχουν, ούτε καν οι επικείμενες γερμανικές εκλογές έχουν μνημονευτεί- και απεμπλοκής από όλο τον κόσμο - στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά. Το μόνο που την απασχολεί είναι η εσωτερική της ανάπτυξη -ουσιαστική και οικονομική- και το να μαζέψει «σοβαρό» χρήμα από μεγάλους παίκτες, όπως η Κίνα. Η δε ρευστή κατάσταση που επικρατεί στον μουσουλμανικό κόσμο (Βόρεια Αφρική, Συρία, Τουρκία), καθώς και ο φόβος νέου τρομοκρατικού χτυπήματος σε βάρος της επιτείνουν αυτή τη νέα «παθητικότητά» της ως προς την ανάληψη πρωτοβουλιών και ηγετικού ρόλου στη χάραξη μιας νέας εποχής για όλο τον δυτικό κόσμο. Υπ’ αυτή την έννοια και μόνο είναι επιτυχία που ο Αντώνης Σαμαράς, με προσωπικό του κόπο και με «όπλο» τη σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητα που δείχνει ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κατάφερε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση κορυφής με τον Αμερικανό πρόεδρο. Ο συμβολισμός μιας τέτοιας επίσκεψης παράγει ουσιαστικά αποτελέσματα όχι απλώς στο εσωτερικό της Ελλάδας (μικρή σημασία έχει αυτό), αλλά και στον «αέρα» με τον οποίο η αμερικανική πολιτική θα αντιμετωπίζει την ελληνική κυβέρνηση - δηλαδή την Ελλάδα, γιατί καλό θα είναι επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε πως τουλάχιστον για τους ξένους η χώρα ταυτίζεται με την κυβέρνησή της, επομένως όποιος στην κρίσιμη αυτή περίοδο προσπαθεί να υποσκάψει την κυβέρνηση στους ξένους βλάπτει ανεπίτρεπτα την Ελλάδα...

Τώρα, εάν βγήκε τίποτε χειροπιαστό από την επίσκεψη Σαμαρά στην Αμερική, άποψή μου είναι πως όχι. Ο Ομπάμα επανέλαβε τα γνωστά ευχολόγια και παρότρυνε τη Γερμανία να χαλαρώσει τη λιτότητα στην Ευρώπη, πράγμα που έχει κάνει πλειστάκις τα τελευταία χρόνια, και πολύ πιο έντονα μάλιστα στο παρελθόν. Ο δε ΥΠΕΞ Τζον Κέρι, με τον οποίο η συνάντηση που είχε η ελληνική αντιπροσωπία παραστάθηκε ως «τέλεια», καλός και χρυσός είναι και κοσμοπολίτης, φιλέλληνας κ.λπ. διατείνεται, αλλά είναι... ωσεί απών στη διακυβέρνηση Ομπάμα - εξάλλου είναι εκείνος που στις αρχές του καλοκαιριού πίεσε ασφυκτικά τους Ισραηλινούς να τα βρουν με την Τουρκία... ζητώντας της συγγνώμη. Ευτυχώς το Ισραήλ και έχει καταλάβει τη διάθεση της Αμερικής να κλείσει πληγές και προβλήματα άρον άρον, χωρίς πολλή περίσκεψη, και είναι αρκετό ισχυρό να ακολουθήσει τις δικές του συμβουλές, και ο άξονας Τουρκία - Ισραήλ δεν ξαναχτίστηκε. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πως εάν αυτό είχε συμβεί η Ελλάδα και η Κύπρος θα είχαν χάσει μη αναστρέψιμα τον μοναδικό σύμμαχο και φίλο στην ευρύτερη περιοχή. Και σε μια εποχή μάλιστα όπου οι φίλοι είναι ζωτική ανάγκη μας... Οσο για το περίφημο διογκωμένο δείπνο μεγάλων προσδοκιών με τους... «μεγαλύτερους Αμερικανούς επενδυτές», αυτό δεν συνέβη πραγματικά, απλούστατα επειδή δεν συγκαταλέγονταν ανάμεσα σε αυτούς με τους οποίους συναντήθηκε ο Αντώνης Σαμαράς. Οι γνωστότεροι ήταν ο πιτσιρικάς σύζυγος της Τσέλσι Κλίντον, του οποίου ο μπαμπάς τού έχει δώσει ένα fund να παίζει, και ο (Ελληνοαμερικανός) Τζέιμς Τσάνος, πράγματι μεγαλοπαράγοντας, αλλά ειδικευμένος αποκλειστικά στο σορτάρισμα και όχι στις παραγωγικές επενδύσεις. Για τους μη μυημένους στα οικονομικά, όταν σορτάρεις σε κάποιον/κάτι, βάζεις ένα στοίχημα -ούτε καν αληθινά χρήματα- ότι αυτό θα αποτύχει, θα καταστραφεί. Εάν πέσεις μέσα, Τζάκποτ. Εάν όχι, υφίστασαι ζημιά. Οπως είναι φυσικό, οι ισχυροί κάνουν ό,τι μπορούν συνήθως προκειμένου η πραγματικότητα να αποβεί σύμφωνα με τα στοιχήματά τους. Και ο νοών νοείτω. Με ποιους θα έπρεπε να είχε συναντηθεί ο Ελληνας πρωθυπουργός; Με δεκάδες άλλους, όπως τον Τζεφ Μπέζος της Amazon, τους Μπριν-Πέιτζ της Google, τον Ζάκερμπεργκ του Facebook, τους επικεφαλής των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών (Goldman Sachs, J.P. Morgan) και equity funds, καθώς και «δομικούς» επενδυτές όπως ο Γουόρεν Μπάφετ, ο οποίος ποντάρει μακροπρόθεσμα και με πνοή που βασίζεται πλέον περισσότερο σε ιδεώδη και προσωπικές του συμπάθειες παρά σε λογικά οικονομικά δεδομένα. Και φυσικά, με τους πρωτεργάτες της μεγάλης «ειρηνικής επανάστασης» που αυτά τα χρόνια συντελείται στην Αμερική στον τομέα του Genetech και στην εφαρμογή του στη βιομηχανία. Είναι σφάλμα των συμβούλων του πρωθυπουργού -και κυρίως του κ. Νότη Μηταράκη- που ακολουθήθηκε η στενή λογική «των αριθμών», η οποία βασίστηκε στην αντίληψη «προσπαθούμε να τους πείσουμε να επενδύσουν στην Ελλάδα» αποτεινόμενοι στα ελληνικά προγονικά τους αισθήματα. Σιγά μην επενδύσει η Ομογένεια στην Ελλάδα! Εδώ τη στιγμή που παιζόταν η επιβίωση της χώρας, πέρυσι το καλοκαίρι, αποχώρησε από την Ελλάδα μία 100% ελληνική γαλακτομική εταιρεία διοικούμενη από Ελληνες... Ελλάδας, και η οποία είναι γνωστότερη και πιο δημοφιλής εδώ στην Αμερική από την Coca-Cola! Τι να λέμε τώρα; Οποιος έχει φιλελληνικά αισθήματα έχει ήδη φανεί - κι εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω και πολλούς.

Και εδώ έγκειται το αληθινό πρόβλημα του Αντώνη Σαμαρά: ακόμα και αν οι σύμβουλοί του είχαν κανονίσει τις σούπερ ουάου συναντήσεις και είχε πετύχει να προσελκύσει το ενδιαφέρον αληθινά μεγάλων παικτών εμπνέοντάς τους, όταν θα έφταναν στα πρακτικά  ζητήματα τι θα μπορούσε να τους εγγυηθεί; Συνθήκες ασφάλειας και στοιχειώδους λογικής και νομιμότητας; Πώς να εξηγήσει στον Μπέζος που πρόσφατα αγόρασε τη «Washington Post», την κατάντια με την ΕΡΤ-ΝΕΡΙΤ - τρεις λαλούν, επτά χορεύουν και ο υπόλοιπος κόσμος καγχάζει άναυδος πώς είναι δυνατόν να υπάρχει χώρα όπου αληθινά συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Τι να πει στον Μπάφετ (από τους δημιουργούς της Microsoft); «Γεια σας, είμαι ο πρωθυπουργός εκείνης της χώρας που κάθε τόσο αναρχικά “στοιχεία” της, τα οποία καλύπτονται συχνά πυκνά ιδεολογικά από Συνιστώσες της μείζονος αντιπολίτευσης, τοποθετούν εκρηκτικούς μηχανισμούς στο ελληνικό παράρτημα της Microsoft»; Ή να πει στους μεγαλοτραπεζίτες: «Στην Ελλάδα οι δικαστές χαρίζουν έως και 100 εκατ. σε τραπεζικά δάνεια ιδιωτών που... δεν τα βγάζουν πέρα»; Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σαμαράς, και στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, και κάθε μέρα που είναι πρωθυπουργός, κάνει τα αδύνατα δυνατά να πετύχουμε. Αλλά αυτό δεν θα γίνει ποτέ όσο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν τα ψέματα και τις φαντασιώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.