Αμαλία Νεγρεπόντη

Τι εστί Γουίνερ; Οι Αμερικανοί τον έμαθαν ως εκείνο τον Δημοκρατικό βουλευτή του Κογκρέσου που παντρεύτηκε το δεξί χέρι της Χίλαρι Κλίντον σε κάθε βήμα της πολιτικής της διαδρομής -από τη Γερουσία έως και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τώρα ως επικεφαλής της φημολογούμενης νέας προεδρικής εκστρατείας της Κλίντον για το 2016-, τη Χούμα Αμπεντίν, την οποία η οικογένεια Κλίντον θεωρεί «θετή κόρη».

Ολος ο υπόλοιπος κόσμος έμαθε τον Γουίνερ πριν από δύο χρόνια ως «τον λιγούρη πολιτικό» που έστελνε σε διάφορες κυρίες που του έκαναν follow στο Twitter φωτογραφίες του... ανδρικού του οργάνου, αλλά ένα βράδυ πάτησε λάθος κουμπί και απέστειλε τις φωτογραφίες σε όλους τους followers του - δηλαδή στα ΜΜΕ και σε ένα ικανό κομμάτι των ψηφοφόρων της Νέας Υόρκης. Αρχικά ο Γουίνερ είπε ότι κάποιος χάκεψε τον λογαριασμό του, έπειτα κατηγόρησε τα social media τύπου Twitter και κατόπιν τα παραδοσιακά μίντια για συνωμοσία σε βάρος του. Οταν τα ψέματά του αποκαλύφθηκαν, εκείνος πάλι αρνούνταν να παραιτηθεί από τη θέση του. Αλλά ο σάλος που προκάλεσε το σκάνδαλο και τα ψεύδη του που όλο διόγκωναν τον εξανάγκασαν σε παραίτηση. Μια μικρή λεπτομέρεια: την εποχή που συνέβαιναν όλα αυτά, η γυναίκα του Γουίνερ, η Χούμα, διένυε τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης της.

Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, οι γυναίκες Κλίντον -ως τέτοια θεωρείται η 37χρονη Χούμα- συγχωρούν πολύ και προχωρούν δημιουργικά μπροστά, αντιμετωπίζοντας επιχειρησιακά τον γάμο τους, «πολιτικά». Χάρη στην ενθάρρυνση και στήριξη της Χούμα και υπό την αιγίδα της πολιτικής ευλογίας της Χίλαρι και του Μπιλ Κλίντον, των δύο ισχυρότερων πολιτικά και κοινωνικά (και οικονομικά!) κεφαλαίων της Αμερικής, ο Γουίνερ αναστήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εντός τριών ημερών από εκείνο το εξώφυλλο με τη γυναίκα και το μωρό τους και ύστερα από καταιγιστική ωραιοποιητική προπαγάνδα από όλα τα προοδευτικά μέσα ενημέρωσης (είναι και τα πιο ισχυρά στη Νέα Υόρκη), ο Γουίνερ είχε εκτοξευτεί στην πρώτη θέση δημοτικότητας, εκτοπίζοντας τη μέχρι τότε «σιγουράτζα», Κριστίν Κουίν, μια ομολογουμένως τρομακτική κυρία της οποίας οι απόψεις για διάφορα θέματα κινούνται ανάμεσα στον κομμουνισμό, στον φασισμό και τον λαϊκισμό.

Σχεδόν ενάμιση μήνα αργότερα, ένας ακόμα παλαιός πολιτικός γνώριμος εμφανίστηκε ζητώντας συγχώρεση... και εκλογή. Πρόκειται για τον Ελιοτ Σπίτζερ, γιο κροίσου του ιδιωτικού τομέα. Αντί να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα του, ο Σπίτζερ εξελίχθηκε σε «Μπάτμαν» των μεγάλων «κακών παιδιών» της Γουόλ Στριτ, ποινικοποιώντας και κυνηγώντας τις... ανορθόδοξες ή/και παράνομες πρακτικές της έως τότε αχαλίνωτης Γουόλ Στριτ. Εγινε γενικός εισαγγελέας της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και έπειτα, με τη δυναμική του έργου του, εξελέγη κυβερνήτης - θέση από την οποία πριν από πέντε χρόνια παραιτήθηκε (παρότι κάλλιστα θα μπορούσε να είχε παραμείνει) επειδή αποκαλύφθηκε πως πήγαινε με πόρνες πολυτελείας.

Ο Σπίτζερ λοιπόν αιφνιδιαστικά, λίγα εικοσιτετράωρα προτού κλείσει η προθεσμία για την υποβολή των υποψηφιοτήτων, ανακοίνωσε τη δική του όχι για τη λαμπερή δημαρχία της κορυφαίας πόλης του κόσμου, η οποία αποτελεί εφαλτήριο για πολιτική εκτόξευση -σε βαθμό ακόμα και προεδρικής υποψηφιότητας στις επόμενες εκλογές-, αλλά για την άχαρη θέση του ελεγκτή του προϋπολογισμού της πόλης. Δήλωσε επίσης ότι δεν θα πάρει την κρατική επιδότηση που δικαιούται και θα χρηματοδοτήσει μόνος του την προεκλογική του εκστρατεία.
Την επόμενη μέρα όλα τα Μέσα -από τα κανάλια έως τους προοδευτικούς και… αριστερούς «New York Times»- τον ξέσκιζαν αφενός για το ότι τόλμησε να ζητήσει συγχώρεση και επανεκλογή, αφετέρου για τη δήλωση της αυτοχρηματοδότησής του.

Η υποκρισία αυτής της αντιμετώπισης των «δύο μέτρων και δύο σταθμών» απέναντι στους Γουίνερ και Σπίτζερ μοιάζει ανεξήγητη, αν δεν λάβει κανείς υπόψη του πως από μακριά η Νέα Υόρκη μοιάζει με το πιο ελεύθερο και προοδευτικό μέρος του κόσμου. Ζώντας την όμως κανείς ανακαλύπτει έναν σωρό κανόνες και νόμους (όπως η απαγόρευση και ποινικοποίηση της πορνείας και για τις εκδιδόμενες γυναίκες και για τους πελάτες) που στερούνται ουσίας και πρακτικής εφαρμογής, που πραγματικά είναι «σαν να μην υπάρχουν» - αρκεί να μην πιαστείς ή, στην περίπτωση του Σπίτζερ, να μη διαθέτεις μια τέτοια θέση ή/και προβολή που να συμφέρει κάποιους να πιαστείς.

Μοιάζει ειρωνικό ότι αντίστοιχοι κανόνες δεν υπάρχουν για τον έλεγχο και την τιμωρία -ή έστω την απομάκρυνση- των golden boys, επικεφαλής των μεγάλων χρηματοπιστωτικών οίκων και επιχειρήσεων που ευθύνονται για την κατάρρευση της Lehman Brothers και το κραχ που ακολούθησε και οι οποίοι στηρίχτηκαν από το κρατικό χρήμα μετά.

Δοθέντος επίσης του γεγονότος ότι σε όλα αυτά δεν έπαιξε ούτε παίζει τον παραμικρό ρόλο πως ο Γουίνερ είναι εβραίος, η Χούμα μουσουλμάνα, ο Ελιοτ Σπίτζερ εβραίος, η γυναίκα του, Σίλντα, χριστιανή βαπτίστρια και η Κριστίν Κουίν μαχητική -και παντρεμένη- λεσβία, οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα πως η χειρότερη και βαρύτερη παρανομία/ανομία που μπορεί να διαπράξει κανείς είναι... η αμαρτία. Δηλαδή το (εξώγαμο) σεξ. Ιδίως όταν είσαι πλούσιος, ισχυρός και «κάποιος».

Ψέματα. Ολα συγχωρούνται, ξεχνιούνται και ξεπερνιούνται στην Αμερική: η πορνεία, η απιστία, το ψέμα, η παρανομία - είτε είσαι πλούσιος είτε όχι, είτε είσαι πολιτικός ή οικονομικός παράγων. Αρκεί να είσαι με τη Γουόλ Στριτ. Εάν δεν είσαι, όπως συμβαίνει με τον Ελιοτ Σπίτζερ, ακόμα και το γεγονός της γέννησής σου θα χρησιμοποιηθεί σε βάρος σου.
Ούτε η big business αλλά ούτε και ο κόσμος, ιδίως ο μεγάλος όγκος της μεσαίας τάξης, συγχωρεί την καταδίωξη και την τιμωρία πρακτικών οριακά ή και ευθέως παρανόμων που περιορίζουν την ευμάρεια και την απόλυτη κυριαρχία της αμερικανικής αγοράς και του Χρηματιστηρίου. Της οικονομίας. Κάθε τέτοια πρακτική θεωρείται πως αντιβαίνει στα συμφέροντα των Αμερικανών πολιτών. Να το πω αλλιώς: εάν ήταν πολιτικοί εδώ στις ΗΠΑ ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είχαν φυλακιστεί ως προπαγανδιστές εθνικής προδοσίας.