Ο Νίκος Αναστόπουλος εξομολογείται: Από τις κοπάνες για να παίξει μπάλα στις αλάνες και το «έλα για 5ος» στο μπάσκετ, στη Δάφνη

«Μύθος». Αν μπορείς με μία λέξη να χαρακτηρίσεις τον Νίκο Αναστόπουλο, θαρρώ πώς αυτή είναι η μία λέξη μέσω της οποίας μπορεί να γίνει η απόλυτη αντανάκλαση για το τί εστί «μουστάκιας».

Δεν είναι τα τέσσερα πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό. Ούτε τα τρία Κύπελλα στο Λιμάνι αλλά ούτε και εκείνο το περιβόητο Κύπελλο με τον Πανιώνιο το 1979.

Δεν είναι ούτε καν το χάλκινο παπούτσι που κέρδισε το 1983 όταν και σκόραρε 29 γκολ. Δεν είναι η μεταγραφή των 50 εκατ. δραχμών στην Αβελίνο το 1987.

Ο Νίκος Αναστόπουλος, όσες φορές κι αν μιλήσει και του ζητήσεις να σου πει κάτι που δεν έχει ξαναπεί, σίγουρα, κάτι θα σκεφτεί. «Ασε με λίγο να το σκεφτώ και θα σε πάρω να σου πω». Και θα σε πάρει. Και θα σου πει κάτι που θα σε κάνει να γελάσεις. Σίγουρα και κάτι που θα γυρίσεις σε άλλες εποχές. Οι νεότεροι θα χρειαστεί να τις ανακαλύψουν. Αυτή είναι κι η μαγεία του «αλενατόρε». Σε πηγαίνει από την αρχή του μύθου του, τότε που φόρτωνε τα αντίπαλα δίχτυα με γκολάρες και σε φτάνει μέχρι το σήμερα. Όρθιος, πάνω στον ασβέστη να δίνει οδηγίες στους παίκτες του. Να ζει με πάθος αυτό που αγαπά όσο τίποτα: τη μπάλα. «Το μπάσκετ δεν το γούσταρα και πολύ». Θα μας πει στις λέξεις που θα διαβάσετε παρακάτω. Εννοεί να παίζει, γιατί είναι φανατικός του σπορ. Θα το καταλάβετε - όπως είπαμε - παρακάτω.

Επειδή τα λόγια ωχριούν μπροστά στον Νίκο Αναστόπουλο, σας αφήνουμε να βυθιστείτε στο μύθο του θρυλικού Νίκου Αναστόπουλου, που ξεδιπλώνεται μέσω του Gazzetta.

ΠΗΓΗ: GAZZETTA