Πώς να κάνετε καλύτερες τις διακοπές με τα παιδιά!

To καλοκαίρι γονείς και παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο μαζί και αυτό είναι κάτι που το επιθυμεί όλη η οικογένεια και το προετοιμάζει σε πολλές περιπτώσεις μήνες πριν. Πώς μπορούν αυτές οι διακοπές να είναι ικανοποιητικές για όλους και να αποβούν εποικοδομητικές;

Η κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, πρόεδρος της Δράσης για την Ψυχική Υγεία Δρ. Ιλια Θεοτοκά, από την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο, μας δίνει χρήσιμες συμβουλές:

Καταρχήν, συζητείστε με τα παιδιά τι θέλουν να κάνουν, πάρτε τη γνώμη τους και προσπαθείστε να ικανοποιήσετε και τις επιθυμίες τους, αλλά την τελική απόφαση πάρτε την εσείς. Οι διακοπές σημαίνουν ξεκούραση, χαλάρωση, διασκέδαση, γέμισμα των μπαταριών μας, αλλά και ενασχόληση με  sports  και hobbies.

Στις διακοπές παίξτε μαζί τους, γελάστε, κάντε κοινές δραστηριότητες  και sports,  δώστε τους χρόνο να κάνουν αυτά που θέλουν. Μπορείτε επίσης, αν χρειάζεται, να συζητήσετε με τα παιδιά για τη χρονιά που πέρασε ή και για τη χρονιά που θα έρθει και τα μελλοντικά σχέδια. Το χαλαρό περιβάλλον των διακοπών μπορεί να βοηθήσει σε συζητήσεις που στο φορτισμένο κλίμα του σπιτιού να γίνονταν με μεγαλύτερη ένταση.

Επίσης, χρησιμοποιείστε το κινητό ή τον υπολογιστή με μέτρο και σε πολύ πιο μειωμένη συχνότητα από την καθημερινή ζωή.

Το καλοκαίρι βέβαια  προκύπτουν και κάποια ιδιαίτερα  θέματα, που μπορεί να προβληματίσουν τους γονείς ,όπως ο χρόνος παρακολούθησης τηλεόρασης και dvd, η φοβία για το κολύμπι, η κατασκήνωση, ή και γενικότερα θέματα ορίων.

 Για το χρόνο παρακολούθησης  τηλεόρασης ή dvd  συστήνουμε να μην είναι περισσότερο από 3 ώρες την ημέρα, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι γονείς μπορεί να εργάζονται και να λείπουν ώρες από το σπίτι.

Πολλά παιδιά επίσης  φοβούνται  το κολύμπι και το γεγονός αυτό μπορεί να προσδώσει άγχος, ένταση και  λιγότερη ευχαρίστηση  στις διακοπές της οικογένειας. Χρειάζεται να γνωρίζουν οι γονείς με ποιο τρόπο και πότε πρέπει να κινητοποιήσουν το παιδί προκειμένου να ξεπεράσει αυτούς τους φόβους του. Η κινητοποίηση, η πρόκληση, η ανταμοιβή, η καθοδήγηση και η ενθάρρυνση του παιδιού είναι μερικοί από τους μηχανισμούς. Παράλληλα, ο γονιός πρέπει να θέσει ρεαλιστικούς στόχους και να προσαρμόσει τη στρατηγική του, ανάλογα με την προσωπικότητα και την ηλικία του παιδιού. Στις πρακτικές αυτές η πίεση του παιδιού, ο μη σεβασμός στη γνώμη του και η επιθετικότητα από την πλευρά του γονιού όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά  φέρνουν και το αντίθετο αποτέλεσμα. Οταν το παιδί είναι μικρό θα πρέπει να του δώσουμε την αίσθηση ότι η θάλασσα δεν είναι μόνο κολύμπι, αλλά και παιχνίδι και έτσι να το αποσπάσουμε με κάποιες θαλάσσιες δραστηριότητες. Παράλληλα, πρέπει να του δώσουμε χρόνο και να αναλογιστούμε ποιος είναι ο προσωπικός χρόνος του δικού μας παιδιού στην απόκτηση μιας καινούργιας εμπειρίας.

 Η κατασκήνωση είναι  συχνά μία πολύ καλή λύση  για παιδιά και γονείς τους  καλοκαιρινούς μήνες. Σίγουρα  οι γονείς θα πρέπει να συζητήσουν  με το παιδί που πάει πρώτη  φορά (συνήθως μετά τα 7) τι σημαίνει  κατασκήνωση, ποιές είναι οι  δραστηριότητες, οι κανόνες κλπ,  αφού πρώτα οι γονείς έχουν   ενημερωθεί για όλα αυτά. Ασφαλώς, η κατασκήνωση συνεισφέρει στην ανάπτυξη της εμπιστοσύνης του παιδιού για τον εαυτό του, στο να μπορεί να είναι αποτελεσματικό, να χρησιμοποιεί στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων, να χειρίζεται την ομάδα συνομηλίκων. Παράλληλα, μαθαίνει να ζητά βοήθεια από τους άλλους και να αναλαμβάνει ευθύνες και ρίσκα χωρίς την παρουσία των γονιών, αλλά και να μαθαίνει την αξία της κοινοτικής ζωής. Όμως, οι γονείς θα πρέπει και να σεβαστούν την επιθυμία των παιδιών για το αν θέλουν να πάνε κατασκήνωση ή όχι, να σκεφτούν αν το παιδί είναι πραγματικά έτοιμο για μια τέτοια εμπειρία, και αν το παιδί δυσφορεί και είναι αρνητικό να το λάβουν σοβαρά υπόψη.

Ασφαλώς σε όλα αυτά φροντίστε  να ικανοποιήσετε και εσείς οι γονείς τον εαυτό σας, δίνοντας χρόνο  στους δυο σας να περάσετε μια βραδιά μόνοι ή με φίλους ή να πάτε μία ημέρα για μπάνιο μόνοι.

Οσο πιο καλά είμαστε με τον εαυτό μας, τόσο περισσότερο μπορούμε να προσφέρουμε και στα παιδιά, στα οποία λειτουργούμε συνεχώς ως παράδειγμα.