Αποστόλης Τότσικας - Ρούλα Ρέβη: Κλείνουν δέκα χρόνια μαζί

Είναι βράδυ Τρίτης, έχουν βάλει μόλις τα μωρά τους για ύπνο και λίγα λεπτά μετά τους «υποδέχομαι» στο γραφείο του People μέσα από το lap top μου. Ο Αποστόλης Τότσικας πρωταγωνιστεί στο θεατρικό έργο Πνεύμονες-Lungs του Dunkan McMillan σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου, η Ρούλα Ρέβη βρίσκεται πάντα ανάμεσα σε φωτογραφήσεις για εξώφυλλα και καμπάνιες, έτσι το Skype γίνεται το ιδανικό μέρος για το ραντεβού μας -κι είναι χαλαρό και βολικό, καθώς η Ρούλα είναι σε απόσταση αναπνοής αν ξυπνήσουν τα δίδυμα. Χαμογελαστοί, χαλαροί, από τα ζευγάρια που μιλούν μεταξύ τους με τα μάτια, γελάνε με τα ίδια αστεία και είναι σαν να γεννήθηκαν για να συναντηθούν οι δρόμοι τους σε αυτή τη ζωή, η Ρούλα και ο Αποστόλης φέτος το Δεκέμβριο έκλεισαν 10 χρόνια μαζί. Η γνωριμία τους, όμως, μετρά λίγο περισσότερο… Και το πρώτο κλικ ήρθε μέσα από κλικ. Κυριολεκτικά.

Αλήθεια, τι είχατε σκεφτεί όταν πρωτοείδατε ο ένας τον άλλον;
Ρ: Εγώ σκέφτηκα «πω, πω ένας κούκλος».
Α: Κι εγώ σκέφτηκα «Ω, μια κούκλά, τρελή όμως ρε γαμώτο». Η Ρούλα έχει αυτή την ενέργεια over the top…
Έδινες την αίσθηση πως είσαι λίγο τρελή;
Ρ: Ακόμα τη δίνω, αλλά δεν είμαι. Έχω μάλλον αυτή την ενέργεια του Τοξότη, που είναι λίγο σαρωτική.

Πότε καταλάβατε πως κάτι τρέχει ανάμεσά σας;
Ρ: Το κατάλαβα πολύ γρήγορα, αλλά στην αρχή δεν μπορούσε να πάει στο μυαλό μου πως όλο αυτό που μας έσκασε θα οδηγούσε σε σχέση.

Α: Και μένα το ίδιο, αλλά τελικά ήρθε και ήταν καταλυτικό.

Ρ: Η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε ήταν σε μια φωτογράφηση για το περιοδικό Status. Ο Αποστόλης τότε είχε παίξει στις Νύφες του Βούλγαρη και συζητιόταν πολύ. Είχαμε αμέσως χημεία, ήταν σαν να γνωριζόμασταν καιρό. Μου είχε κάνει πολύ εντύπωση και η εμφάνισή του. Με τα μακριά καστανόξανθα μαλλιά του, δεν έμοιαζε καθόλου με Έλληνα. Στο τέλος της φωτογράφησης ανταλλάξαμε τηλέφωνα γιατί ήθελε να τους στείλω τις φωτογραφίες. Τότε ήταν στο ξεκίνημά του και συγκέντρωνε το υλικό του.

Α: Ήταν το πρόσχημα οι φωτογραφίες…

Ρ: Ναι, αλλά τότε φλέρταρε και ασύστολα ο Αποστόλης, έβγαινε πολύ… Είχαμε ανταλλάξει κάποια μηνύματα και ένα βράδυ που ήμουν στο Guru bar με κοριτσοπαρέα, κάπως επικοινωνήσαμε με μηνύματα και μου λέει “που είσαι;”. Toυ απαντώ «Guru με τις φίλες μου». Μάλιστα μου έκανε και πλάκα «να μου γνωρίσεις καμιά φίλη σου». Και του λέω «έλα από εδώ». Μέχρι να έρθει εμείς είχαμε πιει και χορεύαμε, μας βρήκε σε μεγάλα κέφια. Κάτσαμε μαζί μέχρι αργά περάσαμε πολύ ωραία, αλλά μετά κάναμε σχεδόν ένα χρόνο να συναντηθούμε.

Α: Ξαναβρεθήκαμε για ένα εξώφυλλο που θα έκανα, το πρώτο μου εξώφυλλο.

Ρ: Με είχαν πάρει από το Down Town για να τον φωτογραφήσω, τότε μόλις είχε ξεκινήσει η σειρά Μαζί Σου, όπου πρωταγωνιστούσε. Χάρηκα που θα τον ξαναέβλεπα. Μου λένε «θα τον φωτογραφήσεις σπίτι του. Ψήσε τον να βγάλει την μπλούζα». Πήγα σπίτι του, αλλά δεν ήταν εκεί. Ήταν ο αδελφός του, ο Θανάσης. Τότε έμεναν ακόμα μαζί στο πατρικό τους.

Το είχες ξεχάσει Αποστόλη;
Α: Όχι. Εκείνες τις μέρες συζητούσα για το ρόλο του Ορέστη στην παράσταση Ηλέκτρα του Peter Stein. Είχα δεύτερο request για το ρόλο του Ορέστη και εκείνη την ημέρα με κάλεσαν και τελικά πήρα το ρόλο.

Ρ: Έρχεται, λοιπόν, με μεγάλη καθυστέρηση, αλλά δεν μας είπε γιατί . Έτσι αρπαχτήκαμε γιατί άργησε -και στη συνέχεια γιατί αρνούταν να βγάλει τη μπλούζα του. Του έλεγα ‘μα είναι εξώφυλλο’. Τελικά αφού τον έπεισα να βγάλει τη μπλούζα  και τελείωσε η φωτογράφηση, γυρνάει και λέει στον αδελφό του “Πήρα το ρόλο του Ορέστη”. Και του λέει ο Θανάσης «Καλά, πας καλά; Ήρθες εδώ και δεν μας λες πως πήρες τον Ορέστη;». Ήταν εκεί και μια κοπέλα, το κορίτσι με το οποίο έβγαινε τότε. Και εγώ ήμουν σε σχέση. Και μετά πάλι χαθήκαμε για ένα διάστημα.

Απ: Εκεί που πια έγινε το δυνατό κλικ ήταν σε ένα reshooting που έκανα για το εξώφυλλο του Status με τη Μάρα Δεσύπρη (σ.σ. αγαπημένη φίλη της Ρούλας και πλέον νονά και του μικρού Άγγελου) στο πάρκο Ελευθερίας. Μέχρι τότε μιλούσαμε με μηνύματα, αλλά δεν συναντιόμασταν.



Ρ: Θυμάμαι ένα μήνυμα που μου είχε στείλει ένα βράδυ, 4.00 τα ξημερώματα, ενώ ήμουν για δουλειά στη Σαντορίνη. «Που είσαι;». Το πρωί μόλις ξύπνησα του γράφω: «Τι έπαθες βραδιάτικα;». Και μου απάντησε: «βαριέμαι». Κι εκεί άρχισα κάπως να χαίρομαι, να καταλαβαίνω πως κάτι γίνεται. Μετά, λοιπόν, από αυτό με παίρνει τηλέφωνο η Μάρα, που της το είχα πει πως μου αρέσει, και μου λέει «είμαι σε φωτογράφηση με τον Αποστόλη δεν περνάς να μας δεις;».

Α: Μου είχες στείλει κι άλλο μήνυμα πριν από αυτό.

Ρ: Ναι, πριν τη φωτογράφηση με τη Μάρα, είχα μάθει ένα φοβερό κουτσομπολιό για εκείνον και του είχα στείλει μήνυμα « Έμαθα αυτό. Κάνε ότι θες, είσαι μικρός, είσαι ωραίος, αλλά αυτό όχι! Γιατί σήμερα το ξέρει και το συζητά όλη η Αθήνα»- φαντάσου εγώ το έμαθα στο στούντιο. Όταν, λοιπόν, τον είδα ήταν σαν βρεγμένη γάτα, γιατί κι αυτός το είχε μετανιώσει. Τον είχε πιάσει κατάθλιψη. Μετά τη φωτογράφηση τον πήγα σπίτι του, όπου έχω να σου πω πως εκεί τον περίμενε μια άλλη κοπέλα και δεν με άφησε να τον πάω από κάτω. Μου λέει «δεν τρέχει τίποτα με αυτήν, αλλά επειδή την έχω αφήσει στο σπίτι δεν θέλω να δει να με γυρνάει κάποια».

Α : Και μετά ήρθες στο θέατρο να με δεις.

Ρ: Έπαιζε τότε στον Αμερικάνο Βούβαλο και μετά την παράσταση μας έβγαλε με άλλους φίλους για ποτά στα Τρία Γουρουνάκια στο Κολωνάκι. Νομίζω εκείνο το βράδυ μείναμε μαζί. Και δεν ξαναχωρίσαμε ποτέ. Εγώ ήμουν στα χωρίσματα, εκείνος είχε ήδη χωρίσει.

Α: Συγκατοικήσαμε αμέσως, στο σπίτι της Ρούλας, από την αρχή.

Αποστόλη έχεις πει πως η Ρούλα σε άλλαξε ως άνθρωπο.

Α: Με έκανε πρώτα να σκέφτομαι και μετά να πράττω. Όχι ότι ήμουν κανένα παλιόπαιδο. Δεν είναι ότι έπινα και τα έσπαγα. Περνούσα απλά καλά. Όλες αυτές τις φάσεις τις πέρασα γρήγορα. Τώρα που το σκέφτομαι όλα τα έβλεπα λίγο σαν ρόλο. Πώς είναι να πίνεις; Πώς είναι να ξενυχτάς μέχρι το πρωί. Τα έκανα για λίγο, μετά βαριόμουν, δεν είχαν πια κάτι να μου προσφέρουν. Μετά άρχισα να αραιώνω και με κάποιες παρέες για διάφορους λόγους. Καταστάλαξα σε δύο κολλητούς φίλους, τη Ρούλα κι αυτή είναι η ζωή μου.

Εσένα Ρούλα σε άλλαξε ο Αποστόλης;

Ρ: Εγώ ήμουν πιο party animal. Έχω βγει πολύ, έχω ξενυχτήσει πολύ, ήμουν πολύ χορτασμένη και αυτή η συγκυρία ήταν σημαντική. Με πρώην συντρόφους είχα την ανάγκη να είμαστε έξω να διασκεδάζουμε, με τον Αποστόλη μπήκα πιο πολύ στη δική του φιλοσοφία. Δεν ήταν του πολύ έξω, δεν ήταν καθόλου των δημοσίων σχέσεων και ανακουφίστηκα με αυτό. Ήταν πολύ καλό παιδί, δεν είχε νεύρα, δεν σου βγάζει ποτέ τσίτες ο Αποστόλης, κι έτσι με έκανε κι εμένα να χαλαρώσω.

Αποστόλη δεν θυμώνεις ποτέ, σε βαθμό να αρπαχτείς, να τσακωθείς;

Α: Πάρα πολύ σπάνια. Είμαι κατά τις βίας! Πρέπει να το τραβήξει στα άκρα κάποιος για να με κάνει να θυμώσω.

Μεταξύ σας τσακώνεστε;

Ρ: Λίγο. Μόνη μου. Γιατί αν εκνευριστώ δεν θα γίνει καβγάς και τσακωμός όπως θα γινόταν με κάποιον που παίρνει φωτιά κι αυτός. Οπότε μετά από λίγο σκέφτομαι πω, πω γίνομαι απαίσια και αμέσως μαζεύεται.

Ο γάμος της Ρούλας Ρέβη και του Αποστόλη Τότσικα ήταν κινηματογραφικός, ξεχωριστός. Έγινε στο Los Angeles, κοντά στο Mullholand Drive (η ομώνυμη ταινία είναι από τις αγαπημένες του Αποστόλη). Μιλώντας μαζί τους δεν μπορούσα παρά να τους ρωτήσω για τον παραμυθένιο γάμο τους, όπου ήταν μόνο οι δυο τους και ο κουμπάρος τους, αγαπημένος φίλος και συνεργάτης εδώ και χρόνια του People.

Πώς πήρατε την απόφαση να παντρευτείτε στο LA; Επιλέξατε κι έναν κουμπάρο εξίσου… τρελό, με φανταστική ενέργεια, τον Δημήτρη Γιαννέτο.

Ρ: Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε κανονίσει τίποτα. Σχεδιάζαμε να πάμε Αμερική και λέμε ‘μήπως παντρευτούμε εκεί;’. Μας άρεσε η ιδέα να είμαστε μόνοι μας και να μην χρειαστεί να περάσουμε όλη αυτή τη διαδικασία του άγχους που συνήθως συνοδεύει ένα γάμο. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνουμε αλλιώς.

Α: Δεν ήταν μια κλασική πρόταση γάμου, με δαχτυλίδια και τέτοια, καμία σχέση.

Ρ: Αρχίσαμε χαλαρά να ψάχνουμε πώς μπορεί να γίνει και βρήκαμε κάποιον εκεί για να αναλάβει τα χαρτιά, ώστε να ισχύει ο γάμος και στην Ελλάδα.

Α: Ήταν μια απλή αλλά καθ’ όλα νόμιμη διαδικασία.

Ρ: Μετά πήραμε ένα τηλέφωνο τον Δημήτρη, που είχαμε και καιρό να του μιλήσουμε, και του είπαμε ‘ερχόμαστε στο Λος Άντζελες, θα μας παντρέψεις;’ Έμεινε κάγκελο!

Α: Μάλιστα ήρθε και μας πήρε από το αεροδρόμιο και στο αυτοκίνητό του έπαιζε το τραγούδι που έγινε μετά «τραγούδι μας». Αυτό που βάλαμε και στο γάμο μας. Το Rude από τους Magic. Του οποίου οι στίχου έχουν και πολύ ταιριαστό θέμα. Είναι ένας πιτσιρικάς που ζητά την κοπέλα του από τον πατέρα της και εκείνους του αρνείται συνέχεια. Ήταν υπέροχα όλα. Ο Δημήτρης είναι καταπληκτικό παιδί, μας περιποιήθηκε απίστευτα. Εγώ δεν τον ήξερα πολύ καλά, 2-3 φορές είχαμε συναντηθεί πριν, και μετά από λίγες μέρες που περάσαμε μαζί γίναμε σαν αδέλφια.  Τον αγαπάμε πολύ και τον εκτίμησα πολύ για την υπέροχη φιλοξενία. Ο γάμος ήταν τέλειος, έγιναν όλα πολύ κινηματογραφικά.
totsikas-revi-people-192-5

Ρ: Κάθε βράδυ κάναμε πάρτι, ξενυχτούσαμε, γελούσαμε, χορεύαμε στους δρόμους του Λος Άντζελες. Την  ημέρα του γάμου ήμασταν κουρέλια. Ο Δημήτρης μας ξεσήκωσε να περπατήσουμε στον ήλιο, να βγάλουμε φωτογραφίες να κάνουμε τύπου παπαρατσικές λήψεις ψεύτικες, που τραβούσε αυτός. Χωρίς κανένα άγχος. Ξημέρωσε η μέρα του γάμου και δεν είχα καν βάψει τα μαλλιά μου. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ μου έφτιαξε τα μαλλιά, με έβαψε, αγοράσαμε μπαλόνια, λουλούδια, στολίσαμε το αυτοκίνητο –όλα αυτά με hang over τρελό.

Α: Μια μέρα πριν το γάμο μας ρωτάει ο Δημήτρης: ‘έχετε κλείσει φωτογράφο να βγάλει φωτογραφίες στο γάμο;’

Ρ: Δεν το είχα καν σκεφτεί. Τελευταία στιγμή, μπήκαμε σε ένα σάιτ και βρήκαμε μια φωτογράφο που έπαθε σοκ όταν της είπαμε πως παντρευόμαστε την επόμενη –εκεί είναι όλοι πολύ τυπικοί και οργανωμένοι. Ο Δημήτρης, βέβαια, της έπαιρνε συνέχεια την κάμερα, έβγαζε αυτός τις φωτογραφίες, είχε και μια λακ στην κωλότσεπη για να μου στρώνει τα μαλλιά!

Α: Και το ίδιο βράδυ βγήκαμε για φαγητό σε ένα ωραίο steak house στο Melrose place.

Ρ: Εκεί τηλεφώνησα πρώτα στην αδελφή μου και μετά τη μαμά μου, που τρελάθηκε από τη χαρά της όταν της είπαμε πως παντρευτήκαμε. Νομίζω πως δεν το πίστευε πως θα της συνέβαινε ποτέ. Ήταν σίγουρη πως δεν θα παντρευτώ.

Α: Εγώ νομίζω τους το είπα την επόμενη μέρα. Είχα πάρει τον αδελφό μου και κοιμόταν και το είπα στην κοπέλα του. Και με παίρνει την άλλη μέρα ο Θανάσης και μου λέει «Ρε Αποστόλη, είδα στον ύπνο μου πως παντρεύτηκες!». Από το τηλέφωνο το είπα και στους γονείς μου. Χάρηκαν πολύ, αλλά δεν ήταν και μεγάλη έκπληξη, τα περίμεναν μάλλον όλα από μένα. Έτσι το έμαθαν από το τηλέφωνο. Κανείς δεν το ήξερε. Και μετά από δύο μέρες κάναμε το τατουάζ του γάμου. Την ημερομηνία και τα φτερά αγγέλων -από την πόλη των αγγέλων.

Ρ: Αυτά τα τατουάζ ήταν οι δικές μας βέρες. Από τότε που φτάσαμε στο Λος Άντζελες κάθε φορά που βγαίναμε βόλτα στα μαγαζιά ψάχναμε βέρες, κοιτούσαμε για κάποιο δαχτυλίδι και δεν μας άρεσε τίποτα. Βέβαια, για πλάκα όπου πηγαίναμε για ψώνια αγοράζαμε ψεύτικα δαχτυλίδια, ψεύτικες βέρες. Ο Δημήτρης (σ.σ. ο κουμπάρος τους) μου λέει ‘ακόμα σηκώνω το στρώμα ή τη μοκέτα και βρίσκω βέρες’. Πρέπει να είναι δεκάδες!

Α: Τώρα ο Δημήτρης θέλει να του πάμε και τα μωρά. Μας λέει ‘πότε έρχεστε να αγοράσω κούνιες!’.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.