Διατριβή στις παλλακίδες, πρακτική στα «Κόκκινα Φανάρια»

Μετά την κακιά Αννα στο «Νησί», η Ευγενία Δημητροπούλου επιστρέφει ως κακιά και αμαρτωλή πόρνη Μυρσίνη στα
«Κόκκινα Φανάρια» του Εθνικού. Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ people» αποκαλύπτει ότι είναι πλέον ειδική όχι μόνο επειδή έχει κάνει ιδιαίτερα μαθήματα pole dancing αλλά και ολόκληρη πανεπιστημιακή μελέτη!  

Καθώς παρατηρώ αυτό το αλαβάστρινο πρόσωπο να αρθρώνει δύσκολες λέξεις και να μπορεί να φιλοσοφεί την ώρα που στη σκηνή ξεσκίζονται καρδιές και μπερδεύονται τα γυμνά σώματα, απορώ πόσο αβίαστα μπορεί να βρίσκει ισορροπία. Και δεν εννοώ μόνο στην μπάρα του pole dancing. Ευτυχώς για την Ευγενία Δημητροπούλου, αν και έχει δοκιμαστεί στα σκληρά, δηλαδή σε ρόλους που τη θέλουν τη μία εκδικητική αδελφή και την άλλη φιλόδοξη τσατσά, καταφέρνει πάντα να ακροβατεί ιδανικά κρατώντας μια αξιοπρέπεια εντελώς δική της. Σάμπως να μένει αλώβητη απ’ ό,τι γίνεται γύρω της, βρίσκοντας προστασία σε αυτό που ήταν μικρή: τα διαβάσματα, την ποδιά της καλής μαθήτριας, το ότι σε κάθε περίπτωση δεν θα πει κάτι που δεν θα είναι επεξεργασμένο, φιλτραρισμένο μέσα από δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Ισως γι’ αυτό έχει πολλά πράγματα να μου πει όταν τη ρωτάω για τον ρόλο της Μυρσίνης, της πρωταγωνίστριας στα «Κόκκινα Φανάρια», που παίζεται αυτό τον καιρό από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου στη σκηνή του «Rex».



«Μου κάνει πραγματικά εντύπωση πόσο συνειδητοποιημένη είναι η Μυρσίνη σε αυτό που κάνει. Δεν νιώθει άβολα ή αδέξια, δεν έρχεται αντιμέτωπη με τα αδιέξοδα που έρχονται οι υπόλοιπες. Μένει, παρά τις αντιξοότητες, προσηλωμένη στον στόχο της εξαρχής, που είναι να επιβιώσει και να ανοίξει το δικό της πορνείο. Παρότι η σκληρότητα της Τρούμπας έχει γράψει πάνω της με τον δικό της τρόπο, η ίδια δεν δείχνει να το συνειδητοποιεί και αρέσκεται σε αυτό που κάνει. Ενώ δηλαδή όλοι έχουμε την άποψη ότι τα κορίτσια αυτά έχουν εγκαταβιώσει μια οδυνηρή ιστορία και ότι είναι εξαναγκασμένες από τα τραύματά τους ή από τη μοίρα, στην περίπτωση της Μυρσίνης δεν διαφαίνεται κάποια δραματική ιστορία. Ισως να έχει να κάνει με την οικογένειά της: προσωπικά έχω φτιάξει μια φανταστική ιστορία που θέλει τη Μυρσίνη να μεγαλώνει σε ένα πιο ελευθεριακό περιβάλλον, όπου η ηδονή δεν είναι κατ’ ανάγκην κάτι κακό. Και μάλλον αυτός να είναι ο λόγος που η ίδια δείχνει να την απολαμβάνει εντελώς απενοχοποιημένα. Της αρέσει να πηγαίνει με διαφορετικούς άνδρες, δεν της είναι κάτι καταναγκαστικό» Τι είναι όμως αυτό που ιντριγκάρει την ίδια την Ευγενία στον ρόλο; «Το ότι γίνεται τόσο σκληρή στο τέλος. Η σκηνή όπου πρέπει να ασκήσω ως Μυρσίνη σωματική βία στην Ελένη Κοκκίδου -που ερμηνεύει τον ρόλο της ματρόνας Μαντάμ Παρί - μου ήταν αφόρητη. Δεν αντιλαμβάνομαι τη βία μεταξύ των ανθρώπων».

 
Παρ’ όλες τις θεωρητικές αναφορές της, όμως, η Ευγενία Δημητροπούλου έχει τσαγανό που ξεπερνάει τα όρια του καθωσπρεπισμού. Μου εξομολογείται ότι προτού ακόμη σιγουρευτεί πως θα χρησιμεύσουν στον ρόλο, φρόντισε το καλοκαίρι να πάρει μαθήματα pole dancing για να είναι προετοιμασμένη. Τη φαντάζομαι μέσα στον καύσωνα τη στιγμή που τα συνομήλικά της κορίτσια διασκεδάζουν με τους αγαπημένους τους στη θάλασσα να προσπαθεί να γίνει μια λάγνα Μυρσίνη λικνιζόμενη στην μπάρα. Πάντα τελειομανής, πάντα ακαταπόνητη.

Η διπλωματική της για τις παλλακίδες

Παρ’ όλα αυτά μου λέει ότι δεν κουράζεται παίζοντας παράλληλα σε παραστάσεις την καλή νεράιδα του παραμυθιού στο θέατρο «Ακροπόλ» και την πόρνη στο «Rex». Είναι κι αυτός ένας τρόπος να βλέπει τις δύο όψεις των πραγμάτων, τη σκοτεινή και την αθώα. Την εντυπωσιάζει, όπως μου λέει, το πόσο πουριτανοί παραμένουμε ως Ελληνες, συντηρητικοί και ανελέητα υποκριτές. «Το σκεφτόμουν επειδή είδα και μια ταινία πρόσφατα, το “Elle” με τη Ζιλιέτ Μπινός, που αφηγείται την αληθινή ιστορία μιας ρεπόρτερ που εξερευνά το φαινόμενο της φοιτητικής πορνείας. Εκεί ανακαλύπτει δύο απελευθερωμένες κοπέλες που εκπορνεύονται για να πληρώνουν τα δίδακτρα του πανεπιστημίου τους. Και αυτό το βιώνουν ως κάτι πολύ λογικό», δηλώνει η Ευγενία, που δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Κατά τα άλλα, όμως, παραδέχεται πως τη σοκάρει το γεγονός ότι ένας άνδρας μπορεί να πηγαίνει με μια γυναίκα επί χρήμασι και δηλώνει αφάνταστα σοκαρισμένη από τις φωτογραφίες των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών που είδαν το φως της δημοσιότητας πέρυσι. «Σ' το λέω και επιμένω ότι αυτό συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - και σε αυτό επιμένω με την άλλη μου ιδιότητα».



Ως γνωστόν, η Ευγενία Δημητροπούλου μπορεί κάθε βράδυ να φοράει τα σκισμένα καλσόν και τα φανταχτερά εσώρουχα της Μυρσίνης, το πρωί όμως είναι μια καθωσπρέπει φοιτήτρια της Νομικής που γοητεύεται ακόμη από τις σπουδές της. Μου μιλάει για περιπτώσεις παραβίασης δικαιωμάτων και πορνείας, αλλά και τις πανεπιστημιακές μελέτες που έχει κάνει πάνω στο θέμα: «Εχω κάνει πανεπιστημιακή εργασία στο θέμα γιατί πάντα με απασχολούσε με έναν τρόπο. Η εργασία μου λεγόταν “Ο θεσμός της παλλακείας στην Αρχαία Ελλάδα” και τα συμπεράσματα που εξήγαγα ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Μπορεί οι όροι να είναι διαφορετικοί, το φαινόμενο όμως έχει συναφείς εξηγήσεις».

Κατά τα άλλα, η Τρούμπα παραμένει για την Ευγενία ένα μέρος γοητευτικό, στον βαθμό που συγκέντρωνε ταλαιπωρημένες ψυχές, γυναίκες με ανεκπλήρωτα όνειρα και ζωές στα όρια. Οι πόρνες τότε δεν έκαναν μια περιστασιακή δουλειά, αλλά δούλευαν σε εξωφρενικά ωράρια κάνοντας από 100 μέχρι 120 βίζιτες την ημέρα. Οσες μάλιστα δεν συμμορφώνονταν, δέχονταν ακόμη και το «στίγμα», τη χαρακιά στο μάγουλο. Ολα αυτά τα βρίσκεις στην παράσταση «Κόκκινα Φανάρια», για την οποία η Ευγενία δηλώνει ότι είχε καλό feeling εξαρχής: «Από τη στιγμή που με φώναξε ο Κωνσταντίνος Ρήγος για οντισιόν είχα καλό αίσθημα για την παράσταση. Το ένιωθα ότι θα είναι μια πολύ καλή δουλειά». Οι ουρές παραμένουν μεγάλες έξω από το «Rex», τα κορίτσια της Μαντάμ Παρί είναι αρκούντως άτακτα και η Ευγενία κάνει την έκπληξη πετώντας από πάνω της όχι μόνο τα ρούχα αλλά και τις προκαταλήψεις. Ολα δείχνουν ότι φέτος είναι η χρονιά της.