Ο Τάσος Μπουλμέτης βάζει... καλάθι με το «1968»

Συνεντεύξεις με παίκτες, παράγοντες και φαν συνδυάζονται με αφηγήσεις μυθοπλαστικές μεν, βασισμένες σε πραγματικές ιστορίες δε, υφαίνοντας μια πολυφωνική αναπαράσταση και του αγώνα αλλά και της εποχής.

Ανάμεσα στο πολυπληθές καστ, βρίσκονται και οι Αντώνης Καφετζόπουλος, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Στέλιος Μάινας, Γιάννης Βούρος, Βασιλική Τρουφάκου και Ορφέας Αυγουστίδης, καθώς και ο Γιώργος Μητσικώστας σε έναν ρόλο-έκπληξη. Δεν υπήρχε καλύτερο μέρος από την ταβέρνα του Λουκιδέλη στη Νέα Φιλαδέλφεια (εκεί που είχε γυριστεί και η σκηνή «Ψηφίστε Ασπασία» στο «Κυρία Δήμαρχος», κι εκεί που μαζεύονταν ευλαβικά οι παίκτες της ΑΕΚ) για ένα ανεπίσημο γεύμα με τον σκηνοθέτη και το καστ του. Ανάμεσα σε πολλά, ο Τάσος Μπουλμέτης μίλησε για τα εξής:

«Είχα τελειώσει το “Νοτιά” και δέχτηκα ένα τηλέφωνο. Ο πιτσιρικάς που έπαιζε στο “Νοτιά”, ο Φοίβος, ήταν φανατικός ΑΕΚτζής. Σε μια συνέντευξή του είπε: Αγαπώ πολύ τον κύριο Τάσο γιατί έχει κάνει την “Πολίτικη κουζίνα” και είναι και ΑΕΚτζής. Και έτσι έδωσα συνέντευξη σε μια αθλητική εφημερίδα. Τη διάβασαν στην ΑΕΚ και με πήραν τηλέφωνο να συναντηθώ με το Μάκη Αγγελόπουλο, ιδιοκτήτη και Πρόεδρο της ΚΑΕ AEK. Μου καταθέτει το όραμά του. «Σε δυο χρόνια έχουμε 2018, θα έχουν περάσει 50 χρόνια από το 1968, θέλω να κάνω μια ταινία γι’ αυτό».

«Η ΑΕΚ είναι ενδεχομένως η μοναδική ομάδα που έχει ιστορία λέσχης και πολιτισμού. Κουβαλάει ένα πολύ βαρύ παρελθόν. Ένα παρελθόν γεμάτο ήττες και δε μιλάω για τις αθλητικές ήττες, αυτές είναι θεμιτές σε όλες τις ομάδες. Έχει αποχωρισμούς, έχει προσφυγιά, απώλειες. Κι αυτό είναι ένα ιστορικό βάρος που το φέρει η ομάδα. Υπ’ αυτήν την έννοια, θεωρήσαμε αρχικά πως πρέπει να γίνει ένα αρχείο. Άρχισα να παίρνω συνεντεύξεις από όλους τους επιζώντες εκείνης της εποχής. Κατ’ αρχήν τους παίκτες κι από παλαιμάχους που έζησαν και εκείνη τη βραδιά αλλά και την πορεία της μπασκετικής ΑΕΚ. Μαζεύτηκε ένα υλικό περίπου 23 ωρών, απίστευτος πλούτος». 

«Δεν ήθελα να ξανακάνω βιωματική ταινία, ή τουλάχιστον ήθελα να καθυστερήσω. Και ξαφνικά μου ήρθε μια πρόταση που είχε σχέση με βιώματά μου. Τον αγώνα τον είχα ζήσει, τον είχα ακούσει με τον πατέρα μου. Ήμουν πιτσιρικάς τότε και είχα τα πρώτα μου σκιρτήματα, και τα αθλητικά και τα συναισθηματικά. Είχα ταύτιση με τους μύθους της εποχής. Ήμουν ΑΕΚτζής, κουβαλούσα το τραύμα της ΑΕΚ. Τυχαίνει να είναι ΑΕΚτζήδες και οι [περισσότεροι] συνεργάτες μου». 

«Οι μαρτυρίες των Τσέχων, κιμπάρηδες, μυθικοί παίκτες εκείνη την εποχή - η εμπειρία μου μαζί τους ήταν συγκλονιστική. Άκουγα τόσα χρόνια για τον Ζίντεκ, τον Ζίντεκ. Όταν γνωρίστηκα με τον Ζίντεκ, στο τέλος έβαλε τα κλάματα κι άρχισε να με φιλάει».

«Η ταινία δεν είναι οπαδική. Είναι μια ταινία που αφορά την ιστορία της Ελλάδας, και του ελληνικού αθλητισμού». 

«Έχω υπάρξει κάκιστος μπασκετμπολίστας. Στα πρώτα μου ερωτικά σκιρτήματα ερωτεύτηκα μια κοπέλα που της άρεσε το μπάσκετ. Και γράφτηκα στο Μαρούσι να παίξω μπάσκετ. Στον δεύτερο αγώνα που έπαιξα, σηκώθηκε σύσσωμη η κερκίδα κι άρχισε να ουρλιάζει: Με τον Μπουλμέτη αρχηγό και όλοι ενωμένοι, βάλτε μια πέτρα στον λαιμό και μπουμ στη Βουλιαγμένη. Ήταν η μέρα που αποφάσισα να γίνω σκηνοθέτης». 

«Η επιθυμία του κ. Αγγελόπουλου ήταν να γίνει μια ταινία φιξιόν. Εγώ δεν είχα τα κότσια εκείνη την εποχή να κάνω κάτι τέτοιο. Εντωμεταξύ πάντα ήθελα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ αλλά στο είδος του docu-fiction. Υπάρχει δηλαδή ένα πραγματικό γεγονός, αλλά βάζεις και μυθοπλασία μέσα». 

«Επικεντρώθηκα σε εκείνη τη βραδιά, αλλά θέλοντας να βάλω εντελώς σχηματικά και το πλαίσιο του πλανήτη εκείνη τη χρονιά, το 1968. Όποτε έπαιζε η ΑΕΚ για να πάει στον τελικό, κάτι γινόταν. 6 Ιανουαρίου που παίζαμε με την ΚΑΣ Βιτόρια, 5 Γενάρη ξεκίνησε ο Ντούμπτσεκ με την Άνοιξη της Πράγας, ξεκίνησε το κίνημα τότε. Όταν παίξαμε με τη Ρουαγιάλ, έγινε η επίθεση του Τετ στο Βιετνάμ, το ντου που έκαναν οι Βιετκόνγκ στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Τη μέρα του τελικού σκοτώνεται ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Και πάει λέγοντας. Έχει ένα στίγμα αυτή η χρονιά. Είμαστε στον πρώτο χρόνο της χούντας. Έχει γίνει η διάσπαση του ΚΚΕ το Φλεβάρη, για το οποίο δεν κάνω αναφορά. Είναι μια σημαντική χρονιά για την Ελλάδα και την ιστορία της». 



«Ήθελα να πάρω συνέντευξη και από τον Πατακό, ο οποίος ήταν στον αγώνα. Αλλά πέθανε πριν προλάβω». 

«Κάποιες ιστορίες ήταν στόμα με στόμα, κάποιες άλλες ήταν δικές μου. Με το φίξιον ήθελα να αναδείξω την Ελλάδα εκείνης της εποχής και να βγάλω και τηνενότητα που υπήρχε τότε. Αυτό που αποφασίσαμε από την αρχή με την ΑΕΚ ήταν να μην κάνουμε μια ταινία ΑΕΚτζίδικη, μια οπαδική ταινία. Θέλαμε να αναδειχθεί το ιστορικό αθλητικό γεγονός, να αναδειχθεί η εποχή εκείνη. Δε θέλαμε να κάνουμε μια ταινία που να δοξάζει την ΑΕΚ. Ο ΑΕΚτζής θα χαρεί ούτως ή άλλως με την ταινία. Εμείς θέλαμε να βγάλουμε το πραγματικό συναίσθημα. Υπήρχε άλλο ήθος εκείνη την εποχή. Υπήρχαν πανό που έλεγαν“ΑΕΚ οι Ολυμπιακοί μαζί σου”». 



Η ταινία «1969» θα προβάλλεται από τις 25 Ιανουαρίου στις αίθουσες από τη Feelgood Entertainment.